Alle inzendingen over literatuur

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

Ik zit zo knus te kniezen in een Engels klooster een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter waarop de Maagd mij als een ziekentrooster aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis op vaste tijden volgens ’…

Dat Gerard reve riepen de brouwers Jeroen toen Willem Frederik Hermans palmen overnam maar de eerste schots van de winter Leon overboord sloeg waarop de zeilen van Roy en Heleen scheurden en hoewel sinds Bern lef tonend Maarten ’t hart voelde overslaan…

Voor wie modern sacraal is niets erger dan Vasalis…

Ik heb je ooit een hart onder de riem gestoken, je aangemoedigd om gedichten te blijven schrijven en zie aan, ik had gelijk, je bent een ware ster geworden in gedichtenland, je drinkt teveel, dat valt je te vergeven gezien je mooie droomwoorden, gedrenkt in oeroude wijsheid en ervaringsleer, kom, madame Hubers, even oud als ik, durf je nog of…

Er is een woord op aarde van onschatbare waarde duizendmaal al opgeschreven voor het ‘veel om iemand geven’. Er is een woord gehoord waarvan de betekenis wordt verstoord. Niemand schrijft wat het is, behalve dat gevoel van gemis. Er is een woord al zoveel malen opgeschreven in honderden talen. Maar nog steeds is het voor groot…

De laatste keten weegt loodzwaar Haar handzaag is niet sterk genoeg Ze spant hem rustig voor de ploeg Op vliegt hij en het is al klaar Ze geeft hem telwoorden, een paar Omdat hij haar zo vaak al droeg Van basiliek naar bruine kroeg Van schommelwieg naar dodenbaar En weer terug naar het gedicht Haar thuishaven haar heiligdom Haar bidkapel…

Mijn zuster is bespiegelend Ook ik dook eens mijn pijnen in Kwam uit bij kind en het gezin Ik leerde houden van een Man Die op Zijn beurt boos was en ver Maar hoger dan de blauwe luchten Toch veel van alle kinderen hield Tussen servet en tafellaken Zong ik verlangend als een bruid Om deze vreemde bruidegom Die zwijgzaam was en zelden thuis…

Roerloos staat ze voor het venster in het schijnsel van de maan. Haar hart schreeuwt de hunkering, vragenworstelend snikt ze zijn naam hoe vaak heeft ze hier haar hartstocht gestild gekweld door verlangen de nacht onderbroken fluisterhuilend haar liefste gezocht. Ik weiger je dood zie je leven in mijn dochter jouw Loenia hoor je,…

Nog op een oude Remington getikt Nog in de tijd van het carbonpapier Nog lang niet aan de wilgentak de lier Want zesentwintig pas en zeer verkwikt Wilt u meneer schreef je indien het schikt Eens kijken naar de vleugels van mijn dier Het is zeer edel en rijdt Jan Plezier Drinkt gerstenat als nectar, lacht en hikt Je was een jonge leraar…

( voor Judith Herzberg ) Dichteres zonder weerga, zonder schijnvertoningen, een ziel zo mooi als Marilyn Monroe op haar beste poses, als Anne Frank in dat vernederende, uiterst beklemmende verstophuis, moedig de pen hanterend als vreedzaam wapen, maar effectiever dan heel het Duitse wapenarsenaal. Hitler heeft het nakijken met zijn bombastisch…

We lagen op een vlonder, hand in hand Met achter ons een brede kraag van riet Het was hoogzomer, blad dreef in de vliet We hadden weer een hele sterke band Luchtig gekleed was ik en bruinverbrand Zilvergrijs haar had ik maar jij nog niet Omdat ik je nog lange niet verliet Vandaar dat beeld daar bij de waterkant Je droeg een rode, wollen…

Ik heb een zin nodig die mij baat en verder niks terwijl ik me er mee bezighoudt. De hele wereld verdwijnt en ik druk het ongeluk uit als een peuk in een asbak. Alles wat ik nodig heb is het lege beeld, vel, en de hele wereld kan me gestolen worden. Als een mooie vrouw is de poëzie maar on- zichtbaar zolang zij naakt is en eerst met Een…

Vandaag heeft hij een Muzenberg bestegen Heeft op de top zelfs Hercules ontmoet Zijn zintuigen met opnemen gevoed Een springfontein verspreidde nevelregen Vrouwen, kunstzinnig, lachten alle negen Een dichter kreeg weer broodnodige moed Kon schrijven weer na alle tegenspoed De goden waren hem weer toegenegen In Kassel’s Bergpark, fel zonovergoten…

Zo liefelijk als het stadje was Zo toegetakeld de poëet Van wie niet een de naam nog weet Van wie niet een de verzen las Versvoeten vol versplinterd glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk…

Schreeuwlelijke luchtwerveling. Tegenbeeld van zuchtsterveling. Dit distichon is een vrije samenvatting van het gedicht 'Le Martinet' door René Char. Daarvan hieronder de Franse tekst plus de vertaling in het Nederlands: Le Martinet Martinet aux ailes trop larges, qui vire et crie sa joie autour de la maison. Tel est le…

