Grasduinen
we moeten niets
we hoeven slechts te zijn
te beschouwen, ons onthouden
ons te dompelen in de schittering
op het het grensvlak van water en lucht
we hoeven slechts de tuin te laten drijven
een tong te laten gaan langs beide lijven
in het gras van onze honingduinen
te zwerven langs blinde muren
op geduld van lentebladeren
tijd te verweven met nevel
uit het diepste onweten
Geplaatst in de categorie: algemeen