Alle inzendingen over emoties

Regen in mijn ogen mijn keel slaat dicht overuren maakt mijn hart ik zoek mijn ik Regen in mijn ogen wazig wordt mijn blik had mijn hart maar ruitenwissers misschien vond ik dan mijn ik…

Zonnebloem, gele pracht lijk zijn voeder zon die kracht schijnend op stoep, straat ordinair balkon geel, penseel linnen doek als schilderij in gebonden boek Vincent v Goch bestaan ze nog Jouw gele bloemen mensenhoog vrijend met de zon ordinair op ons balkon…

Wanneer je bordje overvol is met narigheid uit het verleden zoek dan een schouder of persoon die je in dat geval gewoon helpt, je bordje leeg te eten!…

Soms hoop ik als ik wakker word dat alles een nare droom is geweest maar als alles weer tot me doordringt voel ik me weer zo klein en bedeesd. Dan zou ik even willen kunnen toveren met een stafje die alles veranderen zou en maken dat de wereld vol licht was en zou ik verdrijven alle ellende en kou. Maar steeds als ik weer wakker word en…

een druilerige regen stemt mijn Mokum tot een grijs bestaan over lauwe koffie turend zie ik kabbelend water aan mij voorbijgaan vandaag bruist het niet van kleurrijke mensen de stad lijkt dood ook al belt de tram zijn stem en zijn luiken gastvrij geopend door mij gaan verleden wensen en een hoop die zwaarder weegt dan lood…

Als een frisse douche tijdens een hete zomerdag Valt de koude winterlucht om mij heen Als om mij af te koelen na een verhitte dag op school Spoelt de frisheid mijn zorgen weg De rijp op de bladeren van het gras Doet mij denken aan een nieuwe morgen, terwijl het alweer avond was Door die frisse avondlucht Loop ik nu alleen naar huis In…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart! ----------------------------------…

Met één handbeweging sluit jij het fluweel waarachter de wereld haar vormen verliest, terwijl onze glimlach een brug slaat in het schemerlicht van stofgebloemde kappen hete chocolademelk op het pluche kleed slaat dampende pluimen de lucht in en afgezien van plonzende aardappelen die jij zacht in de pan laat glijden, is er slechts het…

een woord al vaak een te weinig dat woord heeft dan niet gebracht wat men zo gaarne had verwacht…

Een veld vol licht, De bloesem tegemoet, Een immens verlangen, De kracht van energie, Stromend langs gesteente, Staand dromend, Van het zweven van dadelijk, Ogen vol van levenslust, Schitteren de dieptes in, Een moment nog tot de vlucht, Water kletterend, De wind die mij influistert, Ga maar, voel je vrij, Ruis, stilte, Dit is de diepte…

ik draag nevel op vleugels zo vlieg ik door je heen kleur het heden in tot aan de horizon met het blauw dat jij creëert op de breuklijn van mijn ogen wis jij het verleden en met sterrengefluister spiegel je mijn wimpers naar het open zuiden waar het spelen met wolken en kralen in de wind mijn gesloten lippen verbazen om het kind dat…

droog mijn laatste dauwtranen als de ochtenstond wordt gebaard uit nachtelijke wanen waar dromen hebben gepaard in spelonken zochten zij elkaar om mijn slaap durend te verwarren zij bevruchtten op een dodenbaar stenen eieren zonder erbarmen duivels braken uit de schalen vuurspuwend naar mijn keel ik kon niet anders meer dan in de hel…

is het een stigma dat we dragen als zeker teken van verbondenheid en soms het enige tastbare bewijs van een kindverleden is het een schat die we koesteren gegroeid als een talisman getooid met diamanten uit dankbaarheid en liefde of is het een vergeetput van wat had moeten zijn een levenslang teken van gemis verhuld altijd aanwezig…

Jij bent voor mij de wind Maar bovenal de storm De snelheid in kwadraat Vluchtig en toch enorm Jij bent voor mij de regen Maar meer nog de tranen Druppels die verdwijnen Uit vastgeroeste kranen Jij bent voor mij de winter Maar het is vooral de kou Die de wereld laat bevriezen Waar ik mijn iglo op bouw…

Dicht tegen mij aan slaap je zoete dromen een glimlach die over serene wangen glijdt rust maar even, kind van mijn kind, in het land van ontastbare vormen waar óóit jouw leven begon…

Ach weet je die jaloezie he is een verwrongen begrip een eigenschap die niet mooi is. Zeg weet je, dat jaloezie iets zegt over de persoon zelf? Dat die misschien eenzaam is, ach hoor eens, jaloezie is een minder mooie eigenschap. Maar eigenlijk zou je meelij moeten hebben met personen die ermee behept zijn, want jaloezie… Je zult…

