Netgedichten

netgedicht (nr. 10.410):

climaxtase, het zijn erna

zich scherp bewust van onhoudbaar verlangen
geniet hij intens van zijn harde zijn
in extatische verwachting blijvend
voelt hij zijn opgerichte spanning
zijn verhitte ogen glijden langzaam wit
als hij vergeten verzinkt
in een zwoele extase

doordrongen van zachte huivers
ontkromt zich telkens zijn glanzende rug
daarbij zweet tot damp bewegend
tot een nevel vol lust hem omgeeft
in een vermiljoenen moment
ontsnapt dan een ingehouden adem

geladen trilling bereikt zijn ka
bezwijkt hij vloeiend aan zijn passie
in een geluidloze explosie van innig contact
wordt hij één in zichzelf

zijn verzochte vrede
voert hem met zich mee
na onverhoopte warmte
tot in bewusteloosheid
van helende slaap
naast haar geschonken zij