1917 resultaten.
Het overzeese
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.432 Geschrokken van zoveel naaktheid
- ze had de bomen nog nooit zonder bladeren gezien –
geurden alle gedachten naar strijd
was het leven wankel, onzeker en alles misschien
Struikelend over verdroogde dromen
aan haar flanken de ruïnes van huis en haard
de omhelzing waar ze nooit los van zal komen
de wijdse leegte waar ze nu in staart
Ze heeft…
Schemerbos
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 817 Onder de jeneverbes scharrelen
de patrijzen in het licht dat zich traag
van de dag losmaakt. Er dwarrelen
verdorde dennennaalden op mijn kraag
terwijl op fluwelen voet een vroege vos
mijn pad kruist over de flanken van het bos
Mijn achtertuin leunt tegen dit woud
waarin de vrije loop van de seizoenen
voorziet in het natuurlijk onderhoud…
Hexerex
gedicht
3.0 met 42 stemmen 11.946 had hij de wil om zijn leven te sturen
een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn
beschadigd wellicht door geestdrift of wijn
maar in de kracht van een keihard verduren
zijn pad zou voeren langs hetere vuren
dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn
een middelomgorde striemende lijn
opdat zij niet in hun speeksel verzuren
Hexerex handhaaft…
Moesson
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 706 Ons dorp was nimmer zo nat
de regen watervalt van de dakpannen
cascades van sluiers omspannen
het landschap en de hof wordt een bad
Een verdwaalde moesson teistert
het lage land waarop de boer verbijsterd
het gewas verdrinken ziet
de maïs wuift en golft als tropisch riet
Ik drijf langs wolken vol donder
naar een eiland in de zon
het leven…
Luchtkasteel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 696 Eindeloos lijken we verder te gaan
voorzichtig tastend en later overmoedig
als pelgrims op weg naar weer een nieuwe maan
kil en koeltjes zoekend naar een warmbloedig
bestaan in de striemde regens van verdriet
met vage vergezichten in het verschiet
Achter de kale trede een steile klim
naar een wijde blik achter de horizonnen
waar geleden…
Knalfuif
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 2.707 Aan de boorden van het kratermeer
in het gestolde hart van moeder Aarde
liggen de plastic lepeltjes, de servetten
verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten
het gebeente van de te laat vertrokken gastheer
wachtend tot al het feestgedruis bedaarde
Nog regent het as over vergeten jassen
waarin versteende grimassen
veel duiden maar niets meer zeggen…
Knalfuif
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 5.262 Aan de boorden van het kratermeer
in het gestolde hart van moeder Aarde
liggen de plastic lepeltjes, de servetten
verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten
het gebeente van de te laat vertrokken gastheer
wachtend tot al het feestgedruis bedaarde
Nog regent het as over vergeten jassen
waarin versteende grimassen
veel duiden maar niets meer zeggen…
Dag zonder majesteit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.494 De nacht ervoor
was dag geworden
en het vroege licht tikte
op de schemermorgen
als lepels in de glazen
als messen op de borden
we hezen vlag en wimpel
vrij en zonder zorgen
onwetend van het open
graf dat God ons al ras
liet delven. Slechts achttien
zomers telde hij pas.…
Wanneer ?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.676 Nog altijd
tovert zijn beeld een traan
het ontbroken afscheid
drijft mij in een waan
van heldere beelden
die wij samen deelden
Het heengaan
zonder een vaarwel
leidt mij voortaan
door een aardse hel
in een flits zijn licht gedoofd
mijn geluk voorgoed geroofd
Wanneer komt weer die dag
dat uit volle borst ik zingen mag:
‘Weg is nu de…
Regels voor een rouwkaart
gedicht
3.0 met 26 stemmen 5.167 Nu dra je lichaam zal verzanden
gezien het leven zich verplaatst
tel ik de korrels op de stranden
opdat mijn ziel in jou weerkaatst
en mocht ik ooit naar je verlangen
omdat het goed was tussen ons
zal ik je foto 's nachts verhangen
die bij het Boeddhabeeld van brons.…
