Alle inzendingen over verstenen OR ziel OR onderhuids

, waar de vreugdebeelden tot verstilde ruïneresten verstollen en verstenen, net als het blinde bloemenmeisje van Pompeï.…

Met onderhuids welgevallen. Geen gezicht, alleen getallen. Stilzwijgen voor zij, die vallen.…

Je hangt zo ongrijpbaar zonder kabels aan de lucht onmogelijk te verstenen soms hagel je op hoofden maar meestal zweef je voetloos voorbij, groter dan de aarde; had ik honderd vorken, ik kreeg geen gat gemaakt had ik duizend handen, ik kreeg je niet gekneed…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

Scribendo tegen klippen op doordesemd in het licht van oeverloze onderhuidse tinteling in manuscripten fijn bewerkt tot folianten ossenhamstring goud op snee leren monster tintelend van zonderlinge zadenkruiden onverkort en onvermengd uit diets Veculiaans idioom…

Tranen zoeken een uitweg emoties overdonderen onzekerheid sluipt snel onderhuids waar warmte was nu kippevel…

er schuilt veel in mij bekijk mijn beeld maar eens goed gebruik de ogen onderhuids leeft zoveel meer dan de buitenkant laat zien…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

in diepe stilte van vergeten leven huist de kille mens met gehaat lichaam zwarte bloemen als kern van ik verstenen zonden zonder naam weg van gedachten gijzeling van licht dood voor woorden met vergeest gezicht niets kan hem nog meer verteren dan tot stof te wederkeren…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

van de ziel lichaam, hand, oog verliezen al hun kracht het is niet de dood die hier ons wacht - het is de leegte en het niets, een verder dan de dood - want die is slechts een deur, die zwaaiend openzwiept en met een zacht geruis weer terug in het slot van het leven.…

die stoppen met delen Ik hoor je stem warm en lief zie je schilderijen betoverend mooi Ogen groen tot in de diepte van je ziel rimpeltjes fijn in een zachte plooi Leven is leven tot de laatste dag onverwachts ben je zomaar gegaan Tranengefluister klinkt in mijn hart waar je voor altijd zal blijven bestaan…

die stoppen met delen Ik hoor je stem warm en lief zie je schilderijen betoverend mooi Ogen groen tot in de diepte van je ziel rimpeltjes fijn in een zachte plooi Leven is leven tot de laatste dag onverwachts ben je zomaar gegaan Tranen gefluister klinkt in mijn hart waar je voor altijd zal blijven bestaan…

poreus...en smakeloos van klei de voornaamste ziel, ik voel wat ik wil zo onaantastbaar vervaardigt, de exclusieve waardigheid gebleven, gebrand en toch verheven..…

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Er ligt een onderhuidse wens in morgen, een gedachte die zich wortelt in mijn ziel. Een ritme dat mijn hart beweegt. Een onaanraakbare verte. Een zucht. Ik wacht, laat de uren glippen en een geluidloze schreeuw verlaat mijn lippen. Vandaag schrijf ik mijn eerste vleugels.…

onderhuidse tinteling van ongeremd verlangen bovenwaartse zindering door geest en drift bevangen emotioneel betrokken bij onbekende brokken van mijzelf…

Het is een wedstrijd om te winnen een strijd om een hart onderhuids maar tastbaar tot blessure tijd uitgespeeld met blauwe plekken wachtend op de beslissende penalty…

vla muesli in grote brokken koesteren halve waarheden water op tafel onderhuidse frustraties pers de ogen amen.…

in volstrekte nederigheid legt het meer zich neer offert haar rimpels aan de oevers houdt de vissen onderhuids stil om alleen maar een spiegel te kunnen zijn van het magische maanlicht…

ik werd een herfstig blad een knooppunt van wegen die zich scheiden in goed overleg een verbindende factor tussen zuur- en waterstof en toen een vis in onderhuids water…

ik rijg de klanken van je naam aan elkaar ik koester woorden die elkaar vinden ik absorbeer zinderende onderhuidse zinnen ik bemin je als je zwijgend alles zegt…

een handpalm De helse verkeersdrukte bevroren tot schattige speelgoedautootjes Minuscuul stomen ook lichaamscellen Biljoenen nanovulkanen die kolkend samenklitten tot miljarden mensen Breinen en lijven, zielen en pensen…

tot een drachtige wolk ik drink haar roep wanneer ze jammerlijk schreeuwt en de wind met haar golven leurt, doch onderhuids is ze de kalmte van eenzaamheid die ze deelt met de vredige druppen van de regen…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…