259 resultaten.
Het je wel of niet indenken
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 Als één mijn lieven zou verwonden
Of van het leven zou beroven
Dan kwam het beest in mij naar boven
En werd de engel weggezonden
Ik zou in staat zijn om te doden
Een woesteling vervuld van wreken
Zou razend met een dolkmes steken
Lak hebbende aan Gods geboden
Om door het lint te gaan, volkomen
Temidden van die consternatie
Zou ik iets…
en ik ween
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.211 ik ben het meisje
in de hoek
besmeurd, verwond
en ongeboren
handen gebonden
tot tegen de borst
mijn mond en ogen
met kwaad gehecht
dat me doet
huilen in de kamer
om al het bloed
dat het mijne is
strak gebonden
nooit ontsnapt
aan die nauwelijks
zichtbare haken
ik ben de vrouw
alleen maar mezelf
in leven nog minder
dan in…
Je bladerde bleek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 het was al
een klein wonder
dat jij groeide
zag hoe je steel
zich kromde in een
voortdurend verwonden
je bladerde bleek
op een plaats uit de zon
zonder koesterend licht
bijna niemand wist
hoe eenzaam je oogde
in het mat witte gezicht
toch knopte je
na doorgestane ellende
bloeide plotseling voluit
met warme kleuren die
vol…
Stamboom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 691 Onverwachts en zonder kloppen
dringt hij binnen
– de zwarte botte bijl –
hakt liefde weg
en het dierbare dat zich
in wanhoop vastklemt
zet de vensters open
laat alle leegte binnen
vernietigt de wortels van mijn bestaan
zaait de tranen
voor een oceaan van verdriet
verdwijnt zonder te groeten
Verwond door de spaanders
krabbel ik…
Een grote vierkante wasbak
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 4.617 En hoe meer water er stroomt
hoe meer verwonde kinderlijfjes
erbij komen, ze drijven om hem heen
draaiend van rechts naar links
het water kleurt steeds roder.
Ik bedien de kraan.
-----------------------------------
Uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…
orgeltrappen op zondag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 148 niet uit verveling maar een onheus
verlangen om de muziek te splijten
die me heeft verwond, de hoogte
van het celibaat ketst tegen trage muren
zonder vrees, want hij die vreest
is niet almachtig
zwart wit, de ivoren toetsen met bloed ingelegd
hadden de eerste dood met stokken
en pijlen diep gekwetst, geen soldij maar
gratis navelstaren achter…
Verwondering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 315 Verwonde dichterszielen
in donkere kerkers gevangen
Inktvisringen op de hielen
vreemde mensengezangen
Kaarsen licht ontstoken
een wonder geschiedt
De hemel ondergedoken
een vlammend levenslied
In dienst van gedachten
chaos blijft onverklaard
Onwetend lang wachten
een wereldwonder gebaard
Volle vulpennen op de loop
aangescherpt door…
Jij riposteerde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 547 we kruisten wapens
na een eerst touché
gingen we en garde
wisten van het groeten
in elkaar ontmoeten
en toch was het raak
stak dieper
dan ik dacht
jij riposteerde
in verdediging met
alle macht en niet
alleen met brute kracht
verwondde je
vlak langs je helm
door een open vest
verbond je zonder klagen
de striemen op mijn rug…
Zelfs in Turkije
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 129 wanneer zij hun doden willen begraven
lopen zij gewapend met witte vlaggenstokken
vooraan de stoet
nietsontziend klinken salvo's van tanks
om zoveel mogelijk te verwonden
te vermoorden wellicht
het bloed kruipt waar de weg vrij is
men kreunt en blaast de laatste adem uit
aangesnelde ambulances worden beschoten
toch wagen zij hun leven om te…
Licht bewolkt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 148 Een landschap blauw met roze grond
Gemiddeld maar toch zo verwond
Door afkeur, sentiment, gebrek
Geen dag meer vrij van ons gesprek.
Als ik toen, met m’n stomme brein,
De juiste woorden had gekozen.
Zou ik er altijd voor je zijn,
Waren wij in liefde virtuozen.
