Netgedichten

netgedicht (nr. 11.610):

paradijs

mijn gedachten zijn vaak
door verwachten bevangen
alsof jij of jij nog zal komen
waarom blijft toch mijn ziel
aldoor naar het ideaal verlangen
waarom blijf ik, mens, dromen

wil zo graag vergeten
aldoor wat was
en door mijn verdriet
al vele malen is opgegeten

opdat ik vlucht voor wat is geweest
en mij slechts hoop wil aanmeten?

ik leef de droom van Eden
bron van stromende liefde
het maakt me zwevend in het heden
zie de onmiskenbare schoonheid
kom, ga met me mee
naar de glimlachende blijheid