Van vrouw, en veld en vrede
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.662 Zelfs de rook boven het vuur
verspreidt zicht slaperig over het veld
een gesluierde nachtkoelte omknelt
de stilte en verhult het naderend uur
van lichtfonteinen
van nieuwe wijnen
Een enkel woord drijft langzaam heen
over de schrale en kale landerijen
wolken omlijsten de schilderijen
scheef hangend aan verweerde steen
aan gebroken naaldhakken…
Nog daar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.207 Vergeten is sterven
doch hard en pijnlijk dringen
beelden en geluid gestadig door
uit een ver en nabij verleden
vastgenageld in het heden
is de stem die ik verloor
hoor spreken en zacht zingen
zie ik heel en ook de scherven
Door mij trekt de historie
van een vroeg gevallen leven
onherstelbare averij aan mijn schip
het open water roept…
Verlichte nacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 2.691 Met haastig weggedraaid gelaat
schuilen de zonnebloemen voor het poollicht
Het geluid van hoog afgestemde harpen
sterft weg over de juichende steppen van weleer
een schrale wind, een jammerlijk knarpen
omlijst de schepping van de vroegste Ambachtsheer
De engelen, ze zijn wat verlaat
zo dachten de grijzen onder het oostenlicht
Voor een…
En Jozef schrijft…
gedicht
2.0 met 152 stemmen 40.763 Terwijl de decemberwind onze sporen wist
bereiken we fluisterend de duistere vallei
- na weer een heuveltop en menig dal voorbij -
van binnen bruist het zacht. De avond gist
tot een volle sterrennacht
verstrengelde adem hemelwaarts. Je glimlacht
Het dorp, een vaag kontrast op de rand
van horizon en hemel
de laatste restjes van het daags…
Huize Matanze
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.200 Het net ontwaakte licht
sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken
een ochtendgloren meldt zich
bij huize Matanze waar de rijken
van toen en nu nog overdadig dromen
en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen
Bomen van stavast hebben er eeuwen
langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen
slapen er nog immer in hun schaduwen
terwijl in het…
Ze hebben
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 609 Het raam gebroken
en mijn naam gestolen
Naamloos en onbekend
trek ik doelloos de heuvels in
waar de uren dagen duren
en de schemering even
hardnekkig is als poolijs
de zomerwarmte slechts
mijn droge huid maar niet
mijn verlaten hart verwarmt
De lege nachten vul ik met
poëzie over gebroken
Delfts blauw
en over de zeven zwanen
die…
Koningsmantel
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.600 Mijn voeten hebben geen grond meer nodig
om verder te gaan of om sterk te staan
het gekozen pad maakt het overbodig
de verlaten wegen, de ontbladerde laan
ik ga ze zwijgzaam door de avondnevel
langs menig onttroonde achtergevel
Het bladgoud van mijn levensdagen
ligt versplinterd onder het bladtapijt
de koningsmantel is nu afgedragen
gesloopt…
Nieuwe dauw
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 741 Achter de zuidenwind trekt de warmte binnen
de zwoele bries bedekt de ronddolende kilte
zwierig gonst het door lakens en het linnen
door bomenkronen ruist de avondstilte
Onder het bladerdak schuifelt het zomertreffen
het gonst van buitenleven en laat vertier
alle pleinen lijken het te beseffen
de avond drijft op rode wijn en schuimend bier…
Transparant
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.058 Op de achtergrond dooft vioolgeluid
- een wegterend decorstuk -
terwijl ik van de beslagen ruit
doorzichtige letters pluk
Langs druppels wegglijdende zinnen
glinstert het nachtelijk beminnen
Ik open het glimlachende venster
een zomernacht glipt in de winterkou
verbaasd ontdooit de tuin en wenst er
een streling en koesteren bij, in hardblauw…
Zijde en flanel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.546 Als de vroege schemering een deken
over de zotheid van de dag trekt
de wereld thuis tolt en de avond
horizontaal wordt weggekeken
men zich voor het circus van morgen
weer slaafs te laat te ruste strekt
éénzaam door de nacht woelt