Voor ons een leven lang en fijn,
Als wij elkander troostten.…
Het voetlicht
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 73 nooit heb jij
jezelf verwond
aan de scherpe
contrasten
van het licht
altijd waren
er zachte filters
uit de veelheid
van jouw emoties
die scherpte rondden
jij die altijd
binding had met
degene die in het
donker gevangen zat
zonder enig perspectief
jij die wars was
van alle schijnwerpers
en toch je boodschap
van liefde en gelijkheid…
voor Michaela
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 ze trotseert
stoffige woestijnwinden
hagelstenen hameren op
het kleine weerloze lijf
zo vaak verwond
maar niet verslagen
droomt ze van
de dansende fee
trappelend slaat ze
haar krachtige veren uit
moeizaam en vastberaden
ontstijgt ze de zwaartekracht
in de vlucht strijkt
de wind langs
haar vleugels
en doet hen zingen
zwevende…
Niet bedoeld als godslasterlijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 86 Een opperwezen is aan mij verschenen
In een gedaante die ik niet verwachtte
Een hagedis en ik ben nu bij machte
Het beeld van Gerard Reve bij te benen
Mijn vreemde heiland is nogal angstwekkend
Mijn godsbeeld is totaal door hem geschonden
Wat wil hij, mij genezen of verwonden?
En de gevolgen, zijn die niet verstrekkend?…
Nog altijd samen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 2.173 Zij zijn de wijn die, gerijpt en ongeschonden,
Uit het boeket van de liefde is ontstaan
Als jonge bloemen openden zij hun ogen
Kelken die samen sluiten voor de maan
Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren
Is niet verspild door een vreemde mond
Hoewel instinct verleiding moet verduren
En prille liefde door zonde wordt verwond
Zij belichamen…
Onderhuids
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.110 en toch
biedt het littekenweefsel
niet genoeg bescherming
de wond lijkt nog steeds open
het vel voelt nog altijd rauw
ontwikkelde bacteriën
leiden een eigen leven
zoeken een uitweg
zonder te ontsnappen
bloed kruipt slechts tot stolling
om verwondingen te beperken
een uiterlijk geslaagd tafereel
maar onder dat geheel
blijft het krioelen…
Bloedstollend
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 1.728 en toch
biedt het littekenweefsel
niet genoeg bescherming
de wond lijkt nog steeds open
het vel voelt nog altijd rauw
ontwikkelde sporen
leiden een eigen leven
zoeken een uitweg
zonder te ontsnappen
bloed kruipt slechts tot stolling
om verwondingen te beperken
een uiterlijk geslaagd tafereel
maar onder dat geheel
blijft het krioelen…
Ik heb de stilte lief
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.234 als ik mijn adem
ingetogen verdeel
heb ik de stilte lief,
zo lief
doch ben aan tijd gebonden
waar voortschrijdende wijzers,
onophoudelijk,
verleden verwachtingen
verwonden
en zie in jonge maagden
dat ik steeds vaker
oudere vruchten teel
in afwachting van de nacht
die onherroepelijk op mij wacht
toch rust ik in mijn avond,…
Samen
gedicht
2.0 met 20 stemmen 6.845 In uw hagelwit harnas gemetseld
Zijn wij samen door de tijd verwond
Die ons nimmer wilde dragen
En bittere lijnen kerfde rond de mond:
Of er een vrucht is van dat alles
Vraag ik mij niet langer af,
Maar ik probeer u te benaderen,
Nog even, voor het graf.…
Is niet meer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 168 'Laat niet over je lopen'
sarren de verwonde wolken
Dwingen kleuren op
aan het zeezieke meer
etsen hun schaduw in de ondiepte
Het licht dicht geen leed
het scheurt en sleurt
het blauw in smalle gele repen
vurig en angstig
naar het verdronken onderwaterhuis
Tussen tijden en dijken gevangen
rolt het water over mijn sokkel
met branie…
bloeit in lenteachtig komen
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 33.790 ik zie hoe ze je slopen
met ogen zonder handen
totaal geen mededogen
je huid was gaaf in
onschuld en ervaring leek
je soms te braaf
ze hebben je gepeld
de schillen van herinnering
in jaarringen ben je geteld
maar in de kern
bleef je ferm staan
innerlijk onaangedaan
ze hebben je verwond
