Alle inzendingen over algemeen

Zo simpel als het lijkt Zo mooi kan het zijn Als ook ik harten laat bloeden Net als jij, In mijn hoofd Geen onderscheid In mijn hart Altijd Zenuwen en spanningen Omarm ze allebij Heel even ben ik jouw lach En dat maakt me blij Gelukkig Vrij Rijmend Spelenderwijs Brainstorms in mij Nog niet altijd Het kraakt je Maakt je,…

- vrij entree - wie voelt zich geroepen om te reageren wie doet eens een duit in de zak, wie laat zich door andermans werk inspireren wie stelt eens een vraag of zet zelf eens een hak? - uitnodiging - als je iets mooi vindt, geef blijk van waardering en vind je het goed reageer en trek lering uit hoe het gezegd wordt en wat…

Wie was die zeeman? ridder van de kouseband commandant b.d.? of ex-textielbaron opkoper van nylonspul sokkenspecialist c.q. een Italiaanse averijveroordeelde cruiseschipkapitein hoe dan ook goedkoop is het wel aanbieding na aanbieding broek, rok, sok (per stel)…

op afstand die ambtshalve is afgelegd volgt nu een bericht om in twee gelijke stukken te delen het hart te volgen voordat het gehavend raakt ergens halverwege naamloze liefde als ontmoeting te laten voortduren bij het breken van de dag…

we trokken een grijs kleed aan en lieten jaren liggen in de tijd we vergaten hoe te wonen in onszelf misschien stonden we lijdzaam toe dat stormwind alle deuren sloot waardoor zelfs stof verstilde maar toen het ijzervenster brak hebben we snel een boom geplant die ons straks zal ondersteunen gelaten rusten we een ogenblik vertrouwend…

traag vermaalden we spraak in onze mond die dag rook naar protobestaan in het voorportaal van verhalende kennis alles moest nog ontstaan als hoedanigheid er bestond geen herhaling daarmee was niets gezegd niets geschreven, niets overgegeven het bleek in afwijking van naderend grijs nog lang geen avond…

Nog voor de deur zich opent lig jij met je neus in de boter nog voor de regen valt heb jij je paraplu opgestoken Nog voor de poppen dansen zie jij de bui al hangen nog voor de wind jou omwaait sta ik klaar om jou op te vangen Nog voor de schemer valt knip jij het licht aan nog voor de nacht daalt herinner jij je de volgende dag Nog…

Jaren verjaren, woorden vermoorden, verliefdheid vervliegt liefde naar liegen. Leugens uit liefdeloosheid. Waarom, waarom? Er rest alleen eenzaamheid.…

Jenny heeft mij op onze eerste ontmoeting gekust, toen ze opsprong uit de leunstoel waarin ze zat. Diefachtige tijd, die nooit en te nimmer rust mij te beroven van de fijne uurtjes die ik ooit had. Besef dat ik daardoor vaak moe en verdrietig ben en dat de meeste levensvreugd in mij al is geblust. Grote dief, pak nu op mijn oude dag andermaal…

Langbenig sensueel lig je zwijgend stil voor mij, ontdaan van dat dunne ritselend folie inpaksel. Je bent vastberaden, tot doornig prikken nabij. Voor geen rede ben ik vatbaar, jij blijft mijn raadsel. Je imponeert me niet met je rode petalen schoonheid, mijn remmen gooi ik los, aanbid je gave volmaaktheid. Je zwartrode knoppen wil ik titsen…

Een pensionado gaat de rust verstoren het dringt door merg en been, zijn hoogste lied op de dag des Heren - 't deert hem niet - met heggeschaar en zaag en accuboren "Oefening baart kunst!" werpt hij ons tegen maar ondoorgrondelijk zijn 's Heren wegen: laat op zijn werk een vloek rusten, geen zegen en straft onmiddellijk, met storm en regen…

Twee regendruppeltjes met twee regenboogjes, schuiven trots glinsterend, langzaam naar mekaar. Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

Eens wat meer gedichten dichten heb ik altijd al gewild. Door mezelf niks te verplichten heb ik al mijn tijd verspild. Vanaf nu gaat dit mij dwingen om echt zeven keer per week te gaan schrijven over dingen waar ik eerder slechts naar keek.…

Slaapdronken tuurt hij naar me, stuurstug voor zich uit, wat schemerig vaag, dromerig stil, zonder enig geluid, zijn blik recht in de mijne, onmiskenbaar mijn dubbelganger. De ogen peilen treuriger, zijn dunne haren lijken wat langer, ook grijzer om de slapen, als een krans om het kale hoofd, zijn stoppelbaard, de zware neus, het gelaat uitgesloofd…

