inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.829):

Stamboom

Onverwachts en zonder kloppen
dringt hij binnen
– de zwarte botte bijl –

hakt liefde weg
en het dierbare dat zich
in wanhoop vastklemt

zet de vensters open
laat alle leegte binnen
vernietigt de wortels van mijn bestaan

zaait de tranen
voor een oceaan van verdriet
verdwijnt zonder te groeten

Verwond door de spaanders
krabbel ik verblind op
laat mij schragen door

de onverwoestbare armen
van mijn stamboom.

**************************************

Schrijver: Kees Keizer, 3 mei 2011


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 691

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
6 mei 2011
Email:
kerima.ellouisegmail.com
heftig met een verrassende afsluiter! Mooi gedicht.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
4 mei 2011
Email:
maryama37hotmail.com
Pijnlijk mooi zoals je de ramen open zet om de leegte binnen te laten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)