2566 resultaten.
Barricade
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 607 de weg naar de toekomst
is onbegaanbaar grote woorden
barricaderen de blik vooruit
een stap voorwaarts verzandt
in frustratie het verleden biedt
een uitweg herinneringen vormen
vluchtroutes achterom kijken
doet de therapeut gnuiven
het heden staart zich blind
doelloos hou ik me bezig met
braille verzet de bakens
verdwijn spoorloos in…
Eenzaamheid
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 997 En wanneer gij slechts met luchtledigheid wordt verblijd,
kunt ge op ieder onachtzaam ogenblik verdwijnen.
En pas dan ontstaat er tumult.…
Eensklaps
gedicht
2.7 met 76 stemmen 62.668 Als een duif
opvliegt
neemt geen geluid
haar plaats nog in:
eensklaps
en wit
laat zij slechts
verte
in mij na
--------------------------------
uit: 'Gedichten 1958-1978'.…
Onherroepelijk gaan de linden weg
netgedicht
4.9 met 25 stemmen 602 De linden zullen verdwijnen en de lieve mensen ook.
Wat komt daarna? Een nieuw bestaan dat nu nog
diep verborgen is als zaad in de aarde.…
De rozen
poëzie
3.6 met 16 stemmen 3.510 Ik heb ze zien bloeien
Bij ’t ochtendontgloeien;
Nu hangen de bladen en storten in ’t stof
Tot speeltuig der stormen,
Tot aas van de wormen,
Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof.
Toen zogen haar knopjens
De lavende dropjens,
Tot parels geronnen uit hemelse dauw;
Nu missen zij kleuren,
En spreiden geen geuren,
Eer de avond de velden…
wat het hart wordt aangegaan is met het hart
gedicht
2.3 met 32 stemmen 17.337 wat het hart wordt aangegaan is met het hart
zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn.
over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen,
tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede.
maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.
verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend…
Doek
gedicht
3.1 met 12 stemmen 9.874 Alles, ik zeg het nog
's alles wat men zegt
is afval, zinkend nog,
verdwijnend in het kielzog
van een kwijnend leven:
en steeds opnieuw verlengd
gegeven, nooit genoeg verstopt
en makk'lijk weer te vinden; nimmer
weg te snijden, ook niet af te binden.…
Niks en niets
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 753 Gedachten en vragen die elkaar steeds antwoorden
met een lome twijfel.
Van langzaam wachten dat niets verdeelt en niets beweegt.
Van mezelf en de spiegels die niet spreken omdat
ze niets nieuws ontdekken
en de woorden niet verdrijven of om een echo vragen
als de regen valt
die de dagen
hun laatste kleuren ontneemt.
Alles herhaalt zich…
kleine baai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 405 kleine baai
je bent zo stil vandaag
ik hoor je gefluister niet
er vervaagt een zeilboot
triest en traag
kleine baai
nu kraken krekels mijn schedel
wijzen cipressen mij na
alles waarin ik geloofde
dreef het verdwijnen
achterna…
Breek op
poëzie
4.1 met 7 stemmen 2.239 Breek op
en verdwijn in de nacht;
zie niet om naar het huis
van uw hart.
laat uw leven liever vergaan
en verbloeden in eenzaamheid
dan nog langer de wegen te gaan
waarvan iedere steen u weer zegt
wat gij hebt misdacht en misdaan.…
Onzwezenlijk 2
gedicht
2.5 met 61 stemmen 18.456 Mocht je me uitnodigen op je feestje
wat zal ik afwezig zijn.
Ik zal menen dat je me uitnodigt
omdat het hoort. Het zal me zo verwarren
dat ik niet mezelf ben en niet weet
wat ik moet zeggen, iets zeg wat niet ter zake doet
iets wat het gesprek opbreekt en waarvoor ik
me schaam. Noemt iemand dan mijn naam
dan zal het vreemd zijn dat ik…
Tegendraads
gedicht
3.8 met 94 stemmen 14.542 Slapend schik ik mij naar het lichaam van mijn inmiddels geliefde.
Haar kin tussen mijn schouderbladen.
Overdag blijf ik tegendraads.
Kerf ik mijn voorhoofd tot wijdvertakte webben als zij iets vraagt.
Wellen mijn woorden op in haar ooghoeken.
Schuif ik de nacht van mij af als een slecht boek.
Ik scheid wat van de wijn is en wat van mij
schenk…
even luchten
netgedicht
3.4 met 9 stemmen 175 pak me op
neem me mee
draag me boven
deze wereld uit
wil er even
niet meer zijn…
Eens zal God verschijnen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 269 Eens zal God, de Heer verschijnen
Iedereen zal Hem dan kunnen zien
Het zal anders worden dan voordien
Alles nieuw, het oude zal verdwijnen.
Een ongekende tijd breekt aan
Geen strijd en geen zorgen meer
Alles keert tot God eens weer
Niemand weet hoe dit zal gaan.…
Herfstsfeer.
hartenkreet
4.2 met 6 stemmen 220 En wat mij betreft
nooit meer verdwijnen....