Ik ben nu ouder, Het is al een tijd stil in huis. Maar heb wel geleerd elke dag de slingers op te hangen. Laat het ouder worden je niet vangen. ik blijf heerlijk bezig.…

Het is geweldig wonderlijk dat de jaren ons geduldig leren zijn. Hoe minder tijd ons rest, hoe beter we kunnen wachten.…

morgen verplaats ik mij per ijzer naar de stad aan het Zwarte Water en een star IJsselkanaal ik vertrek van 't Brabants platteland vroeg in de morgen, en ben aldaar gevuld met geduld en letters, veel later aldus reis ik door mijn eigen verhaal met een stop net over de Maas vanuit daar word ik vergezeld door een geringde vriend met sik…

Stelselmatig is niet hoe ik werk Rust, regelmaat en reinheid bevinden zich in mijn allergie Dagelijks stuur ik aan op zelfprogressie Hier en daar wat ontspoorde uitspattingen maken mij sterk Elke vergissing ontaardt in een nieuwe ontdekking Zoek naar uitdagingen in een probleem Vind uit door ondervinden Leer door te leven Ken angst…

Iets te weten te komen diep van binnen wanneer het is in je gevaren zomaar op een dag, waarin je stil in diepe gedachten lag, in het niets zonder zoekende te zijn vond je iets. Je wist: dit is onzichtbaar maar ik hoor het voel het, een sprankje licht, een beweging in het water. Zomaar opeens als mens zonder…

Hoog in de bergen slapen de reuzen op de daken niemand die hen ziet we dromen hen wanneer we jong zijn en opgevouwen in onszelf grote plannen maken voor de wereld die we kennen we zijn al onderweg hier alleen maar even geland om te groeien op ons hemelbed tot we wakker worden als helden die recht zetten wat scheef gemaakt is door…

Verweesd verglijdt de nacht achter mijn duister raam, ook verdwijnt stilaan, licht om licht, onze trouwe maan, eens de minzame stille getuige, 'n helder alziend avondoog, spiegel voor verliefde dromen, ons stilzwijgend dialoog. Lichtjes fonklen stil in grijsblauwe wolken, opgepoetst door de felle morgenwind. Mijn slapeloze geest maalt verblind…

- een oproep - een oproep om de créateurs van onze snelsonnetten die ons poëzie verschaffen als 'ons dagelijks brood' te voorzien van je kritiek in lyrische coupletten en wat dies meer zij: je repliek als commentaar door jou verwoord - een hint - Zes regels, een repliek of een bewering, abba cc in eindrijm, heel koket…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

stilte is een gebaar dat bevriest en ook het geluid dat wegebt in 't niets silence is de stilte van ginds rust het vervolg en de winst…

omdat gedichten soms zó snel zijn vergeten omdat je nog altijd kunt verdwalen in de tijd omdat de weg terug dikwijls geplaveid is met scherven omdat scherven volgens overlevering geluk brengen omdat je het geluk zelf moet koesteren omdat je niet zal verzanden in treurnis omdat je treurnis kunt wegmoffelen in de kruipruimte…

De raapsteeltjes en de noten koop ik bij de kabouters de rest wordt bezorgd onder het groene afdak Niet dat ik veel nodig heb lood en goud zijn maar wensen misschien een geluk in andermans ogen liever woon ik warm in tevredenheid een schoon nest van mezelf bewezen degelijk zo oud is het buiten heerst chaos en de avond verkilt…

De dame vóór mij pinde vier getallen Bij toeval zag ik iets bekends verschijnen Haar code was dezelfde als de mijne (!) ‘Hoe kan dat nou?’, liet ik me toen ontvallen Ze keek me aan en zei: ‘Hoe kan dat nou? Ik heb jouw pasje toch, ik ben je vrouw!’…

9. Je bouwt zorgvuldig aan een grote woede terwijl hij het huis laat bouwen je antwoordt alleen nog maar op vragen over hoe een deur een venster je gaat naar de dokter en vertelt kort hoe onzeker hij was over je pijn je zit bij de tandarts te wachten tot je geholpen wordt aan zichtbaar bederf je wijst hem af als hij je wil strelen omdat…

met bagage bestaand uit klein verlangen kiest ze zonder aarzelen haar doel rustig ontwaakt, kinderen gewekt gevoed gedag gekust het afscheid is altijd voor korte tijd om het diepe zelf wat rust te gunnen een zwierige jas in een spiegelruit jonger: in één snelle oogopslag 'het kind de moeder van de vrouw' ongedurig rusteloos maar trouw…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…