Alle inzendingen over Moeilijke reis

Het is voor mij echt heel moeilijk en voel het af en toe als pijn. Kun je het verleden zomaar vergeten en zomaar weer "vrienden" zijn?…

Zo moeilijk is het niet.…

Weer voor het niets geplaatst de verschrikking daarvan maakt het moeilijk te geloven dat alles beter gaat De zon schijnt mateloos de bloemen geuren rijk Naast mij ploft een zeemeeuw neer dood, kreeg een hartaanval daarboven…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien.…

Moeilijk om kritiek te krijgen als het maar opbouwend is en als je daar dan achterkomt krijgt het pas betekenis... Ieder mag zijn mening zeggen Maar doe het als een diplomaat eerst denken en dan zeggen Niet kwetsen! En wil je dat persé wél doen Doe het dan als je er volledig achterstaat...…

' - niet ziek, maar slinks ontsnapt aan financiële moeilijkheden. De waarheid of riooljournalistiek? Wat het ook zij, 't is ongeneeslijk ziek.…

Het vuur Laat zich niet doven Is verterend En doet pijn Een pijn die blijft Brandwonden Moeilijk te genezen Littekens, onzichtbaar Diep van binnen De nachten Gaan voorbij En ik,..... Ik ben niet meer Wie ik eigenlijk had willen zijn Mag ik opnieuw beginnen?!…

Het vertraagt je zinnen moeilijk na te vertellen writersblock, black-out hoe moet je beginnen? Handen in het haar nadenken over iets waar is de inspiratie? Het is toch niet waar Nodig om te herbronnen? vinden we ze uit even serieus of lachwekkend ’t is toch allemaal verzonnen!…

Hoe ik me voel dat kan je niet begrijpen Er over praten, het is moeilijk uit te leggen Ik kan het niet verwoorden De juiste dingen niet meer zeggen Ik wil je helpen ik wil je steunen een knuffel geven, een stukje hoop Maar de juiste woorden krijg ik niet gevonden Ik wou dat ik ze kon helen Al jouw wonden…

het is zo moeilijk om te spreken over leugens en niet over mij te praten over de dingen die er toe doen, kom bij mij en praat het uit en over het heden. het schip van de toekomst zal ons boeien..()…

De hoogste piek van stilte zal ik niet bestijgen, blijf steken onder de toppen van herinneringen, en zeil ik af langs de moeilijke paden van de mijmeringen, om over onbegaanbare gletsjers te verdwalen, langs goede bedoelingen die aan mij voorafgingen. tot in een eeuwig zwijgen.…

tijd is kostbaar daarom zo gezocht en moeilijk te vinden om dan meteen vrij te maken voor mekaar. daarom prijs ik die vrienden die mij in een zee van tijd in- en meevoelend op verhaal laten komen. vooral dat laatste heeft ook zijn tijd nodig.…

het is mij om het even moeilijke woorden kwatrijnen en akkoorden eliterair verheven kom eens naar beneden uit die ivoren toren waar je mij niet kunt horen en stap in het heden botter dan een platbodem haal ik kiel, mis ik diepgang, rijmt er niets meer…

Spijt moeilijk om te delen. Spijt dat ik ooit voor je stond. Het geluk staat geportretteerd. De eeuwige lach van mijn schat. Geluk op één foto geïllustreerd. Maar spijt heb ik nooit gehad.…

Wanneer ik een gedicht geschreven heb, kan ik de tekst moeilijk onthouden. Voltooide gedichten moet je laten gaan. Een gedicht moet je niet onthouden. Laat gedichten een eigen leven leiden. Gedichten moeten op eigen benen leren staan.…

Dat iemand weg is, hier nooit meer zal zijn is een idee waaraan je moeilijk went, of je diegene wel of niet goed kent. De aardse tijd heeft een triest slotrefrein. In ’s hemels tinnen dicht je hopelijk door met Heinz en Driek als levendig gehoor –…

Handjes thuishouden Moeilijk is het niet Je denkt er niet over na Maar je doet veel verdriet Handjes thuishouden Ik zei misschien geen "nee" Maar ben ik daarom schuldig Ik was er niet akkoord mee Weet je nog wie ik ben Weet je nog hoe ik heette Ik weet één ding Ik zal je nooit vergeten…

ik blies het glas dat onze liefde was tot fraaie ronde vormen jij koelde dat wat moeilijk was tot de gebruikelijke normen er was geen breuk en toch verlies want alles moest in het geniep onze kunst mankeert nog steeds een warm en enthousiast publiek…

Zij is moeilijk te bewegen. Hij schiet alle kanten op. Hij is druk met woorden. Zij is stil met eigen zijn. Elkaar begrijpen doen ze niet, maar voelen elkaar goed aan, terwijl ze eigen wegen gaan. Samen horen ze bij elkaar. Zij met hem, hij met haar. Gebonden, maar ook vrij.…

Al was het dus niet moeilijk te voorspellen: Roermondse Jos heeft het maar weer geflikt. Edoch, in de praktijk is vaak gebleken: Een vos verliest zijn haar maar nooit zijn streken.…

Het raakt me, als een vriendin het moeilijk heeft. Het raakt me, als wat er is problemen geeft. Je voelt je rot, met soms verdriet. Dus lieve woorden, helpen nu niet. Het komt weer goed, ik weet het zeker. Dus houd de moed, jij wordt weer beter!…

Dus vraagde ik reis op reis, tot God mij ’t antwoord gaf. Hij sprak: ’t bestaan is ’t mijn’; wat is, hangt van mij af, De Wereld is mijn stem, en roept u, mij te vrezen.…

“ deze reis is voor altijd deze reis is voor het leven voor niets meer” Land opdoemend aan de horizon een lijn van kalmte een streep van leven een zekerheid een fantasie Onnoemelijke rijkom en harteloos verdriet Van ver staart iets naar zand en verder nog naar het oneindig groen van leven en aarde Een andere wereld…

Doch van deze reis is het mooiste het eenmaal zijn in 't jaar en het voorbijgaan zo snel.…

Een wonder is geschied Wij zijn de gelukkigen We hebben prijs Helaas jij deze keer nog niet Een wonder is geschied Volop in vreugde Het einde van de reis Geloof, als je het ziet En wonder is geschied Begin van de verandering Wij geloven het nog niet Jij geeft ons leven zin…

Hoe te vergeten wanneer het licht terugkeert van zijn lange reis door de zwarte tijd. Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…

Kristal raakt de ziel in een mythische reis naar de top. De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

gewiekt en moegestreden, ieders korte reis door volwassenheid vergeten. (Volwassenheid vergeten, spelend, zwevend in hun ijstijd neergestreken.)…

Ik kom en ik ga Ik vervul je laatste wens Ik dans met je omhels en kus je Ik heb je lief en neem je mee daar waar zee en hemel zich scheiden Ik voed je met angst en ontneem je je levenskracht Ik reis met je mee en zorg dat je veilig thuiskomt Geef je over aan mijn duisternis Want ik, Ik ben De Dood...…

Levenloos staarde ze mij aan, haar hand was koud ik wilde gaan, de werk’lijkheid ontvluchten… Vertroebeld kéék ík haar aan, háár leven was míj voorgegaan, haar reis begonnen… Verwezen stond ik stil, dáár lag ze koud en kil, de dood begon te leven……