Alle inzendingen over wonder OR geboren

In de ochtend onstaat het wonder van het licht, zachte kleuren op je gezicht. Ik kijk naar je en streel je wang, verloren de nacht de ochtend maakt me bang. Ik sluit mijn ogen voor de zon, jij kust me zacht en ik zie sterretjes.…

In de wonderlijke wereld van je geest pluk je de mooiste bloemen bejubel ze, want zij ontroeren het meest Sta ook stil bij de stilte in je hart en geef je over aan de beelden van je zijn wees liefdevol in alles wat je doet want zwart en wit doen pijn en je hart geen goed…

Zo gebeurden er vreemde dingen. Een kindje zomaar verloren dweilend langs de lindelaan, een hinde, als het hertje uit mijn sprookjesboek. Een doek over haar smalle hoofd en zangers uit het bos die haar toezongen alsof ze de prinses was, maar ze was mei en zomertonen. Ze droeg haar lot, zocht, rook de geuren van haar moeder en de verloren…

Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nog nooit een boom in bloei zien staan, Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nog nooit de zon zien ondergaan, Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit de schoonheid van een roos herkend, Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit gezien hoe prachtig jíj bent.…

Een kleinood zwart op geel of rood ternauwernood een knopje groot 't zit op je huid 't maakt geen geluid geen mens die 't stoort een wonder ding dat slechts bekoort…

lag in je armen het paste niet maar we konden elkaar raken ik had je zo lief…

Een strak blauwe lucht, een zon die onder gaat. Ik slaak even een zucht: God is een kunstenaar.…

Vol van stille verwondering door dit hele kleine wonder.…

De tulpenboom bloeit een overmaat een wonder maar zo kortstondig…

Wonderen, ze bestaan Het is me gelukt, alcohol laat ik gewoon ' staan '.…

Alle begeerten zijn nu zoet vervloeid Tot één trouw peinzen naar de zachter uren Waarin uw daden zijn als bleke vuren, Uw troost een kroon is die droef-geurend bloeit. Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit, Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren. Ik zoek haar niet: ik wil alleen de pure En zoele droom van u die niet…

Nog zit de pilaarheilige biddend en vastend tot hij een ons weegt vastgegroeid op die ene plek Als hij maar op zijn plaats blijft is de hemel altijd dichterbij en hoogtevrees iets voor beneden Wat nodig lijkt is een godswonder dat ene toeval dat alles oplost…

Wanneer we ons door supermarkten haasten, staan we nooit eens verwonderd stil. Bij ontelbare vragen die nooit worden gesteld. Waar heeft mijn olijfboom gebloeid? Wie heeft mijn olijven geperst? Welke kaasmakers maakten onze edammers? Welke koeien offerden daarvoor hun melk? Wat zijn de namen van naamloze pluksters, die samen onze aardbeien…

Wie ziende blind is, kan door geen oogarts worden gered. Zie! Druppels die schitteren in de zon. Dauw die weidevelden tooit. En spinnenwonderwebben. Een traan die eenzaam valt, in een oceaan van verdriet. Of op speenkruid langs de sloten.…

De blaadjes buigen hun zilver naar het zonlicht: de boom vol manen.…

Nu je er bent maak je me heel blij jouw aanwezigheid zet alles op zij Jou in mijn armen mijn kleinzoon lief ik weet het nu al jij bent mijn kleine hartendief Eeuwig zal ik van je houden dat voel ik zo nou eenmaal dat kan ik wel verklaren maar dat is een heel verhaal Lief kereltje ik hou heel veel van jou ik zal je blijven volgen…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

Mensen worden ongevraagd geboren. Tranen stromen zoals rivieren stromen. Ongevraagd moeten wij weer gaan. Als wolken worden we gebroken. Het onbegrijpelijk mysterie blijft. Wonderen bestaan.…

zij schuifelde voorbij de ogen gedragen in de vluchtige geur van een parfum roze haar kleed knisperde, ritselde een zachte wind zonder kleur met raffinement had zij de gang van schrijden gekozen alom trok men naar haar lach een fee trad binnen ook ik wist niet wat ik zag was het liefde, warmte een vrouw het begin van beminnen…

Hoe kon het dat uit iets maar bijna niets want zo klein en onooglijk zoiets mooi en fijn kon ontstaan hoe kan het dat uit iets zo klein zo teer zo kwetsbaar na zoveel jaar zoiets mooi en lief is gegroeid hoe is het mogelijk dat wij twee in oneindigheid iets hebben gedaan wat zo warm bloeit wonderlijk…

van het goud dat zelfs stroomopwaarts aanslibt op de stenen waar vlinders blok na blok bloempotten vinden, en blad voor de rupsen, hun kleuren een schitterend patroon een vertrouwd geheim dat het orakel niet verklaart Het is overal als het ooit verloren zou gaan in de stad van overstromingen en verzakkende kades die geen van de wonderen…

We fietsten zwijgend verder, als door een wonder aangeraakt.…

Het voorjaar buiten is altijd zoel, Maar niet dat wilde wonder Toen ik weg wou gaan, alleen en koel; Nu kan ik ook wel zonder. Ik meende aan 't strand te zijn geboren, Mijn huis te hebben in het duin.…

Een gedicht over mijn kleine nichtje, geboren op 04-01-05 Zo’n klein meisje, Zo’n groot wonder. Jij bent voor ons echt heel bijzonder. Tien kleine vingertjes en teentjes, En dan die trappelende beentjes. Jij met je haartjes zo zwart als de nacht, Wij hebben lang op jou gewacht.…

Een kind komt hoe dan ook altijd van God Het is en blijft bijzonder en een wonder Gelukkig hij of zij die dit zo ziet Of hij nu in een slot leeft of een krot Of toeval is, dus speling van het lot…

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

Haar handen zwart gaven af gewend te geven klauwen vingers gekromd in taal haar eigen taal waar strak een omweg maakt en letters niet meer drukken op verloren ooit wordt sprakeloos het boek gesloten het hoofd denkt na en geeft grijs de laatste letter voor de punt wanhoop raakt zwijgt zij…

Geloven het is voor eeuwig waar, Jezus Hij is geboren voor ons allemaal.…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in een wijde atmosfeer, aan de overzijde lonkt de altijd groene weide, beweeg ik het aangeboren lot heen en weer, zwijgzaam roepend en bevreesd dat iemand mij stem zou horen, als ik in iemand anders zou zijn geboren.…

In de gruwel van het duister van de nacht waar geen sterren of maanlicht doordringt stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…