Netgedichten

netgedicht (nr. 6.384):

Bella donna

Als na een dagenlange reis
de geur van oleander
mijn hoofd omringt
het azuurblauw
mijn ogen binnendringt
mijn smaakt ontwaakt
door stracciatella-ijs
dan klopt mijn hart
een warmer ritme
het landschap danst
dan dankt en bidt ze

Als door de vroege geur
van cappuccino
de ranke zeilen
langs de kim flaneren
de cipressen hun schaduw
op het plein draperen
een schaterlach galmt
van een bambino
dan welt er weemoed
door mijn lome leden
ze glimlacht en fluistert:
‘wat is het lang geleden’

Het terras op het gepolijste plaza
spiegelt ons de hemel in
en na de laatste sliertjes pasta
smelt ik samen met mijn godin.

-----------------------------------------------------
Uit de verzamelbundel:
'Schrijvend, achtergelaten voor nu.'