Alle inzendingen over vrijheid

mijn paadje heb je schoongeveegd en aangeharkt de sintels de distels stonden schandelijk hoog de dovenetels en het ruige gras dat jij met zoveel liefde en met blote handen wilde rooien door ging je met de paardebloemen met wortel en met tak geruimd het boerenwormkruid tussen alle tegels weggekuist de gulden roede op de schop genomen…

Het was zo dichtbij En toch zo ver weg Het licht werd feller De tijden van donker Waren verdwenen Als sneeuw voor de zon Het diepe dal in het leven Was gevuld met hoop Waardoor het gat verdween Zwarte punten werden licht Hoge treden veranderden in lage treden De maan verdween voor de zon De zware storm verzwakte Waardoor jouw…

net als vorig jaar vroeg ze ben je gelukkig naast elkaar liggend wiegend het Prinsengrachtconcert toen hij niet antwoordde voelde zij zich alleen verlangend naar de stilte hoog in de bergen los van alle denken besef van eeuwigheid vrijheid…

de dood ging aarzelend akkoord ik vroeg hem om als metafoor te dienen voor al het onvermijdelijke je weet, zo sprak hij er is ook voor jou een eindig onverbiddelijk lot dus droog nu maar je tranen spaar ze ook niet voor verdriet over ongewilde manco's in je leven door 't onontkoombaar voorbeeld in je jeugd of later nog of door je onverbeterlijke…

Gewoon een uurtje aan de zee even uitwaaien, ga je met me mee laten onze zorgen daar achter in de wind die dan vanzelf wel een ander plekje vindt. Gewoon even hoofd omhoog, kijk naar de zee die neemt met zijn hoge golven al onze humeurige gedachten mee zodat ze onder water zijn bedolven. Zo’n heerlijk uurtje, maakt je hoofd weer leeg…

ook al onderging u een zware levensbeletting leg uw en onze kinderen niet aan diezelfde ketting…

haar donkere ogen zo bezeerd oeverloos haar staren de golven van de zee nemen haar mee laten haar deinen in de branding haar ziel vindt wat het leven niet geven kon geeft haar de vleugels van de zilvermeeuw zie haar zweven in de wolken tomeloos haar vrij zijn…

Hoe klinken de trillingen van de zon die niet de wormen naar boven doen kruipen maar de (stampende) meeuwen doen vliegen? Ik wil vliegen zonder schaduw zwemmen zonder water onderstroom gevangen in alles In een wereld die draait Vrees voor toornig bloed Doven In een vuur vol Leegte De ogen van Argus kunnen niet zien wat…

het lijkt me heerlijk bovenlangs te zweven gedragen door de wind met m'n blik gericht op oneindig deinend en wiegend als een onbezorgd vleugelkind…

Juist toen wij uitgespuwd waren lieten wij het lot verder varen Wij kwamen met kop door het kattenluik en de leeuw kijkt verder vooruit Een schreeuw in de leegte ruimtes zonder beleving denken aan waarom het zo ging Ga voorwaarts gaat onderuit waar wilt u heen er is er uiteindelijk geen…

zwart satijnen nachten met romig kanten broderie verweven puur en schoon warm en donzig lekker ineen gekruld met opgetrokken knieën ondergedompeld in het maanlicht van zoete slaap droomleven in de nacht zwevend stoeien in Morpheus armen…

Brandende winden door lucht over water loeiend als stormende eb en vloed in golvende gevoelen van pijn en verzachting vlammende hoogten en dalen tussen golven af-en-toe zicht op ruisende velden met graan en witte zeilen over blauwe meren waar kabbelende golven hun ritme slaan gedreven door getemperde lauwe bries. Wachtend op avondstille verkoeling…

Het is buiten zo warm jouw lenig lijf lijkt mij te koelen voel jouw arm iets minder warm tussen dwaze dromen woelen er groeit nu zonneschijn in het verdwaalde hoofd dagen zweven als muggen en zwaluwen, langs ruggen voel ik jouw lichaamskoelte met zwoele ruimte stoeien.…

Ik strijk de dagen glad Laat wolken drijven Mijn dromen stijgen In zon en regen Naar de regenboog Stormt het buiten Raast de wind Mijn dromen naar de zee Breken golven in mijn hart Dansend in het licht…

