Alle inzendingen over overlijden

Hij keek over zijn schouder en zag de weg, die hij afgelegd had met weemoed dacht hij terug aan de lange tijd, waarin hij leefde zijn voetstappen wilde hij tellen de contacten nogmaals in zich opnemen aanrakingen werden weer herinneringen het glimlachen en lachen klonk weer uitgesproken woorden kwamen naar boven mijmeringen deden warm aan…

mijn pens (niet voor de poes) = voor de hond 't bloedend hart (z.g.a.n) half om half gehakt = voor mijn lief of voor de gek & wat die ervoor geeft wat er van me overblijft: gevoelens zijn gevierendeeld mijn gedachten reeds verstrooid…

Gracielijk en licht sterven, een kleine zucht in de paniers en 't is niet meer. dien avond heeft men ons gekleed te bed gelegd, als in een rose medaillon voor iedereen te kijk - en o bepoederde horreur, het clavecimbel speelt door. -------------------------------- uit: 'Een harp op wielen', 1959. * panier = open mand…

Mijn zus beitelde haar afscheidswoorden diep in mijn hart, in het eelt op mijn ziel was vrij toen ze in vergetelheid viel zoekend naar het licht dat elders gloorde Zag haar weer in droom - vanop 'n grazig strand haar drijvende graf deinde zachtjes mee op Darckheims groen-golvende meersenzee 'n wijze wind blies d'r naar de overkant Want…

De treinreis van het leven heeft maar een bestemming een dood spoor!!…

Het graf ligt er weer mooi bij Ik verzorg het al jaren soms met lood in de schoenen want het zijn wel mijn ouders maar soms ook zo licht als een veertje, veertjes sierlijk licht zwevend rondom het familiegraf waar ik fijn thuis kom waar ik me goed voel wat ik zo graag verzorg zodat het graf er weer mooi bijligt!…

in de gelukzalige tederheid van een diepe slaap het loodje leggen zonder enige wetenschap en besef van dat je er bent geweest... ik durf niet te beweren dat dit de ultieme droom is van elk mens maar het kan zoveel slechter…

Seizoenen vallen, dagen staan weer op, April is zijn geboorte niet meer meester, De aders barsten in de heester, De vogel klimt zijn klankbord op. Maar hier bouwt pijn haar nest in ’t lover, Waar tortels klappen in de vleugels Met de verborgen honger van de leugen. Geluk, geloof, alleen de droom blijft over. Geen antwoord op dit troosteloos…

Voor Lina Nadat je met Geknakte benen Uit het ei gekropen was En je dit leven lang Niet zonder hulpmiddelen Door kon komen Zijn nu ook Je vleugels gebroken En fladder je vandaag Met gebroken vleugels De hemel in…

ANNA HARTWIGINA PRUIJSSENAAR geboren 27 juli 1770, gehuwd 24 juli 1791, gestorven aan de kinderziekte 29 maart 1792 en van onze dochter geboren 29 maart 1792, gestorven 31 maart 1792, begraven met hare moeder 2 april 1792 o Teergeliefde en vroegverloren Vrouw! Om wier bezit ik alles gaarne geven, En willig goud en glorie offren zou…

Voor Moederdag zocht ik altijd naar de mooiste kaart vergezeld van lieve woorden in een mooi gedicht een bos bloemen en altijd een kado en was je altijd blij en kreeg je een glimlach op je gezicht Deze Moederdag heb je niet meer meegemaakt doet dat zeer Niet alleen met Moederdag denk ik aan je maar alle dagen in het jaar des te meer Rust zacht…

Ik heb u nooit door bitterheid bedrogen, Onder mijn huid bloeide blijmoedigheid, Want ook de bloemen leven snel en open, En leven heet vergankelijkheid. Nu lopen vogels in de vlakte van mijn ogen. Ik ken de onschuld van de made, ken de averij. Dit is mijn dageraad, de moed voor regenbogen, Gods jonge vingeren verwekken mij. Ik laat u nog…

Ik schrijf geluk. Gij schrijft nog leven. Ik zie hoe gij uw dagen vult Met eten, jagen, kommer, vlucht, En hoe gij daaraan zult begeven. Ik was de knaap die tussen u zou wonen, Maar die een eigen wereld kleuren mocht, En die hier vond wat gij niet zocht, De knaap die kleurde met zijn dromen. Ik schrijf geluk. Ik werd nu vrijgegeven, Om…

We gaan de grafsteen bekijken de steen op het graf van onze zoon van onze jongste we gaan met de oudste onze nog enige en met ons zelf We hebben ons weer bij elkaar gesleept door de rauwste rouw heen van onze jongste we gaan door met onze oudste onze ook zó dierbare en met ons zelf We gaan ook door met onze vele vrienden steun en…

Elke dag was een gift voor haar, ze nam het zo het kwam, had voor een ieder opbeurende woorden klaar, ze was, wie ze was. Elke dag opnieuw zagen we haar lichaam vechten, tegen het onvermijdelijke en toch wilde ze geen hulp elke dag weer monter " dag kind, ik ben er nog". Iedere morgen opnieuw bij binnenkomst, niet wetend wat te verwachten lag…

