Alle inzendingen over zo koud .....

Een zonnestraal lacht, na de koude winternacht, op mijn bleke huid.…

het is de winter die me raakt, een koude speer die ik liefst wegwerp…

Het zijn die knoppen ach die op het springen staan die koude nachten…

Eerste zonnestraal Na de koude wintersneeuw Warmte vanbinnen…

Een koude appel op de besneeuwde aarde Een merel smikkelt…

Te hard van stapel bleek de pannenkoek al koud onder het vriespunt.…

Levenloos staarde ze mij aan, haar hand was koud ik wilde gaan, de werk’lijkheid ontvluchten… Vertroebeld kéék ík haar aan, háár leven was míj voorgegaan, haar reis begonnen… Verwezen stond ik stil, dáár lag ze koud en kil, de dood begon te leven……

de koning met zijn sneeuw Heerlijk geruisloos laat hij zich gaan Trots siert zijn koude gezicht En laat zich verdwijnen in de zachte sneeuw...…

Zeg schat, heb jij het koud, vraagt eega? ik zeg nee, eigenlijk niet? Waarom vraag je dat, heb jij ‘t koud? man bukt en zet de verwarming aan. Logisch toch? Wanneer ik in de kamer kom, is ‘t daar warm manlief nergens te zien tot ik geluiden elders hoor, is ie bezig in de hobby- treinkamer? Logisch toch?…

Je kijkt rond Iedereen staat om je heen Je zit stilletjes op de grond Koud en alleen Iedereen kijkt je aan Maar je weet niet wie Ze kijken je aan maar jij kijkt ze niet aan Met pijn loop je weg.…

ons was schatje, je weet dat deze tijd van het jaar speciaal is om elkaar lief, echt lief te hebben en dat betekent veel ...verschrikkelijk veel dus het zal wel koud zijn met kerstmis zonder mijn zonneschijn het zal wel weer koud zijn met kerstmis whisky als medicijn…

Ongelooflijk dat jij mij liet staan in de koude regen Of waren dat de tranen van ongeloof? Ongelooflijk dat jij mijn liefde niet meer kon beantwoorden Waarom Wat deed ik verkeerd? We hebben nooit problemen gekend Waarom hield jij niet meer van mij? Het is koud zonder jou De vraag doet meer pijn dan het antwoord wat kan het zijn?…

ik trek me nu even terug op de toendra in ijzig koud zwijgen in de hoop een afkoeling te vinden voor mijn oververhit denken maar al vlug ben ik onderkoeld de negatieve temperaturen ben ik immers niet gewoon klappertandend, trillend en bevend dool ik over de open vlakte steeds in ijzig koud zwijgen…

jij was zo mooi jij was zo warm ik was verliefd jij lachte maar een zomer lang hield ik van jou ik hield je vast jij liet me maar nu is het herfst 't is koud op straat 't is net zo koud als in mijn hart eens was het mooi eens was het warm ik zong een liedje voor mijn lief…

Koude littekens wachtend in de ochtend die weer ijzige herinneringen wakker maakt met bange sporen die niet veranderen. En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

winter ik schrijf je nu stil in het stilstaan van een klok koude kaarsen blaas ik uit in bevroren hunkering huil maar, geen overlast meer van je koude gestalte wolken strooien lettergrepen als initialen in basten van bomen uitgebluste winterzinnen in geelgelente bloemen vatten samen in vroege aprilgeluiden…

Toch heb ik het koud. Hier in het Brabantse. De laatste stap. Ik kijk blij. alles is zwart. De mensen zijn kil. Er is geen weg terug. ze weten wat ik niet weet. het is genoeg zo. ik wil niet meer. het is zomer. en ik heb het koud sla een arm om me heen want wachten duurt lang. het is genoeg geweest. voor altijd.…

Dwarrelende sneeuw Bedekt de koude aarde In maagdelijk wit…

Verzengende zon Een slang stelt zich kwetsbaar op Na een koude nacht…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

De zon schijnt alweer Ik begroet deze lente Mijn hart, niet meer koud…

Grijs is de lucht de mist trekt over het land het is koud en guur…

De maartse buien benemen koud en grillig lente de adem…

Koude ijsbergen Drijvend naar een warm klimaat Kille frustratie…

koud staal verbrijzelt porselein uit verleden tot scherven huilen…

het klinkt afgezaagd er wordt een boom koud gemaakt voor een warme haard…

Het koude water maakt warm en stil omdat de zee meer minnen wil…

Troost, een zielekus die als een zachte deken het koude hart warmt…

dubbel glibbergroen duikt de koude modder in kikkerdril op komst…

ik brand mijn kaarsje en koester het warme licht in koude dagen…