Alle inzendingen over welzijn

Mijn ogen zijn gesloten maar ik wacht op jou de nacht is zo lang Als ik de tijd overbrug naar de te vroege ochtend heb ik je slechts kort gezien Waarom ben je me ontrouw als ik je hard nodig heb ik wil je, maar jij bent elders Wees mijn vriendin vannacht net zoals we eerder samen lange nachten doorbrachten Kom in mijn hoofd dan…

embryonaal gevouwen werd ik wakker warm gehouden door het witte dekbed versterkt door de kat in de schoot gelegen en de poes vond knieholten telefoonstekker uitgetrokken eerste beker koffie smaakt goddelijk zelfgemaakte tonijnsalade op wittebroodballade, tongstrelend wandeling in onverwacht zomers park trok mijn jas uit, stroopte mouwen…

De vele woorden die de kranten vullen, ze zijn soms goed maar vaker van geen tel. Wat haalt het uit, al dat geschrijf en dat gesnater, wat blijft er over voor wie later opnieuw voor onze vragen staan? Dus laat ons zwijgen nu en dan en enkel glimlach zijn, alleen maar stilte.…

terwijl mijn gedachten gaandeweg verweren besluipt een vage angst mijn lijf en geest ik geef het liever nog geen naam, verstop van dag tot dag mijn ongemak in zwijgend verder leven voel de tijd reeds vluchtig verwaaien zoek mijn houvast in wie ik was verweesd en verward koester ik mijn schrale zegeningen…

Hoe klonk Franciscus over bidden, aanbidden en in stilte leven? Je zou dan zijn zo kalm als grote stromen die door de wereld gaan, maar hebben wij dit toch misschien niet al te goed verstaan? Wij die zo haastig leven, wij gaan onszelf voorbij verliezen ook de vreugde... O, God, ontferm U over mij!…

demonen van de nacht hebben mijn hoofd verlaten en zijn nu stil verdwenen zonder met een deur te slaan de slierten van de morgen omringen ochtendlijk gevoel van nieuw en weer herhalen de aarzeling van sluipend licht een dag met vormeloze blik nog ongevuld en ongevreesd en schakel in een lange rij door wie mij opgedrongen?…

ik begin er mee wit schittert eenzaamheid diep in de nacht door dromen verzacht schrik ik wakker in vogelengezang of was het de wekker ontwaakt in dadendrang nachtmuts, godendrank slaapt mij op de bank poeslief ligt morgen lief op mijn lijf wat wil ik meer, niets toch !…

uitdijend liposuctie in vulling van mijn dunne lippen zo vet verkeerde plekken te klein, besmet ik wil verrekken…

slenterend langs de korenvelden ruik ik de zwoele zomerlucht gedragen door het Brabants land, over zandpaden, tot stof geworden en wilde bloemen aan elke kant waar het kruid van sint jan nog steeds ongewild getuigt van een natuurlijke orde ik ontwaar in de nabije verte stram en fier de toren met de knop al eeuwen wakend over Roois…

ik slenter, stelt u zich dat voor en ga zo mijn weg vaak in gedachten diep verzonken dat hoort ook zo immers een kip neemt ook tijd voor de leg ik heb oog voor ernstige zaken niet dat ik perse tot meer wijsheid zal geraken neen, ik denk omdat ik ben zoals een wijs man al eerder zei ik ben een slenteraar, zo een van: als het nu niet…

is laven ter ontschaven van weerbarstig kreupel hout van 't woud al heel jong gekapt bekneveld gebutst domme nagels zomaar in getimmerd uitgedroogd ingeteerd afgestempeld verzegeld voor onbekend en onbestemd ziet nu: loten lopen uit lang leve de brouwerij zo ziet men maar nog ongelaafd is onbeleefd…

wil ik dood klamp vast aan kleinood mezelf vergast op onsterflijk lijden ongewoon verrast einde der tijden onaangetast…

Genezen wonden helen pijn Een geprezen tactiek waar ik in verdwijn Geen terugslag te veel Laat staan te hoog Die goeie tijd waarin ik vloog…

De steen doorgloeit de vezels Hij licht veelvuldig op Als een gepolijste ijsscherf In de schatkist van kwakzalvers en kwezels Klem hem in jouw vuist! De helende steen Die door jouw cellen suist Hij verkwikt de wil Krikt de weerstand op Vult het gebrek ‘Een warm aanbevolen gril’ Is het standpunt van de gek De jeugdbrand wijkt van…

ik vul de kuip tot aan de rand schuif schoorvoetend in het hete water zoek in mijn hoofd het laatste woord van een moeizaam gedicht laat mijn gedachten stilaan varen, dobber en drijf weer als een golvend schip geniet van het pure moment waarin het spelend kind met rust wordt gelaten…

