Alle inzendingen over zon OR licht OR duidelijkheid

Aan een haars ondanks ongehuwde tante Wijd ik een quasi necroloog poëem Niet dat ik haar ooit zag, nog onbequeem Om haar verschijning in mij op te nemen Het lag niet in haar aard van haard en heem Op drift te raken, zij verkoos gefleem Als een gezelschapsdame bij een tante Een verre weliswaar, geen naastverwante Het moet mij van het…

Onduidelijk en toch zo duidelijk. Nu is alles vreemd. Een lach en nu niet langer, een fout van beiden. Alles is anders. Ik ben afgeknapt, jij ook. Vreemd maar normaal. Wat leefde is nu dood. Erg kort en de kracht viel mee. Toch was het er echt. Jouw woorden hebben het licht doen doven. Erg duidelijk en toch zo verwarrend.…

Hij had heel duidelijk een stem gehoord en ook een soort van licht gezien de stem zei: ''Drieduizend maal tien, je brengt ze naar de hemel, dus het is geen moord.'' En zo werd hij, nog voordat hij het wist bijna de eerste katholieke zelfmoordterrorist.…

Dreigende wolken bevolken de lucht en als de wolken vurig gaan ontvolken dan slaak ik van opluchting een zucht bliksemschichten doen de wolken kolken gieten af de overlopende wolken-pan dan 'weer' wachten op het vuur van de zon of het weer slaat onverwachts wederom om!…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Verbolgen zijn, 't zint me niet dat je heel de dag, de zon pas ziet als ie bijna rusten gaat! De weerman zat er weer eens naast had vast -en zeker weer haast: om voor 't donker thuis te zijn! Verbolgen zit 'k nu dus hier, mist heel de dag, terwijl 'k wenste: da'k de zon, voelde en zag!…

Natuurlijk, best belangrijk allemaal Zo'n Trump verrassend aan de macht gekomen En Hillary nam afscheid van haar dromen Maar nu weer naar het Sinterklaasjournaal Dat is nu eenmaal op óns grondgebied In deze tijd de allerhoogste Piet!…

De zon in de middag, een klaterende lach. waar geen vragen zijn Geen duidelijkheid, geen koers en geen tijd Herinneringen en een stil verlangen. Naar een plaats om te verdwalen, naar een tijd om te verliezen, Zolang je maar tijd krijgt, zul je proberen jouw dromen te leven.…

beetje structuur in deze mêlee van gevaarvolle situaties en risico’s toch scheen de zon zij warmde met blij makend licht…

Door de eeuwige eeuwen heen, geloofd zij ‘t eeuwig Wezen; zij ‘t eeuwig Licht geloofd, zo nu zo ooit na deze: zij ‘t eeuwig Liefdevier, het leven van ‘t heelal, geloofd, zo lange iet is, dat was of wezen zal!…

door licht en lucht omgeven…

ik zag je in terloopsheid opvlammen door een zonnestraal waarin jij een helderheid aannam die de werkelijkheid extreem overtroefde ik heb wel vaker van die deja vu’s gehad maar deze keer was het duidelijk veel meer en intenser omdat ik vlagen van verse verf rook uit frisse kleuren ik ben je achterna gegaan heb in vele lichtstralen…

Van de sterrenhemel Hebben we elkaar gevonden De maan schijnt zacht Nog één moment Voordat we ons laten gaan In onze liefdesbundel van licht...…

ze fluctueerde niet alleen in kleur maar straalde ook wisselende warmte uit haar energetisch zijn putte uit bronnen van schier eindeloze scheppingsvitaliteit die gevoed worden door nucleaire reacties binnen een interstellaire balans van zwaartekracht zonder dit extravert licht van een leven brengende zon zou ons stelsel leeg…

De zon vroeg voor haar gouden schijn Doortocht door 't grauwe wolkgordijn Om de aarde te gaan kleuren: De daken rood, groen het geboomt... O 't licht, dat over de aarde stroomt Door de open wolkendeuren!…

de zon blaast een vlam uit haar rode krans een snelle, zinderende wind dringt door onze dampkring buigt af naar de polen in een ritselend spel van kleur gebundeld in bogen in fonkelende gordijnen als een dans van licht…

In het ochtendwit ben je opgestaan en je hebt toen je mantel van licht aangedaan om in stralend geel aan de hemel te staan en gehuld in oranje de nacht in te gaan Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen en toen je vanmiddag de planten verzorgde ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…

Als een zoeklicht schijnend over onze wei, Komt de zon vanochtend vroeg weer door. Zij het wat valer dan de maand hiervoor, Laag hangend, maar tussen de wolken vrij. Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor, Reflecties van bomen, blad en natte klei, Of de lange schaduw hier tegenover mij, Typisch september, zeg ik zonder gehoor.…

Uw moeder is nu de zon, zij zal altijd voor u schijnen. Ze is niet weg, ze is altijd bij u, diep in uw hart. En ooit zult u naar haar toe komen zodat jullie samen heel de wereld kunnen laten stralen.…

Ik doe mijn leven uit de doeken Breng de problemen aan het licht. Ik laat me door het kleinste straaltje helpen Om mijn leven weer aan te kunnen. Ik blijf de zon maar volgen.…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

Hoe meer kou en duister in de nacht Hoe meer warmte en licht de zon brengt de volgende dag…

De zon - haar stralen strak op zijn gericht zodat zij komt tot leven geen duisternis blijft onverlicht het Licht is haar hergeven De roos verheft zich boven 't gras de mus begint te zingen onbekend met hoe zij was en hoe haar knoppen hingen De symfonie der natuur begint Hoor! Hoe zij op klanken zint Nu de bron is opgedoken Kijk!…

Terwijl het licht zich een weg baant Door mijn gordijn, langs zijn neus Draai ik mij nog even om, En laat mijn blik over zijn schouders glijden De perfectie van een mens, Hier naast mij onder dekens weggekropen Terwijl het zonlicht probeert, Ons leven binnen te dringen Ik sluit het nog even buiten Nu nog even niet Laat deze perfectie zijn…

De zon geeft licht, warmte en leven Mens en dier kunnen er niet zonder Het is alles met elkaar verweven Ja, het is een heel groot wonder. De zon is er elke dag maar weer Ook al zien we hem niet altijd Maar toch is hij er keer op keer En verspreidt licht, wereldwijd.…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

Hij lacht bij termen, rotsen en stenen die het licht niet dragen kunnen. Verdwalen kan hij niet, Want hij is niet onderweg. Zijn hart als orgel in zijn oren. Met de spetters van een halve fontein die zijn inkt verlopen laat. Het is tijd. Het licht verdwijnt. Hij gaat.…

Voor niets gaat de zon op, niet voor niets gaat de zon op. Het brengt licht, verandert je status, je humeur. De zon is sfeer en romantiek, in de woonkamer of buiten de deur. Het licht verlicht je kijk, het bereik. Voor niets gaat de zon onder, niet voor niets gaat de zon onder. Het wordt donker, het kunstlicht is in zicht.…

De einder begint te vonken als uit een diepzee-droomgezicht wanneer met een lans van licht de dag openbreekt. Eindeloze verten breken aan, de trilling aan de horizon bergt een keten van beloften, elk een suizelend pijlschot ver van zijn vervulling vandaan.…