Alle inzendingen over vredig

De tussenfase kabbelt vredig voort. Dat de commercie nooit die rust verstoort!…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

hier heerst slechts orde in vredig samenzijn in geuren van nieuwe zeep hier hoor je de favoriete zangeres van het moment de afgedane ster zieken in tevredenheid gezonden vol berouw hier vindt men alles toegestaan in berusting…

toegang tot europa vrijheid van de geest was eens geblokkeerd ‘t gele zand rood bevlekt de golven van de tijd zij ruisen reinigend over de honderdduizenden zo keurig in het gelid een vredig strand de verre zee waakt…

Voor wie niet vies is van een stevig trekje Er is een nieuwe regeling bekend Je bent voortaan een harddrugsconsument Op weg naar je relaxed en vredig plekje Maar trippen kan straks via nieuwe wegen Lichtgevend asfalt! (zeker in de regen!)…

In Syrie wordt onvoorstelbaar zwaar geleden dat ligt in het verleden van de strijders die zonder plan en echte leiders bouwen aan een vredig heden Eén ding is zeker, had die Assad nou maar ietsje meer van Gandhi weg gehad.…

Woorden die aanspoelen Als in een lauwe branding, Niet verwoestend, eerder Verdraagzaam dan agressief, Probeer het levensgevecht Zo eens aan te gaan - Niet op de toppen Van door woede gekleurde Schuimkoppen - Maar met de deining Van andere golven Die je vredig stemmen In de jou gegeven tijd…

Zo zou het altijd moeten zijn: licht en vredig dus, alsof alles ineens voor altijd en nooit weer is. Geen lengte van dagen, geen gevoel van weg te moeten en te huilen. Nooit gaat meer iets voorbij. ------------------------------- Uit: 'Klein Diorama', 1974.…

Ten overstaan van ieder rookgordijntje voedt zij straks vredig en sereen haar kleintje.…

elk jaar het probleem met Kerst : jezus waar en wat gaan we toch eten ~~~~ ezel kribbe kind zo vredig en een kalkoen die het maar niks vindt ~~~~ een Kerstgedachte: veel eten – kindje Jezus wordt wèèr vergeten…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld Wind waait door het park eenden bij winterse plas delen laatste nieuws Storm in de vijver twee woerden zijn zo verliefd weet niet wie zij kiest…

slapen dromen zachtjes wiegen als een vlinder vredig vliegen rood en roze vleugels lang voor de toekomst nog niet bang de wereld lacht soms zoet soms rouw de wereld wacht ja wacht op jou…

voorbij de gekte kijk ik naar een kleine stal ik zie een kind en het verval van menselijke dromen treed naar buiten in de aangevreten vredigheid van een goede wens ach we zijn maar marionetten in de danse macabre van het welzijn van de mens…

Een blauwe lucht Een witte wolk Stralende zonneschijn Een zachte bries En kleine kabbeling Over ’t vlakke meer Nevelig bos Aan verre horizon Wuivende halmen Van goudgeel graan De levensbron Van vredig bestaan.…

Zodra u 't venster open heeft gezet Ziet u een kruidig poldervers verschijnen In klavergroen met ploumen van marijnen Geen monatoetje meer in 't bloemenbed Hoe stil ligt daar het bijleveld en vredig Demissionaire kaalslag... o zo ledig…

Een wolk drijft vredig voorbij en knipoogt naar mij.…

zoals je daar zo ligt zo rustig en vredig ik hoor je ademhaling dat geeft mij rust lekker tegen mij aan ik voel je warmte jouw lichaam dicht tegen mij aan een liefde ongekend is wat ik beleef jij bent mijn nr. 1 jij bent mijn zoon…

Werp een kiezel in mijn vijver en geruisloos haast onzichtbaar over water trekt zijn kring slechts één merel zingt en de wind speelt zacht met wilgenbladeren maar de kleine vlinder vredig rustend aan de rand fladdert weg.…

Zodat ik vredig vertrouwd in haar warmte kan slapen. Kon ik maar even leven zonder de zorgen van vandaag. Kon dat maar! Even.…

Mijn wensen voor alle inzenders zo ook voor de redactie zijn fonkelende lichten blije gezichten een stil verlangen naar een vredige witte kerst en een liefdevol 2010 waarin wederom vele harten worden geraakt met betoverende gedichten met bezieling gemaakt…

beelden indringende beelden vertaald in woorden zes miljoen woorden voor allen eentje eentje voor mij tekenen vele keren tekenen in grote boeken boeken vol vredige beloftes pas toen waren we vrij…

boven mij spant blauw de kroon de ondertoon een bloemenwei mijn jeans is hemels ik trek het groene t-shirt uit de wind speelt nu opperhoofd alles is wild en vredig als vergedragen kindergeluid en in het verre westen troont nog lang geen zon…

Ik heb de stad versierd met bloemen van soorten allerlei daar jouw ogen vredig gesloten waren leek permissie overbodig met grote nauwkeurigheid raakte ik, zij 't maar heel even, die plekken aan waarop ik 't het mooist tot mijn recht kom…

Door storm en bij onweer zag ik jouw gezicht zag ik immer het beeld dat bewaard bleef achter mijn netvliezen en wat niet zou worden gewist, maar altijd aanwezig steunend en diep liefdevol vooral vredig, vrede met alles; anderen respecterend, vol respect voor mij.…

laatste dag is aangebroken en de zon ophoudt mij te beschijnen Worden mij wat handen toegestoken gelijk in de potdichte mist de seinen Mijn ziel is warm, mijn lijf zo koud achter mij vervaagt wat ooit bestond Vergeefs zoekend naar enige inhoud zie ik de wereld dicht bij de afgrond Puur stil hangt als een deken om mij mij rest slechts de vredige…

ik ben niet vergeten hoe je de wereld verkende in uren en uren op je kinderfiets de steile helling en het enge bos waaraan voorbij, de wereld vredig werd en haast volmaakt, met de wind in het gezicht en de geur van het land losgewoeld door de trekpaarden dat ik in jouw armen niet eenzaam ben…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

Pistolen Paultje is plots overleden vredig ontslapen bij zijn Rietje thuis Zo ging de vriend van gangsters en gespuis geëerd spion van vreemde mogendheden Op God na stond hier niemand hem naar 't leven Een grote boef wordt blijkbaar veel vergeven.…

voor me, gemakshalve ophopen van, wat zo vredig aan mij de toeschouwer lijkt hoe je ook probeert de wind blaast alles maar neemt slechts tijdelijk het blinde vertrouwen in jou dat ik fluisterend nodig heb ik waaier, gelukkig draagt de wind enkele richting een zekere vergankelijkheid mee…

vredig sterven aan het water mijmeren over de leuning van de brug, het weidse van torenhoog bekijken verkeer onder je door zien razen, de trilling voelen van een snel naderende trein dronken stilstaan bij een veilige sluiproute met scherven in je hand tot aan de bodem gaan…