Alle inzendingen over wentelt

Hun gloed siddert licht, wentelt traag, zingt zacht. Kleine luchtwezens scheppen ijle pracht, die zich voor grootse praal schijnt te schamen: nietig leven trekt met hemelse macht.…

De ooit zó trotse dag doopt de inkt in vage schimmen, begraaft z’n aardse vuilnis achter zich, wentelt zich in de tragiek van onmacht verbreekt het zwijgen in duizend splinters tot aan de laatste bladzijde van het gebroken woord maar uit de transcendente ziel van een gedicht waaruit de bodem werd geslagen, de stof niet bewaard…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan.…

tot nest hoog en kaal in het dal leunend tegen de bergflank één ruimte die open staat ramen knipogen hoekig als ik het ijzeren gordijn sluit één kier laat één bundel van de schemer door steunbalken liggen bloot zuilen dragen vloer en dak bloemen, kaarsen en linten tot een halve maan geschikt als een pronkstuk op tafel de trap wentelt…

Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots, en schijnt in eigen grootheid te bedaren, maar beukt, in zucht naar 't eindloze opgevaren, weer 't dreunend strand, àl naar de wil des Lots.…

stil suist de zon wentelt haar golvenlied verlangend in sneeuwwit dragen (ergens verder ligt een dorp) waar ik mijn dromen heb neergevlijd die strekkend wiegt in een bepaald ritme (op de vierkante meter hoog gericht en laag, rechts en links) elk draagt haar kleurenpallet min of meer transparant uniek zoals een roos aan roos…

Schoon d'avond valt en tussen de beide grijze gevelrijen het donker zwaar hangt als een klos en overdadig ontsteekt geen hand het licht aan de lantaarnen Zo wentelt plots aan d'ogen u het wonder van een vreemde stad de grijze huizen van u dees' anders zo bekende stede De zonnestralen sloegen hard aan d'aarde over dag en uit het vuur van…

De draaiboor wentelt naar mij toe, Mijn vinger is het mijden moe; Een pijnscheut als een wekkerbel En op het groezelige vel Een droppel bloeds. ‘t Doet goed daarginds nog bloed te weten, Is ’t liefde? Leven? Behoort het God of aan mijzelf? Het is om ’t even, Als het maar kloppen kan en slaan En wonderbare wegen gaan. ’t Is zondag even.…

O Fortuna Gelijk de maan Vormen van variatie Steeds afnemend En toenemend Betreed de transmutatie Nu opwekkend Dan ontdekkend Immer tot inspiratie Vreedzaam bestaan Ego ontdaan Licht in manifestatie Lot van delen Samen spelen Jij wentelt de tijdslijnen Van goede wil Jij staat nooit stil Al dansend geef jij seinen Jouw reflectie…

hitte hier geblust met een vlaag die maanden duurt reuzen grazen in hun grijs pantser nippend van de dunne, dichte schaduw ik weet niet waar eerst kijken de olifant besproeit zich met water, bestrooit zich met zand daar loert een kolos, als in beton gegoten het vezelig eiwit in zijn neushoorn doet een sterk libibo vermoeden een buffel wentelt…

Schraal wentelt de dag zich in het flauwe zonlicht. Door de eerst gevallen druppels van het grijze wolkendek, bezie ik opnieuw het zo bekende tafereeltje van mijn straat. Dezelfde mensen lopen, als een figuratie van het leven, over hun eigen, platgebaande wegen. Ik hoor de uren die de kerk in de verte slaat. Dof klinkt het geluid.…

De aarde rouwt met zwarte randen, een ontheemd gevoel vergezeld het vruchtbaar samen dat wentelt in haar schoot. Als een knop ontgroeit ontmaagd, voel je meer dan naakt schoonheid van sterren, de maan gaf zijn tijd verworpen aan.…

terechtwijzing zeewinden uit het Westen kruisen elkaar boven dat gevreesde weekdier trachten het tot rede te brengen maar hun adem wordt terug geduwd draait rond in vragende spiralen het boze schepsel in 't brullende water wil het lichaamsgif overal heen zenden van de vrolijk rijzende zon tot het verre vage avondrood de kwalijke stof wentelt…

Gepoeft, gepaft, ge'n hoort niet el, met wappers en met wissen fel, als smijten, slaan en buisen, dat beide uwe oren ruisen, op vodde en lap en vuil tapijt, dat ‘t kuilt en wentelt wijd en zijd, van ‘t stof!…

om de duivel niet, monsieur, voorbij het kerkpad bruist het leven en Iduna wentelt haar gelaat alles beminnend naar mij.…

Een wals wentelt traag over de platheid van het asfalt. Rijen blinkend blik markeren de druk van de tijd. Blikken van oneindigheid aarden in de overlast, onwetend of de snelheid de tijd wel volgen kan. Is dat dan de strijd, de strijd van deze tijd? In het trage spoor domineren blikvangers als koningen.…

Op ‘t terras van ‘n internetcafé in een dorp waar de samenleving broeit, men zich wentelt in eigendunk en inteelt, bedenk ik dat internet de breekijzer is naar een open wereld. Het is verkiezingstijd, de partij op de poster zag het licht, heeft nu de antwoorden op vragen die ze kort ervoor als regeringspartij niet had.…

wijsheid adem ᚱ rijd en reis ridder richt je roer op koers ᚲ toortslicht, lichtbaken laat kennis je leiden ᚷ geef gul, geef offers geen gratis geschenk ᚹ vervulling, vreugde vrij van wensen, heil ᚺ helse hagelbui hekserij, onheil ᚾ nu of nooit, noodzaak noodvuren branden ᛁ koud, kil winterijs kruit de kade op ᛃ het wiel wentelt…

Daar valt er nog een blad; het wentelt, onder 't vallen, de alderlaatste keer, en 't gaat de duizendtallen vervoegen thans: zo zullen ze, een voor een, daarin de winden bliezen vol luider blijdzaamheid, nu tonge en taal verliezen, en zwijgen gans.…

Even buigen ze als de last Van een stoere hommelgast In hun weelde wentelt, Maar zodra de grabbelpoot Gaat, bevracht met bijenbrood, Staan zij weer gekenteld. Als een vlinder uit zijn pop Botten zij uit lob na lob, Tuimlend langs de stengels; Waar de zwak-gehalsden tinklen, Zilverharig en ontkrinklen, Worden bolle bengels.…

Seneca Zij hebben 't schone woord van oudsher aangebeden, mijn vriend, en wisten met de trage zoetvijl hun taal te ronden als een puikjuweel; de deining grootser klanken siddert door hun lucht en wentelt open langs den schemerige einder; te middernacht ontsteken zij een vierwerk, dat knallend al de daken van de stad verlicht en op…