De plant die zich voor groei had aangeboden Werd wervelloos in slechte grond gekneld. God weet wat Hij vertelt en liegt over de lieve goden, God weet dat Hij verliezen kan want God is Spel. Maar over ziekte en dood zal Hij nog lang en warmer praten, Want Hij kent zin en wet, en hier misschien geen oplossing Tenzij dat Hij ons later roept voor…

Het laatste adres staat er gebeiteld in de steen. Ik ben hier geborgen. Geen levend wezen om mij heen. Geboren, geleefd en gestorven. Dode letters verguld tussen het groen. Hier heb ik mijn rust gevonden. Hier in dit afgelegen plantsoen. De doden zij jammeren Bij het ontij van de nacht. Alleen de wind ruist door de bomen Met hun jammerklacht…

Er huppelen tranen tussen de tulpen er huilen druppels op het gras er rennen gedachten naar de lente die er dit jaar voor jou niet was. Er schuilen bloemen achter bomen er vallen bloesems op jouw graf hier zingen vogels in de weide, dat God wel nam, maar nog meer gaf. Er dansen wolken op de stormen er zwaaien bomen op de wind…

Toen mijn hart stilstond ging mijn liefde nog niet over Toen mijn lichaam jullie verliet ontstond wederzijds het stoffelijk gemis maar voedde vooral onze geestelijkheid van de blijvende invoelbare liefde: van 'n kus, 'n aai, 'n gebaar, 'n blik, 'n praatje, 'n lach, 'n traan die liefde, die voelbare liefde blijft voor altijd!…

Elke dag is voor haar een cadeautje Ondanks dat ze " niet lang meer heeft" Ze neemt nog een ieder in het ootje Wetend dat ze het einde van 't boek niet beleeft. Elke dag een lach op het gelaat Ondanks dat ze " steeds minder wordt" Ze speelt een spel alsof ze niet " gaat" Toch is de tijd nog maar kort. Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof…

Je had een naam en een BSN Meer was je voor instanties niet Nu ben je uit hun bestanden gewist Zij weten niet van mijn verdriet Maar jouw naam en wie je was zal door mij altijd worden gemist…

Hij wenst voor De Creaor te verschijnen Met het geheim waarmee hij is geboren Hij deed zijn zware arbeid naar behoren Maar de melancholie wil niet verdwijnen Hij zoekt soelaas in middelen en wijnen In liefde, schrijven, reizen en ontsporen Begeeft zich op glad ijs en raakt bevroren Start stil de bouw van het zichzelf omheinen En dodelijk…

Kees, wees niet dood we moeten weer eens naar de film en daarna wat kletsen en vaststellen hoe leuk het is om elkaar te zien slaap lekker ding want jij is lastig zingt nu de radio terwijl ik denk aan ons op het terras na de film hoewel het nergens op slaat beetje chagrijnige mannen die we waren en melancholiek…

Troosteloos is de omgeving De zon zie ik niet Somber is de dag Terwijl het niet eens giet. Ik wil bij je zijn Heb geen bloemen bij me Afgesproken tussen ons Geen bloemen bij leven Dan zeker niet bij dood Ik glimlach als ik aan die woorden denk Maar dat wordt een grijns als ik je plek zie Die eenzame plaats tussen soortgenoten Geen…

Het laken door de voorjaarmist geweven Bedekt nog water, weilanden en veren De bloemen, nu nog dicht, zullen floreren Wanneer de zon het sein daartoe zal geven Een zeemeeuw krijst, al is het goddank even Het wordt snel stil en roze bloesems eren De maand april zoals talloze keren Al werd bezongen en is neergeschreven Het levensbidsnoer zegt…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

Eindeloos was de lijdensweg die je moest gaan. Jouw pijn is nu wel weg, wij hebben nog een lange weg te gaan, moeten we rechts of juist de andere kant. Ik weet het niet want: jij was het die de weg aanwees. Nu je daar ligt stil koud en sereen mis ik je zo verschrikkelijk want: waar moet ik in vredesnaam heen! Ik mis je zo mijn lief…

Daar lig je dan, in een houten kist, oh als je toch eens wist, wat een mensen er voor je zijn. Gezien toen je ziek was, neen, geen mens, maar nu, staat het vol. Te weten dat de kist zo zakken zal, tik ik nog eventjes op het gelakte hout, om je zo te laten weten, dat ik van je hield en hou. Daar ga je dan, de lift komt in beweging,…

Pas als u het hoekje omgaat, Wordt het duidelijk wat u achter laat. De wettige erfgenamen, Kunnen dan hun leven veraangenamen, Met wat er op uw saldo staat. Maar wat een verdriet, Als u dat naliet.…

Woeste golven slaan over de kop van de havenpier, zijn fraaie kostuum is reeds doorweekt van ‘t zeewater. Hij is een vreemdeling, duidelijk niet van hier. Zijn hoofd wat gebogen, de ogen betraand, handen omhoog geheven. Alsof hij hulp van boven aanroept voor zijn daad, terwijl zijn lichaam staat te beven. Nog eenmaal slaat een schuimende…