maar jij bent heel gebleven
met sterke wortels…
woordloos van verlaten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 781 ik zag de ogen
van de schreeuw
haar blikken woordloos
van verlaten
de laatste stap
brak af
bewegingloos
ervaarde ik
haar zwijgend praten
een mokerslag
die mijn gevoelens
niet ontzag
die mij verwondde
tot in de
diepste gronden
maar ik loop door
nee struikel over al
die sprakeloze monden
vol aangeprate zonden
door schuld gestild…
Kanttekening
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Hoe heerlijk is het om te strooien
Met ongezouten commentaar
Een opgezette boom te rooien
En vellen is verdedigbaar
Hoe zalig takken af te zagen
Een stam te klieven voor de haard
Om plat te branden alle dagen
Het is de moeite meer dan waard
Hoe wreed is het kritiek te kerven
In bast en schors van levend hout
Om te verwonden, te doen sterven…
Verlicht landschap
netgedicht
2.0 met 32 stemmen 8.707 Dan, zo plots, scheurt het zwerk
een vloed van vroege en late regen
modderstromen van duivels werk
vegen mij van ingeslagen wegen
tastend naar duizend aardse zaken
een reddingsboei in ‘t kolkend vat
verlangend om jouw hand te raken
zinkend, verdrinkend, en wetend dat
ik zwaar verwond beleven zal
- in groei gebroken, arm en naakt -
toch…
Uitbarsting
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.741 rotsbodem van de stroom
schurend banen woorden zich ingehouden een pad
nog halverwege strandend op hun weg naar uiting
Woede nog op een kier
als een gericht projectiel
tot de laatste druppel
wachtend op ontlading
Dan spatten zinnen staccato repeterend rond
borend door pantsers van laatdunkende macht
onverschillige trots vernietigend verwondend…
De gordel van rozen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.312 De gordel met rozen waarvan
de doornen me niet verwonden
is een bloemencorso die ‘k
mijn vijand niet toewensen zou.
Daar waar ‘k blij word van een
bloemenhulde is deze krans me
een doorn in het oog,
pijnlijk strompel ik door het leven,
geteisterd door gordelroos.…
- Achter Façades -
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 467 Geweld schuilt achter façades
gezichten schreeuwen achter muren
de verwonding, ongewenst
neemt de laatste jaren
schrikbarende vormen aan....
Gruwelijke werkelijkheid achter
een lange bruine stenen gevel
onbeantwoorde berichten blijken
uiterlijk eenzaamheid, die geen meester kent.…
Gordijnen van satijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 Bergtoppen aangeraakt
Op handen gedragen
’t Licht valt door kieren
en verspreidt zich aan je voeten
Door woorden verwond
Middels veren gestreeld
De wind slaakt een zucht
warmt jouw blanke handen
Treden vol levenslust
Dalend en verend
Wapperende lakens
voelen als een deken van ijs
Oh…..beste vriend, zing voor mij
vanuit je hart van…
TEER MAAR DAPPER
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 157 terrein
Langs spoorbanen en duinen
Ook vind je haar in tuinen
Breekbaar als porselein
Haar rode vlaggetjes, ragfijn
Willen steeds rondbazuinen
De oorlog kost fortuinen
Kleurt velden karmozijn
Hier spreekt een pronte pionier
Staand op verstoorde gronden
Schenkt ze aan honingbijen vocht
Pluk je die kleine krijgsbanier
Zul je haar zwaar verwonden…
in een stenig land
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 879 ik heb de rots gebroken
mijn eigen jeugd gewroken
ben mild geworden
in een stenig land
alles met de blote hand
verwond bij het splijten
mijn armen laten openrijten
aan de scherpte van het puin
maar alles is nu eindelijk weg
het zicht is vrij en ruim
nog groeit er niets
uit zaden die op een
later leven wachten
in blakerende zon en
diepvrieskoude…
Broze aarde
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 87 Eeuwen, eeuwen, eeuwenlang wordt jij al geslagen, getart, verwond.
Maar ...
Broos is de boosheid
Keihard is de ontkenning van de pijn die wij als gasten keer op keer veroorzaken.
Houden wij genoeg van jou?
Of alleen van onszelf, van rijkdom en welvaart?
Knuffelen wij jou?
Of stampen wij alleen.…