Het gaat sneeuwen de indrukken in het wit gemaakt vullen zich met vers en zacht vlokken kosmische deeltjes Geen weg terug hemel en aarde even blank Het grote verdwijnen kan gaan beginnen Er groeien vleugels zachtaardig met donzige veertjes uit de huid De zon geeft licht en is ver weg Aarde en warmte duwen hem omhoog De zee spint haar…

Waar mensen woorden sabelen met gezichten onheilig van cynisch bedoelen Waar mensen woorden vleien met gezichten kwijlend van kruipen en kroelen Daar metsel ik deuren en ramen met stenen keelbrokken dicht waardoor het valse licht en onoprecht geluid zich niet meer nestelt onder de huid Dans ik bevrijdend met vederlichte vlindervleugels,…

Je leest de hand van de zigeunerin haar stem houdt je gevangen omdat jij in een ander land woont en te keer gaat spelen we verstoppertje en schrijven haar naam achterstevoren zodat we de droomklank kunnen horen nemen we afscheid van de kontdraaierij en waaien we onze kussen naar rijpere moerassen met nog diepere onschuld spel jij ook…

haar schoenen stout ze trekt ze aan loopt doelbewust onverschrokken alles wat op haar pad komt tegemoet…

Hoe dikwijls dans jij rond de kwetsbare schoonheid van een innemende natuur en weef jij woorden naar het woord van toen met groene ogen en een fruitijsje voel ik jouw huid een tijd verspilt met zwijgen in mijn gretig hart heerst een duisterstorm heb ik je eindelijk gevangen in de droomstreek van verlangen voel ik jouw tong zal…

Ik wou we waren vlinders fladderend door de lucht elkaar beurtelings achtervolgend van bloesem naar bloem jij snoept mijn honing ik lik van jouw nectar we laten ons meevoeren op een lange dartelvlucht vliegen en zweven tot de zon de maan begroet dan veranderen we in vlinders van de nacht wij zijn de zomerkoningen van het luchtruim…

Heimwee naar stilte in jezelf en om je heen Naar de witte zwaluw scherend door de lucht met als enig doel slechts overleven Naar de kleine luchtballon zwevend op de wind in vrijheid richtingloos in keuze onbeperkt ooit ergens zal hij landen Als je de stilte niet kent weet je ook niet hoe je ernaar kunt verlangen…

lavendel zacht slapend geurend wiegend zwevend sussend muizend lopend hyena trillend bijdehand meute roedelend zwermend schierend scheurend streven letters groeperend kronkelen woorden uit-een-lovend geboren zinnen barstend gewezen gieten vaten vloeibaar kunnen eindeloos zweven vlinders schijnen geur…

Een rib uit mijn lijf Laat ons handelen een antwoord zijn 's Avonds laat spot ik en drijf Het duidt op een steevaste levenslijn Schepen heb ik zien vergaan de mijne heb ik desolaat verbrand oog om oog, tand om tand Met een hart vol littekens worstelt deze veteraan Maar rotsblokken verpletterden het rustloos verlangen wederom heeft het leven…

Diepgeworteld in mij Schuilt Mijn hart Die in duisternis kiest Naar Een wens Gebonden naar vrij Tranen van de geest Vervullen Mijn ziel Overheersen Mijn lichaam Binden Mijn leven…

Geboren in de hel maar het leven is vluchtig opgaan in het licht water stroomt snel weg weg van alles het vriest daar in de hel het water stroomt te snel snelweg wielen rijden de kar voortgetrokken door 6 zwarte paarden en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring…

Jij stille fluister die mijn zinnen wekt, jij warme luister die mijn treden rekt, bent de roep van boven die mijn wereld kleurt, leert mij gestaag geloven dat dit echt gebeurt……

Voorzichtig strijkt het licht langs haar vleugels. Een lange adem is als een vlucht langs het gehemelte van de tijd. De stormvogel neemt onze woorden terwijl de blauwe zee zich naar onze stilte lengt.…

niets is voor niets in alle mystiek om ons heen waarin wij broeien groeien en bloeien in de kunst des levens…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

Warmte gloeit nog na op mijn terras terwijl op het gazon de kleinkinderen spelen de hond zich door late zonnestraal laat strelen de vissen spartelen door de vijverplas gestaag neigt de zon zich ter kimme kleurt in het westen de horizon reeds rood uit majestueuze eik klinkt nu de eerste noot van de nachtegaal als schone hymne ik zit daar…