En weer schrijft leven haar laatste uren waarom vraagt nu nooit iemand aan mij of de dood gewoon zo maar even van pas komt atv dagen, snipper- noch vakantiedagen en nog steeds geen vrije uren, gekist en wel piep je er genageld tussenuit denk nu toch ook eens een keer aan al die keukenrollen moet ik verdorie alweer naar de super…

Je sprak mooie woorden en straalde vanuit een prachtig licht Het was zo bijzonder ik zag je zelfs met mijn ogen dicht Je woorden klonken magisch Je uitstraling zou een ijsberg doen smelten verbonden met een ander frequentie je zette mijn gevoel op stelten Wist niet dat dit mogelijk was voel mij verward én gebroken Maar in de positiefste…

We starten weer met een voornemen Na drie dagen alweer overboord Heb nu geen zin in die problemen Door voornemens word de rust verstoord Volgende week is vroeg genoeg Zo blijven we verschuiven Want ik ben net onderweg naar de kroeg om het oude jaar uit te wuiven De hele wereld lijkt ze te claimen Geen voornemen wordt vervuld Maar ieder…

op oudejaarsavond sprak een zeer wel sporende enigszins ontremde buurtgenoot mij uit voor prozak ‘mijn broek zakt af van je geprozak in de ruimte schrijf nou gewoon eens iets normaals wat ergens over gaat’ dat heb ik als licht explosief in mijn zak gestoken…

Ik heb mijn laatste rekening betaald, geboet voor zonden die ik had begaan, en met mijn oude schulden afgerekend en, voor zover 't in mijn vermogen lag, de vrede weer getekend. Ik heb een streep gezet en de balans ziet er niet gunstig uit, maar goed genoeg om weer opnieuw te starten.…

Ze ziet geen ramen, sluit deuren met verwrongen sleutels. De zwarte klei zit als een blinddoek om haar ogen geboetseerd. Ze heeft zichzelf gedeporteerd naar kelders van verleden. Met afkeer en vol doodsangst dwaalt ze door voorbije levens, haar handen grijpen grauwe lucht. Schaduwen van demonen dragen haar lichaam als een trofee. Ze…

een woord al vaak een teveel vermoordt kwetsbare momenten het grijpt mij soms naar de keel het gevoel sterft dan al in de lente een woord vleesgeworden letters scheppen dan een nedergang met tranende spetters legt boeien aan waarvan ik mij niet bevrijden kan het woord, een teveel sluit genadeloos mijn keel…

kijk in de ogen van een kind zie daarin de pret die het beleeft kijk naar het spelen van een kind ervaar het plezier van ontdekken hoor in de stem van een kind simpele waarheid in wat het zegt zie de pure liefde van een kind spel van leven is houden van…

Een groot verlangen, diep in mij, gedachten aan, maken me blij. Angstige gedachte, door me heen, verkeken kans, of toch nog een? Zo graag, alles ervoor geven, geloven in, want hoop doet leven...…

voor alles wat ik niet gedaan heb geen steen van het ijzeren gordijn gebeukt geen grenzen doorbroken geen armen rijk gemaakt voor alles wat ik niet gedaan heb betuig ik spijt het spijt me en daar ga je altijd weer die zin geen land verdedigd of hulp geboden bij overstroming nog geen steentje bijgedragen het spijt me en daar ga je altijd…

vele geledingen doordrenken mijn denken en feitelijk bestaan ze brengen zo vaak verwarring in de weg die ik ja ik, moet gaan soms trekt mijn verdriet mij naar binnen of geniet ik intens van mijn zinnen om het lijfelijk genot te beminnen soms wip ik in de speeltuin van het leven naar verre hoogten en duivelse diepten of…

Het duister sluit zich voor de rust Gedachtenloos naar ik tracht Het geweten wordt gesust Ik ben klaar voor de nacht Ik fluister mezelf tegenstrijdigheden in De hele dag vliegt aan me voorbij Klaarwakker, wat heeft het allemaal voor zin Met dicht geknepen ogen draai ik me op mijn zij Te vermoeid om de slaap te vatten De gedachten slopen…

ik dacht aan de zee en dat kleine bootje waarover we spraken, weet je nog we vonden geen woorden je proefde het zilt van mijn lippen, ik de jouwe je tedere groet verloor zich in de ruisende branding ik stond daar je keek niet om…

Wanneer ik je dagboek doorblader, blijkt telkens weer, dat je het leven nam, zoals het komen moest. In elk voorwerp school een verhaal, een mop of een anekdote. Je hoefde niet gestudeerd te hebben of geleerd te zijn, om mensen aan het lachen of aan het huilen te maken, en daarom verdrink ik in je dagboek en geniet met volle teugen.…