Alle inzendingen over zelfportret OR wang OR eigenwang

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een zelfportret van een geleefd gezicht met liefde door mij gedragen.…

In een wankele kamer zonder plafond gilt een vrouw het uit urenlang Haar winterreis door diepe duisternis ongekende kou in een vergeten continent In deze gesloten wereld onthullen de beelden op het scherm haar ingekerfde angsten Zelfportret in de spiegel zoveel woorden om niets te zeggen alleen maar drijven Woordeloos schuiven…

Hij maakt een zelfportret van een vrouw, moet soms lachen om de werkelijkheid. De vrouw doet iemand na, niemand die ooit heeft bestaan. De schilder imiteert de illusie zo perfect dat het echt is. Het portret begint te glimlachen.…

nog één keer; net zolang tot het vertrouwd klinkt qua herkenning stukje beleving een voorspelbaar loopje karakteristieke eigenschappen pijlvormig, gedurfd zelfstandig naamwoord kerend tot zelfportret i.h.k.v.…

Dat ik je wang soms zoek en niet je mond.…

tranen als glinsterende rivieren over heuvels van wangen…

Nog blozen mijn wangen en gloeien mijn ogen En zweeft om mijn lippen de vrolijke lach. Toch zijn me een voor een alle dromen ontvlogen En weg is de hoop op een betere dag. Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge En scherts ik en juich ik bij vriendengelag.…

Nieuwjaarsreceptie lippen hangen aan wangen kristalgeklingel…

Ik wou dat ik een traan was Geboren in je oog, Geleefd op je wang, Gestorven op je lippen. Maar ik zou tenminste voor altijd bij je zijn geweest.…

Geleefd op je wang. Gestorven op je lippen.…

Met haar gekleurde wangen slentert zij langs afgevallen bladeren Kastanjebruine ogen kijken mij vol vertrouwen aan Door lege takken ziet zij grijze luchten ’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen Doorlopend wikkend en wegend maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke…

Woorden waren rond verdronken in zichzelf ver buiten elke zinnen luisterend naar raad zinvol in ‘t kwadraat haal je raadsels binnen kus vaarwel je zelfportret dat schaduwrijk de muren vult je aanstaart met die blik - jij komt niet ver- want op de tast van het gevoel stap voor stap zoek je sleutels voor de doolhof in je hoofd…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

ongezouten lippen trotseren geblindeerd speeksel woorden trekken zich terug een mond achterlatend waarmee maar gezegd is alsof we een luchtje scheppen ik ben er nog niet uit waarom of hoe dit kon gebeuren de tijd lijkt zich te herpakken in een ontzield hemellichaam voorgeslacht verbergt zich achter zelfportretten, vanouds ruimschoots…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet. Ik wilde je troosten maar kon het niet Ik stond daar maar m'n gedachte was leeg Ik wilde je troosten maar zweeg Mijn hand op je schouder een klopje op je rug Ik wilde je troosten maar wist niets zo vlug Een zakdoek, wat water zou je graag helpen, echt heus Ik wilde je troosten…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet. Ik wilde je troosten maar kon het niet Ik stond daar maar m'n gedachte was leeg Ik wilde je troosten maar zweeg Mijn hand op je schouder een klopje op je rug Ik wilde je troosten maar wist niets zo vlug Een zakdoek, wat water zou je graag helpen, echt heus Ik wilde je troosten…

Soms dan moet ik huilen Vocht hoopt zich op over mijn ogen Niets kan ik dan meer zien Alleen een wereld van wazige weerzin Een klein meisje Houdt zichzelf voor de gek Ontneemt zich haar eigen zicht Geeft haar naasten een andere plek Even wachten op troost Even wachten op het onmogelijke Even wachten, want wie kan komen? Wie komt als je…

Tranen over mijn wangen tranen van verdriet Durf ze te laten stromen niemand die ze ziet Tranen over mijn wangen om een hele lieve meid Haar ben ik nu echt verloren hoop dat het gevoel snel slijt Tranen uit mijn hart dat nog monotoon zacht klopt De bonzende opgewonden slag is sinds haar vertrek gestopt…

Mijn tranen verdring ik Toch heb ik verdriet Ik zou willen schreeuwen Maar toch doe ik het niet Wanneer ik alleen ben Heel dicht bij mijn gevoel Ja dan laat ik me gaan Met vooropgezet doel Om weer te voelen Als was ik een kind Het maakt weinig uit Wat een ander dan vindt Ik hoop op een arm En een kus op mijn wang Oh God laat de zon zien…

Ik heb mijn wangen gedroogd en de tranen weggewreven het is tijd voor vrolijk zijn en weer tijd om te leven Ik heb mezelf bijeen geraapt de blik weer vooruit gericht schouders gerecht en hoofd omhoog voorzichtig een glimlach op m'n gezicht Niet teveel achterom kijken wat geweest is is voorbij ben weer in staat vooruit te kijken 'k werd…

Bij veel atleten een brandend verlangen om goud te scoren, met gloeiende wangen ontvlamt verhit een strijd, vaak binnen 't uur beslist wie het veld ruimt, niet meer meetelt en wie er gelauwerd wordt als volksheld!…

appelglans Te vinden is, ben Ik die boerenzoon Die van kleins af aan Met angst en schuld En schaamte werd Opgevoed - allemaal Bedoeld om het leven Dat mij ongevraagd Gegeven was te doorstaan Altijd on the safe side Dan zou het waarachtig Wel gaan - tot dat het Leven mij in het geheel Niet meer boeide, Omdat er op mijn wangen…

ik wil doder zijn dan jij ook kouder de bloemen koelen ouder ben jij dat witte die zo rust kus de stilte op je wang ik ben te warm en niet bang huil graniet en steen ik ben alleen maar zo alleen met jou…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

ik heb je geschilderd maar ben nog niet klaar je ogen zijn dof vreemd plukkig je haar in grote lijnen wil jij wel herkenbaar verschijnen maar in detail blijk je steeds te verdwijnen het is een en al weerbarst om jezelf te laten zien juist in de kleinste dingen vervaagt steeds je ziel maar als de zon jouw ogen beschijnt leven zij…

heb mezelf gezocht in rijke kleuren op palet maar vorm en harmonie gingen in samenkomst teniet met een speciale streek van mes en penseel kon het nooit treffend raken altijd bleek er een te veel heb mezelf gevonden op een klein houten paneel wat eenvoudige basiskleuren een paar streken maakten het geheel…

Ik zag mij. Zondag, verbeelde het mij. Een houten paneel kern, noest en groeiringen marmerende structuren. Sepia, zacht geel en bruinen. Blond zand, strand duin aardetinten en wind. Glooiende keerkringen, mijn schaduw lag als bevestiging van de zon in mij. *landschappen van Frank Dekkers, een oorverdovende stilte. Galerie Milic…