Alle inzendingen over Mezelf

Dit is wie ik ben, ik ben ik, Ik ben mezelf, Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg Mag je me niet dan heb je pech Niemand heeft gezegd dat je me leuk moet vinden Maar geloof me het kan me helemaal niks schelen Ik maak mijn eigen keuzes in het leven Ik moet met me zelf leven Bevalt het je niet blijf dan uit mijn leven Je kan me niet veranderen…

Lopend in de regen extra druppels kom ik tegen, geen zure van de regen maar zoute van mezelf. Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Als je mocht denken Dat ik verzuip In dit moeras Dan heb je Het mis Als je mocht denken Dat ik hier Ten onder ga Dan heb je Het mis Heb je Ooit gezien Hoe sterk Dat ik ben Heb je Ooit gezien Hoe veerkrachtig Dat ik ben Mocht je denken Dat ik Door jouw ellende Mezelf verliezen zal Dan heb je het mis Dan heb je Dus…

Ik kroop door hete vuren voor ieder wel nooit voor mezelf Genoeg! En rot op. ............................... wat was ik maf.....…

Richting de haven draait de maag zich om Werkeloos toeziend hoe de rest zich klaarmaakt voor de strijd Overleven is het enige wat telt Me vastklampend aan dit zinloos verzet Het onverzadigbare monster voedend Het macht en kracht verschaffend Presenteer ik mezelf als hapklare brok…

als iets niets is is iets dan nog wel iets of is iets dan te verwaarlozen als iemand niemand is is iemand dan nog wel iemand of is iemand dan te bescheiden als ik jou ben ben ik dan nog wel ik of heb ik dan mezelf verloren als jij mij bent ben jij dan nog wel jij of ben jij dan jezelf kwijt als jij en ik wij zijn…

Ik lag daar in het gras en zag mezelf in je pupillen je ogen, je lach, jij dichtbij mij en je vervulde me, omhulde me onze zielsliefde die zo woordeloos kan doorvoelen, hoe je me ontbangt en ik toch oneindig mag bedoelen kan zoeken naar woorden hoe dit alles, alles, zo groots en fijn hoe het kan voelen hoe liefde kan zijn…

Misschien geef ik mijn grens niet goed aan dan, daarom moet ik dit zeggen Alsof je geen interesse in mij hebt Ik werd hier erg emotioneel van Misschien had ze wel een punt Ik ben mezelf in de loop Van mijn leven Behoorlijk kwijt geraakt Doordat ik altijd Met de ander bezig was Wat wil de ander Wat verwacht die van mij Hierbij ben ik mezelf…

Morgen heb ik spijt Als haren op m'n hoofd Dat ik alwéér niet In mezelf heb geloofd.…

Stap na stap ben ik gelukkiger en dichter bij mezelf.…

mezelf in het hier van gisteren, uren en dagen berichtten wie ik was verdwenen in het schuim van een onbekend lichaam, de onmeetbare afstand schokkend geschuwd uitgespuugd door meedogenloze wijzers weerkaatst de tijd dichtgeknoopte gaten en herhalend geroep misschien leidt morgen me naar wie ik gisteren was…

Ik kan mezelf niet uitstaan Zet mijn leven op mijn kop. Zo kan ik toch niet doorgaan? Ik geef het op.…

De som van delen is nog geen geheel, al tel ik vandaag mezelf reeds mee.…

ik praat met jou geen woordentaal spreek noch hoor ze in het Drents jij raapt de klanken van ontmoeten schommelt ze zacht en als mens het beeld blijft aan mezelf gelijk in het ademen van het bloed vol eenvoud in je hele zijn plooi je letters zonder woordenboek…

ik zoek tastend naar de resten van wat ooit mijn zijn was raap scherven op van gebroken ziel waarin ik tracht mezelf te vinden lijm resten stevig aan elkaar om verloren dingen terug te brengen en mijn beeld in de juiste vorm tot een geheel te kneden van wie ik ooit zal zijn…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

likkebaardend zocht ik naarstig in de omgeving naar iets van mijn gading streng voor mezelf liet ik het toch uiteindelijk maar bij een lichtverteerbare eierkoek hetgeen mij goddank behoedde voor een pijnlijk schuldgevoel…

de beweging van het water gleed langs mij heen het meer was verlaten alleen, de kille stilte dreef het lichaam met zich mee niets, bleef aan het verkrampte lichaam kleven, enkel wat druppels op het koude vlees vol ontroering bevrijdde ik mezelf van iedere druppel…

is mezelf zijn niet genoeg? ik wil niet naar de kroeg. zoals jij, jij bent anders dan ik. jij past niet bij mij. ik kan er niet meer tegen. op hoop van zegen, dat jij verder een gelukkig leven leidt zonder mij. het spijt me, je moet verder zonder mij: dat is beter voor ons allebei!…

Ik knijp mezelf Elke dag weer, Het lijkt wel een droom Maar dat is het niet meer. Maar liefst twee wonderen En dat in één keer, Verwondering, dankbaarheid, Elke dag weer. Met vijven genieten Dag uit en dag in, Mijn weelde, mijn rijkdom, Een prachtig gezin!…

wat ben ik blij dat ik mezelf weer ken…

Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

vol hoop en dromen vertrok ik westwaarts om mezelf opnieuw uit te vinden mijn oorsprong te zoeken de dood voor te blijven en de nachtman die alles verduistert ik vond de onherhaalbaarheid de lineaire tijd de ontoereikendheid van woorden de ware aard van liefde en natuurlijk de dood en de nachtman…

Soms vraag ik wel eens aan mezelf: ‘Zijn er wel mensen die écht om mij geven?’ Dan zegt een stemmetje in mijn hoofd: ‘Doe je ogen open en kijk eens naar al die mensen om je heen!’ Maar weet je wat ik zie als ik mijn ogen open? Ik zie alleen maar mensen die GEEN donder om mij geven!…

langzaam drijft muziek mij naar de ijlte met hoge tonen om daar in de rust van een op een tot mezelf te komen geen drukte meer door melodieën koren en orkesten het drukdoenerige mijden dat de leegte in het leven wil bestrijden een vlucht naar de stilte van de laatste toon die stervend een eigen hemel kloont…

Ook mijn misleide schaduw - al werd hij door mij gestenigd -, geef ik een nieuwe kans, in twee gelijke sterren verenigd tot een decagram waar hij naar nijgt eenzijdigheid waarover hij zich buigt maar minzaam zwijgt, onderwerp hem aan de mij voorbestemde tijd, stap uit de meervoudige spiegel van mezelf en mijn schaduwzijde.…

ik heb het weggewuifd met een nonchalant gebaar alle aanzien macht en roem door de schouders ervoor op te halen wilde ik de prijs voor die publiciteit niet betalen geen schijnwerpers op mijn bestaan die bepalen hoe ik wel en niet moet leven ben anoniem gebleven zie minzaam de verering aan van mezelf onder een andere naam…

In Jou verlies ik mezelf en in Jou vind ik mijn kracht. . Mijn liefste, in mij omarm ik jou. Jouw heerlijke ontspanning wordt dan deel van mij En ik geef uiting aan Jouw expressie vanuit totale liefde.…

Misschien laat jouw leven de stille schaduwkant zien wat ooit zo diep verlangde en is liefde ingewikkeld om met eenvoudige woorden te omschrijven maar als ik je vergelijk met de zoete vrucht van droeve eenzaamheid ben jij misschien meer tijdelijk en ik mezelf in stilte vergeten.…