broedend op nieuwe duivelstreken
dan wikkelen wij het schemerlicht
in ongekende glinsteringen
de carrousel…
Waan
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 994 Wij eten alleen groen
op rijp kunnen we niet wachten
geduld is een schaars artikel
in deze tijden van overvloed
Morgen is al veel te laat
gisteren een vage herinnering.…
Heilloos verlangen
gedicht
3.0 met 28 stemmen 6.020 Om meer te doen dan louter liggen staren
om vat te krijgen op dit tijdsgewricht
leg ik wat woorden vast in een gedicht
als poging om de onlust te verklaren
maar leven in een vers stuit op bezwaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de eeuw die dichters mocht ervaren
een eeuw waarin blank…
Beatrix, moeder met majesteit
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 2.087 Dwalend door de oranje kraamkamer
van voorouders in gestolde gratie
langs monumenten van de natie
worden haar gedachten bedachtzamer
verankert de jeugdige meisjespas
gespiegeld in goud, marmer en glas
In het licht en de wijsheid
van haar moeder gerijpt
opent ze het rookgordijn van het rijk
haar prille blik glijdt langs de dijk
waar de vogelverschrikker…
Toverlantaarn
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.415 Uitgeblust, ontdaan van het vroegere vuur
spreekt zij op doffe toon de woorden van as
slechts één nazomerse windvlaag zorgt al ras
voor de leegte waar ze bang voor is, de muur
biedt geen bescherming
heeft geen ontferming
Met aarzeling betreedt ze het pad waarover
ze niet zal wederkeren en elk uitzicht
is het laatste, zo veronderstelt ze.…
Tegendraadsheid
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.391 We wonen in Romeinse en barbaarse steden
waar het paleis van wellust mij verder duwt
naar een punt achter het verleden
maar tegendraadsheid komma’s spuwt
Laat mij hier mijn dromen dromen
tussen het wit van de volle maan
over de bloemen en de bomen bomen
niet doelloos sterven maar verder gaan
Als penseelstreken zijn jouw blikken
over het…
Garderobes
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 839 Een roestige spijker, een verloren jas
zonder knopen en met één mouw
de kraag vol stoffige splinters glas
en ergens dwaalt een verwonde vrouw
Ze ziet slechts ruimte voor één stap
voor elk gevoel en richting blind
verstijft bij weer een vallend schap
wanhopig tastend naar haar kind
Een zilveren helm glanst in de middagzon
hij lacht en glijdt…
Van balk en splinter
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 971 Slechts één minieme stap naar voren
en dan staat hij in de vuurlinie
hoe bonkt het hart en trilt die knie
geen deur in zijn ivoren toren
die opendraait naar de geschonden mens
het bloed vloeit over de betonnen grens
Verbrijzelde ogen staren hem aan
een smekende blik treft zijn gelaat
verlatenheid waar geen maat op staat
een laatste wenk,…
Klassiek kamperen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 754 Klam is de slaapzak en kil,
spierpijn van schedel tot bil.
Jupiter slingert zijn schicht:
donder en bliksem en licht;
Pluvius, incontinent,
watert precies op mijn tent;
Aeolus’ giftige winden
weten me feilloos te vinden;
Venus, zo kuis als de maan,
wakkert mijn lusten niet aan;
Bacchus schonk wijn noch genoegen:
dicht waren…
Bella donna
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.991 Als na een dagenlange reis
de geur van oleander
mijn hoofd omringt
het azuurblauw
mijn ogen binnendringt
mijn smaakt ontwaakt
door stracciatella-ijs
dan klopt mijn hart
een warmer ritme
het landschap danst
dan dankt en bidt ze
Als door de vroege geur
van cappuccino
de ranke zeilen
langs de kim flaneren
de cipressen hun schaduw…
Erosiebruine lelies
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 810 Ik dwaal door een tuin
vol steppen en kuilen
waar het fijne stof regeert
over de pest en etterbuilen
al het groen en pril geweerd
gortdroog en veel erosiebruin
Ik volg de sporen van de bron
ooit de zekere oorsprong
van omhelzing en minnekozen
waar de aarde ooit bezong
de toverpracht van lila rozen
altijd de glimlach overwon
Ik voel de…