Netgedichten

netgedicht (nr. 11.606):

samen blijven

- ik heb nooit geloofd in toeval, alles
heeft een goede reden – het regende
die dag en nog dagen daarna, en jij
spatte door de plassen op de straat
het leek nooit anders te zijn geweest

op de glanzende keien trok je sporen
in het patroon van je schoenzolen
zodat ik je altijd wel herkennen zou
zelfs als de maan haar stralen brak
op het randje van je linkervoet

je sierde alle ramen met de afdruk
van je glimlach naast de mijne
nooit had ik gedacht aan blijven
maar onze jassen naast elkaar
schoenen tegen de plint – dat paste