Eindelijk had zij het canvas willen zijn het beroemde landschap of portret met de eerste blauwe draad in haar linnen weefsel zij naam afscheid van haar wensen, de vier richtingen van deze wereld in plaats van ogen gaven vorm aan haar teleurstelling en zij werd het kompas van de keuken, vriendinnetje van ieder, ideale opportunist en bijdehandje…

Seconden glijden in minuten groeien uit tot lange uren gedachten maken overuren in het verre holst van de nacht De slaap komt als bevrijdend voor de gedachtenvolle geest die de dag niet los kan laten de nacht niet kan laten komen Dag volgt wreed op korte nacht uitstel helpt niet op den duur een wereld van uitgeslapenen wacht meestal vol…

Voor Ine en Huub Een merel zong recht in mijn hart vanmorgen een lied uit de stilte, een lied zonder zorgen. Het sprong uit een leegte van wondere geuren en vulde mijn kamer met zachtgroene kleuren. Een leegte vol liefde die zomaar bestaat zich dromerig uitbreidt in ritme en maat die alles omvattend ons leven doordringt en telkens weer vraagt…

mijn blik geniet de prille dag betast het zwijgend ochtendlicht een vroege fietser kruist mijn oog en een vrouw die het raam openzet ik loop nog heimelijk buitenspel terwijl de dag zijn tred hervindt…

Ik verdrink me - zoals een ieder - zorgenloos in de massa, met een litertje ongelood, Belangenloos en onverschillig, scheid ik mijn rijkdom uit, steun hierbij een goed doel, massadood…

vervallen in een leefpatroon alleen zijn leef 'k gelaten dit leven is mij niet gewoon ik ga het bijna haten... de dagen rijgen zich aaneen geen onverwachte dingen nu ben ik even slecht ter been je hoort mij zelden zingen... de tijd dat ik nog sprong en zong lijkt ver nu achter mij toch is het nog maar kort gelee' dat'k vrolijk was…

De ogen achter de bril zijn blindgeslagen door de dood werkloos liggen de glazen in een montuur dat uit de tijd schuift niemand neemt de bril op waagt te zien wat geen kijken is door glas dat cilindrisch is multifocaal en jampotdik geslepen de dode had de goeie ogen voor het doorzichtige stilleven in zijn opengeslagen verpakking…

Mijn schaal van Richter heeft zijn best gedaan mij door elkaar geschud met herhaling gedreigd Voordat alles instort trek ik de conclusie: Tegenover elke negatieve gedachte moet minstens één positieve staan…

Een frisse voorjaarsdag een boeket roze rozen op een marmeren graf. Afscheid van de broer die je had het kind dat je niet kon zijn het dorp van toen. Kerkhof en gracht Toren en schip Kind en onschuld Respectloos gescheiden in onachtzaamheid. Mettertijd komt verandering van kern.…

Stilletjes ligt hij daar, rustig met de armen, onder zijn hoofd. Hij geniet van de zonnestralen, zijn ogen dicht, een grasspriet in zijn mond. Net beland in luilekkerland. De zachte bries, doet hem alles vergeten. Zijn oren zijn verstopt, met de zachte muziek, van zijn cd speler. Zijn examentas ligt, mijlenver weggeschopt, tussen…

Och, was het menselijke brein toch als de digitale inhoud zoals in een computer ingebouwd; dat zou pas een uitkomst zijn! Zodat men na een vervelende ervaring of na beschadigingen aan het hart de opdracht kon geven: “Schijfopruiming”. Zodra je de innerlijke computer opstart zou alles weer zoals in de oorsprong zijn. En werkte dat dan niet…

Ontwaakt, verzorgenden der aarde De macht van het management is voorbij Zorgen voor zieken heeft weer waarde Er komt een einde aan de bureauheerschappij Ontwaakt, verzorgenden der aarde Gooi uw zorgplannen in het open vuur Of vouw er hoedjes van of vliegers met staarten Er komt een einde aan de klerkencultuur Ontwaakt, verzorgenden der aarde…

water om me heen en even ben ik alleen voor een moment ben ik het water los ik op ben ik opgelost en vloei ik als kwik over een spiegel niks achterlatend dan het verleden…

de zon die de schaduw overschaduwt Het gevoel van eeuwig geluk dat maar een uur zal duren we malen de woorden met onze kiezen Ze denken dat we over wolken lopen Maar we rennen over hete kolen En alles lijkt rozengeur en maneschijn Maar we hebben jullie toestemming nodig Om ons zelf te zijn Ik tel tot drie en dan zetten we tegelijk…

De goede voornemens voor het nieuwe jaar staan strak geformuleerd in de computer. Als hiervan één tiende wordt gerealiseerd, bloeit er iets super schoons op, voorwaar: Het in elkaar slaan van hersens en zakken, opgeblazen of niet, wordt gestaakt. Bedrog naar een onherbergzaam oord verbannen. Spil- en bedilzucht slaan met doorntakken op de…