Alle inzendingen over vleien

had, Die fijngesponnen, wonderbaar Geweven lag in 't hangend haar Van uwe zuster, - want gij zijt Mij zusters in lieftalligheid, - En gij die ongevlochten pracht, Die als een bruidskleed van de nacht Haar lichtgebogen hoofd omsloot, - Uw handen hoog, uw schouders bloot, - In smijdige gedeelten spleet En spreien en zich vleien…

Je laat me een schim van het paradijs zien Ik vlei me naast je in het zachte zand…en we vinden nieuwe kleuren voor passie nieuwe woorden voor –liefde- en heel even zie ik een schim van pure schoonheid..noem het paradijs.…

Glanzend in de zon zonder zorgen vleien ze weg van roofdieren. Hoe een poos geleden een kostbare weefsel werd bedacht om uiteindelijk het levenslicht te zien, geweven op een plekje met de fijnste draden van geborgenheid, liefde en warmte die nodig zijn voor een veilig thuis en om zichzelf te kunnen zijn.…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zoo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleïen! Vliedt, ô Schoonen! vliedt die vleïers!…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Loop niet meer door 't wilde lof, Ga met mij in Liefdes gaarde, Schoonste nimf: daar baart ons d'aarde Bloemen van een eêlder stof, Die alleen de reuk niet vleien, Maar met liefelijk gevoel Schaffen duizend lekkernijen, Door een strelend geestgewoel.…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uwe ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleien om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Andre neefjes wisten beter Om te springen met de sloof; Nu ging 'k ook mijn best aan 't vleien - 't Was te laat; mijn moei was doof.…

O gij weeldige* vloeden* , Brooddronken*, licht*, en neetlich* vol beroeren, Wil met dit buiïg woeden, Des noorden winds geen strijd noch oorlog voeren: O Zuiderzee, Van liever lee* Laat toch uw rug doorsnijen, Wat zij doorzeilen Zal weer zonder verdeilen* t’ Samen vleien*.…

. ----------------------------------------------- beren - schuldeisers vocht in je veren - een nat matras strijken - vleien mijen - vermijden droes - neusslijmvliesontsteking bij paarden Brabantse centen - Belgische centen sleep - lange stoet schrafel - vrekkigheid blauw aan je scheen - een blauwtje gelopen boômloos - zonder bodem gift…

De hoge wind liet rustig de dichtomgroeide gang, maar schudde sterk en lustig der kronen bladervang: het was een deinend neigen, een zinken en een stijgen, een vleien en een dreigen van allen onderéén.…

en zij zal in de lange nacht aan het hoofd zich vleien met der dromen wufte vlinderpracht het kindje verblijen. Het verhaal zal zij weer beginnen het angstig mooie en zij zal zich duizend keer bezinnen en het niet voltooien.…

En ’t is niet om je te vleien, Maar je hebt een mooi gebit! En je haar is zacht en zijen, Zwart, met plekjes van sneeuw-wit. Ja, je poten staan wat krom nou, Door dat tuig, dat zat zo slecht… Bello! Niet zo’n zucht! Waarom nou? Wees gerust – dat komt terecht! ’t Is hier nog wel uit te houen, Wel gezellig, hè, en warm! Koest nou!…

Vragen, smeken, vleien; niets mocht baten. Petrus wilde Lei niet binnenlaten. Toen smeet Lei zijn tas de hemel in en sprak de magische zin: “Nu Lei in de zak!” en Lei had onderdak. Met deze truc was hij binnen, daar kon Petrus niets tegen beginnen. Al moest Lei wel, in ruil voor eeuwig leven, zijn toverfluit bij God afgeven.…