Alle inzendingen over verdwaald OR chaos OR delen

zij hebben allemaal het script gelezen weten hoe te delen toch is er iets fout gegaan bij het wisselen van decor er zijn vreemden tussen de coulissen die vechten om voeding zoeken naar ruimte en lucht op hun agressieve vlucht er is geen samen meer zij heersen in de chaos als een diep invoelbaar zeer balansen zijn uit evenwicht…

twee is niet alleen, doch samen gesmeed tot som der delen om tot mens-zijn te bekwamen want alleen gaat zo vervelen twee is symmetrie, geen vrijheid van bladeren in matige wind als door de rede wijdverspreid die chaos in getallen ontbindt laat me aan enige orde vastklampen om de verwarring tegen te gaan die ik uit mijn hoofd wil stampen…

mijn leven ik heb je lief al mijn leed vergeet ik niet het is wel doordat... dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen…

De helft van het eten ligt reeds op de grond, het kind zit te gillen, ze houdt nooit haar mond. Geraspte kaas ligt naast de pannen en borden, hoe moet dat in Godsnaam ooit opgeruimd worden?! Sausvlekken zitten op handen en mouwen, die hadden we misschien beter om kunnen vouwen. Gesmijt met bestek Heeft de aarde doen beven, ik wou dat…

Gekraak in het dak sneeuw buitelt over het land geknars van banden er branden kaarsen de kortste dag komt er aan hij snuffelt de kou chaos rond Parijs er is geen ontkomen aan nooit gezien sprookje…

Het verkeer stokte chaos op de rotonde dagelijks infarct…

Laat ieder zijn Eigen chaos maken Ieder naar zijn eigen zin, Laat hem die lak heeft aan zijn Familie, en lak aan zijn gezin, Zijn eigen gang maar gaan, Meedenken, meebepalen heeft Geen enkele zin - hij geeft Immers toch niet om zijn gezin, en, Alstublieft, betrek mij er niet in!…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

Bij ‘t horen van de naam denk je direct ~Dit beestje moet wel tot het pluimvee horen, hij is derhalve uit een ei geboren en in de buurt van Barneveld verwekt~. Helaas, dan heb je hier een onjuist beeld: ‘t Is een persoon die eigenzinnig regelt dat al wat stevig staat wordt omgekegeld en zelf steeds de vermoorde onschuld speelt. Is er toevallig…

hij zag de chaos in het puin vond hij een schoen die niet van hem was…

ben weer terug maar hopeloos verdwaald tussen twee werelden daar ging alles met het hart van generaties lang geleden ook links en rechts apart vol retoriek en kerkse gebeden heb alles opgeschreven ben met ze gaan leven in delen van wat er was ben nu terug geschrokken van de hardheid en het egoïsme hier wat viel dat tegen…

1. voor de laatste toon uit dit refrein deel 2. ik ga gebeden kraken deel 3. slammen met geluidloze stemmen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

weet je nog..die ene keer? we liepen samen in de wolken en aten broodjes in de zon ik weet nog heel goed wat je zei hoe je keek en straalde, want dat was toen voor mij totdat je wegging op een dag je zonder woorden, zonder lach mijn laatste hoop verslond doch in mijn treurigheid daarna toen ik mezelf vermande op weg naar niets dan werkelijkheid…

Onze liefde is verdwaald en is eenzaam in haar lot Klop ik aan bij vele deuren is mijn liefde zelden thuis Zit mijn hoofd met vele vragen is mijn hart vervuld met pijn Kan mijn liefde niet bereiken zelfs niet zwijgend in de nacht Is hij alleen in zijn verleden houdt zijn kennis jaren vast Heeft zijn dromen ooit verloren gebroken goden…

Met verbazing kijkend naar de wereld Als een vreemde in mijn hoofd Een nieuwgeborene Alle kennis verdwenen Staar met afgrijzen Naar een bodemloze put Hoe ben ik hier verzeild Wat doe ik hier? Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'.…

hun bloemen in extreme kleuren bloeien in het korte moment van bestaan jij hebt ze laten gaan zonder plukken omdat hun geuren licht lijken te geven in een duisternis die niet is van dit leven ooit heb jij je vingers gebrand aan deze fictieve macht die jou kracht en richting zou geven zonder klappertanden en beven maar je verdwaalde…

Oud jaar De laatste dag Van het jaar 2021 Ik ben Alleen En verdwaald De weg Kwijt Maar Laat me Laat me vrij Vrij om Mijn eigen Weg te vinden…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan! `Wees niet bang`, zeg ik ik heb het hen net verteld Dat u bij ons logeren komt Ik…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

of de WC die langdurig is bezet niet de rijen voor de kassa noch de jeugd die ongeordend hangt niet de stugge vissers langs het water of de jonge hond die angstig jankt zelfs niet de timmerman laat op de avond noch de beelden van het Journaal evenmin de nieuwe coach Betaald Voetbal of De Gelderlander waarvan ik baal: 't is de lach verdwaald…

Het schrijven van een vers eist Gründlichkeit. ‘k Wou over alle ins en outs beschikken door op het net op elke link te klikken en daardoor kwam ik op Geert Wilder’s site. Kijk, dát vind ik van internet nou slecht: ik klik op links maar kom bij rechts terecht. ... Nieuwsfeit: Uw dichter struinde het internet af, naarstig op zoek naar…

Is het allemaal niet zo zwart dat ze dreigt verloren te gaan haar hoofd nu totaal verward vage nevel is waarin ze drijft breekt haar in duizend stukken waardoor haar hart verstijft moeizaam sleept ze zichzelf voort draait rond in cirkels hulpgeroep in de kiem gesmoord…

Ik keek in de diepte, Verdwaalde erin. Hapte naar adem, En kwam niet meer terug. Alles vervaagde, Ik dacht nergens meer aan. Alleen hoe heerlijk het voelde, Om zo de weg kwijt te zijn. Ik voelde de zoete dingen, Verdriet kende ik niet meer. Ik had toen moeten weten, Dat dit alles maar schijn was……

Waar is toch de lach gebleven die met de zon ten onder ging weende met het opkomen van de maan en fluisterde tussen rotte bla'dren van de laatste novemberdag verdwenen van een verlaten gezicht voorbij starend aan de wereld schreeuwend naar de sterren in het strakke donker gericht oh mens gij die 'm vind in verloren landen schenk…

verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang kunst gekweld in kruising van esthetica missend de elementen van zijn kunnen in scherpe scheiding van zijn schepping er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid je schreef…