Ik had jullie willen vergeten als bijzaak bij een spel: boom en vis, elkaars onbenaderbaar toneel Er zijn treurwilgen die hun takken hangen Er zijn vissen die springen…

Zij, zij is terug, zij Van ver voordat ik dichter werd Wat moet ik met haar Ze ziet er goed uit, lijkt gelukkig Heeft verwerkt, keert versterkt terug Niet langer gedwarsboomd Droomt zij een voormalig paar bij elkaar Waar was je vraag ik, ik had niet verwacht Je ooit nog terug te zullen zien Diep weggeborgen zegt ze, zwart gemaakt…

Op het Johnny Van Doornplein Stapelen de zuipers hun sculpturen van blik En lunchen dorstig op betonnen nasischijven Strikt gescheiden van de patatjepeeërs De dam van kots, zweet en verschaald bier Hun openluchtbar is een effectieve barriëre Tegen het V&D-volk dat jij ooit van alles toedichtte Totdat je hier bekaf en ademloos nederzeeg Electric…

de lucht betrok het begon te waaien en te regenen, niet normaal! de dichter trok z'n zondagspak aan en begon te dichten…

Tenen krommen het boek, geplooid in zinnen schuift poëzie even op en valt terug aan wielen, de banden kunnen zelfs een tafel op voeten zijn Gedichten reiken te ver voor begrip en beelden raken slaap aan, één bladzijde wil rusten.…

De lentebloesem tikt tegen het glas Ze weet dat ze zich bij elkaar moet rapen Al zou ze liever eeuwig willen slapen Nu ze zich weer herinnert hoe het was Hij bladerde haar door, dééd of hij las Zijn onbetrokkenheid was als een wapen Om stukjes waardigheid van haar te schrapen Tot houten krullen, rijp voor vuur en as Ik lijd, dus ben, dacht…

Nooit zegt mijn vader -hij is 93-: 'Het is lente'. Wel vraagt hij bijvoorbeeld: 'Hebt ge de patatten al gezet?' Zo zou ik een gedicht willen schrijven, niet over, maar DAT lente is. Of slechts een woord, een klank, waarvan de nieuwe kracht niemand ontgaat. Ooit hoop ik zo ver te raken in mijn poëtische zoektocht, dat ik DE klank…

Het wil maar niet klinken ik zal er een keer in verdrinken in dit onnodige tijdverdrijf. Dit zingen is mij een last het lukt me niet maar ik oefen alvast. Gebroken akkoorden dat past goed bij mij: zingende noten om een gebroken ei. Laat het roesten en roken en dan op een goede dag of nacht: een gedicht dat op zichzelf staat als…

Echte gedichten zijn soms zo - erg Veel beelden zo beeldend Kreten zo krachtig Rijmen zo rijk Decors zo prachtig Een trekker tuft voorbij Een fietser groet Hoi Goedemorgen De aprilzon Het platte weiland De A2 ruist mee als zee De grutto valt stil Baambrugge houdt zich van den domme…

Poëzie, tenger en sterk mirakel, dat zich voltrekt boven een trosselke woorden, boven een enkele zin, boven een luttel woord; ach trosselken, ach woordenrei, ach woord weiger van waarde, wie heeft uw geest gewekt en over wrokkige aarde doen heilichten - Gods blik die gloort -? Dat is de tere, koninklijke kracht uit eenzaamheid geboren…

Vandaag heb ik een filosoof ontmoet Het was in de openbare bibliotheek Adept van Darwin die geen vraag ontweek Hij had al heel wat dingen omgewroet Zeg mij zou het nu slecht zijn of juist goed Of erg indien de palingsoort bezweek Zijn grenzen een schijnzekerheid en fake Zit de verbondenheid ons in het bloed? Vraagschap, vaagheid, biodiversiteit…

Alice, de ogen zedig neergeslagen Moest lachen om de rol haar toebedeeld Later heeft ze -wat moest ze- nagespeeld Wat anderen nu eenmaal in haar zagen Ze wilde Eddy du Perron behagen Maar deze had een ander afgodsbeeld Platonischer, en op zijn ziel veel eelt Hij wist Alice te pesten en te plagen Ze dreigde zich van kant te willen maken…

Alice verbleef in artistieke kringen Was zeer geliefd en onconventioneel Ze declameerde voor het merendeel Gedichten die de mensen blij ontvingen Haar lezers hielden geldinzamelingen Want verder had het meisje niet zoveel Ze praatte met de vogels en ’t struweel Was kleine heilige en kloosterlinge Volgens haar vader had ze t.b.c Dat hebben…

En nu de steen is weggerold Ziet zij ze staan in de spelonk De vele vaten die hij dronk En die hem hebben uitgehold Nadat zij hem de huid vol schold Omdat de goddelijke vonk Niet langer in zijn ogen blonk Heeft zij in windsels zich gerold Verwijt zij hem de wilgentakken Waaraan hij het tuinieren hing Nu heeft hij dronkemansverdriet…