Kan er nu alleen van dromen
Maar ze zullen
toch weer komen!…
Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
netgedicht
4.6 met 110 stemmen 4.965 Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
en alsmaar hoopt om te ontsnappen
naar buiten toe staat zij te grappen
maar diep van binnen wil ze vrij
ik ben voor haar alleen maar muren
met zicht op wat ze zo graag wil
de hemel, zegt ze soms heel stil
daar wil ze mij naartoe besturen
maar ik zit hier zozeer op aarde
zo zwaar van moed…
Zodat ik uitzie
gedicht
3.2 met 10 stemmen 5.300 Zodat ik uitzie
door het oog
van mijn naald
en sneeuwblind herken
de zwerfsteen,
sterfsteen onder
mijn tong: splinter
voor splinter
slaagt hij erin
niets te wegen,
niets voor te stellen.
----------------------------------
uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…
Donkere dagen.
hartenkreet
4.1 met 7 stemmen 387 Want vrolijk wordt iedereen
als de zon gaat schijnen
die het donker doet verdwijnen.…
sluimerend
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 293 dat mijn hand
in die van jou verdwijnen kon
dat ik de eeltige hardheid voelde
die mij deed rillen maar ook
iets spannends en geborgens had
deze momenten zo sporadisch
heel soms nog zie ik ze voorbijgaan
de neiging komt dan boven
naast een vader te gaan lopen
en hem stilletjes mijn hand te geven…
alles is zon en brandt
gedicht
2.3 met 14 stemmen 4.257 alles is zon en brandt in de verte duizelt het
de kolos in het blauw
aan de omstreden einder
versteent het woud ontmantelt de boom korjaal
met de krijger wordt rotsgraf een volk
dat verdwijnt
in de verte
valt de kolos in het zand grijnzend in zenit
geen schaduw geen schaam meer te zien
---------------------------------------
uit: 'Vluchtig…
Kurma (schildpad)
gedicht
2.6 met 41 stemmen 9.557 Misschien
als ik slaap, maar bij het minste geluid
verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn
oren en mijn ogen, ze worden als het ware
in een schild gezogen. Zijn magere kop
raspt soms over mijn tong, en praat maar
zo vertraagd dat men het nauwelijks
verstaat: hij noemt mijn klieren
liefde en ik hou van hem.…
Gestold zonnelicht
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 158 Gele bladeren: gestold zonnelicht
van lange zomerdagen,
nu gedoemd om te vallen,
te vergaan, te verdwijnen.
Toch zal het licht weer schijnen.…
Het zesde station
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 203 ben ingestapt
een gele streep
op een donker vaag station
fel licht
opent de nacht
ik wist niet waar ik aan begon
het zachte razen
in dezelfde cadans
geeft slapen een goede kans
maar ik ben
wakkerder dan ooit en mijn
bestemming is nog onbekend
ik wil sporen
maar de lege coupé
werkt niet echt mee
debacles heb ik
al genoeg beleefd…
In het heelal
gedicht
2.6 met 9 stemmen 5.704 Lekker ineens verdwijnen
in zo'n sympathiek zwart gat;
eeuwig geborgen. Maar dan...
Een twee drie supernova hoepla,
daar ben ik weer.
Dáág.
----------------------------------
uit: 'Aan het eind van het begin.
De Man van Taal & De hemel in, de hemel uit.' 2001.…
Maskerade
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 184 Lippen van zand, ouder dan de tijd
rafels van een schrale gestalte
vage sporen van zuivere zwijgzaamheid
dolende regen die droogte
als uiterste vorm van schraalheid drinkt
in dit schijnbaar zinloze weer brengen
lange witte wolken een kalme vervreemding
het suizen van een verkwikkende koelte
is weggestorven in vroegere zomers
nu de tijd hier…
MH370 vlucht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 219 uit het hemelruim
verstarring verlamd door angst
eeuwige stilte
onheil is het zwarte gat
misschien trekt de zee terug…
WAAR GENOT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 135 (tanka)
De regenboog glanst,
wekt grote kijkvreugde op
door zijn plotseling
verschijnen en weer snel gaan,
steeds ongenaakbaar blijven.…
Palmolive
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.383 Zo eindigt zeep: een smalle tong,
soms grijze barstjes in de lengte.
Olijven, palmen: niemand dacht
aan warme landen, 's ochtends vroeg,
wanneer het raam nog donker was.
De zeep lag in het plastic bakje.
Schuimbelletjes, half weggegleden,
dat was je moeder of je vader.
Kleine tongen, wit of groen,
steeds dunner, met een scherpe rand,…
Men verplaatst zich
gedicht
3.0 met 5 stemmen 9.172 Men verplaatst zich, maar
nooit even snel, in
tegengestelde richting.
Nooit met eenzelfde zakdoek
mooi symmetrisch wuivend -
even wit, even droog.
Eén blijft er staan,
verwijdert zich.
Bij gebrek aan wie verliet
langzaam kleiner wordend.
-----------------------------
uit: 'Met flinke pas', 2003.…
Troostvogel
gedicht
4.0 met 37 stemmen 7.478 Wanneer je soms iets naars beleeft
Je mag niet uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft
Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je kwartje ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem maar je ziet hem niet
En als hij…