Alle inzendingen over 2. Humor

Ze is 2 jaar en als ze gaat slapen, dan slaapt ze in ons grote bed Als het niet te laat is nog een verhaaltje, en dan begint de pret Ze is moe en haar oogjes vallen langzaam dicht Haar hoofdje dicht bij het mijne, een lach op haar gezicht Haar handje aan het zoeken, naar die grote hand van mij En als ze die heeft gevonden kruipt ze nog wat dichter…

Vliegen is voor mij geen vlucht maar het doel van mijn bestemming. In de lucht ben ik zonder remming en slaak ik nooit een wanhoopszucht. In cadans deinen mijn vleugels, de dwarrelwinden zijn mijn element. De turbulentiestromen zijn mij bekend, de thermiek trek ik aan teugels. Vrijheid is mijn noodzakelijk lot, ik baad niet in modderpoelen…

Als mist rond takken aan de bomen, zijn de haren rond uw hoofd; De geuren van uw lichaam, zo innig zoet, dat het me haast verdoofd; Ik druk mijn neus, in de lichte glooiing en zachtheid van uw vlees; En mogen dan wellicht, mijn handen op u rusten, zo even zonder vrees.…

Hoe diep zijn de gedachten geworteld in je ziel Hoe eenzaam zijn de beelden toen jouw vijand viel Hoe dreigend zijn de nachten oog in oog met duisternis Hoe diep zijn de diepste wonden van jouw hart dat nu zo vurig aan het bloeden is Kan ik jouw tranen drogen? ik zou het willen doen als het alleen maar had gemogen had ik je de liefde…

de guldenroede herinnert sterk aan vroeger weemoed geel van kleur…

woede is niet opportuun emotie compliceert een fijnmazig proces van denken en doordacht handelen stappen verpakt in voortschrijdend inzicht met rationeel verwachtingspatroon perspectief door karig woordgebruik expressieloos gelaat en gortdroge uitspraak advocaat op voorgrond en achterhand troeven achteloos op tafel gegooid haast nonchalant…

De piramide is zo ongeveer Het logo van de goedgelovigheid 'Met een in 't klein zijn onze kwalen te genezen!' Ook is nog steeds de mening wijd verbreid Dat men er gans de toekomst in kan lezen Men moet dan naar Egypte toe, dat wel Een scheermes, voorts mag bot als stopverf wezen Maar ligt het even onder een model Dan wordt het weer vlijmscherp…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…

gaandeweg verzacht de rijpe zon het land in vloeiend avondrood verwoordt de einder wat onbenoembaar is vouwen mijn handen zich tot heilzaam gebed…

De briesende leeuw, de briesende leeuw het felle beest gaat rond hij zoekt een prooi om te verslinden het was zeer goed, tot hij ons vond hij greep ook hem, die lieve jongen hij greep ook hem, totdat die lieve jongen niet meer kon en hij nog één keer bad Nee, hij sméékte om verlossing nog even thuis, een warm onthaal hij kon de wegen niet…

Wandelend over de kade weerschijnen duizend en één lichtjes in het IJ grote masten torenen hoog boven machtige schepen die wereldzeeën voeren vuurwerk tovert een hemel vol met sterren ik droom jou mijlenver van hier door onstuimige golven naar Amsterdam gedragen…

Het verval tekent zich onweerstaanbaar af. Herfst slaat zomer knock out.…

potentieel is elk mens een (zelf)moordenaar reëel gezien niét…

ik dicht het lied van de stilte met klanken van niet gekende ritmische noten gedragen door wijdse nevelbanken en zo hemels onverdroten een zonnestraal doorkruist deze vochtige vlagen als een strijkstok door licht gedragen dan hoor ik slechts in het aanschijn van de dampige kilte dit unieke lied over het wezen van de stilte…

Je stem die mij verwart, je ogen die de mijne neerslaan, je lach die mij verblijdt, je geur die mij bereikt. Laten wij elkaar beminnen, teder onze ziel omspinnen opdat de boosheid in ons hart, bezwijkt.…

bladverkleuring geeft een feestelijk gezicht aan seizoentreurigheid…

brandend verlangen smeulende onrust dampende woorden vurige strijd heet is de adem van kokende sappen warm in handen bevroren in tijd geef mij de zomer de zon en de stranden de zwoele verliefdheid van twintig jaar jong zand kruipend plakkend op schurende lijven parels van zweet als eeuwige bron…

de stilte zoekt fluisterend een uitweg de luide kermis van het dagelijkse bestaan ontvlucht in oren verdwaald de veelkleurigheid verschiet naar zwart-wit het bont geheel wordt genegeerd door rancune en onwetend gevit vierendeelt de huiswijn van de kerk proeft naar oma’s soep met ballen de boon uit de koek trakteert de tong op hoog zoengehalte…

Lust lekte weg Als door een doorzeefde darm Tumult vulde straten Toen jouw waakvlam sidderde De stuip voor de stille sluimer Viel je samen met jouw aanhang Mij en een vuistvol anderen. Versnipperd over het vage koren Versneden in duizend dolle deugden Die verder duren In een landschap dat laait. Ik wil het geloven en beloven Tegen jouw…

Letters op papier zijn soms pijlen naar het hart die de ziel raken.…

Er zijn dan ook maar twee feiten, waarheid van de psyche zelf en dat het gezond is in een appel te bijten!…

Het sensuele in een mens, is een lichaam vol beweging. Een intens gevoel tot uitdagen met subtiele verkramping, zoekend en verlangend. Een hernieuwde kennismaking, waarin wij Eros zoeken, die ons doet versmelten tot op het puntje van ons schaambeen. Het gebied waar je soms de weg kwijt bent in alle gewoonte van het zijn. Huiveringen van…

Ik klom laatst op de Dom en sprak: 'Mijn ziel als ik nu viel, dan viel ik zeker dood'. Maar God is zo geweldig groot, dat als ik sprak: 'Ik spring' en ging, Hij mij dan zeker vliegen liet. Omdat ik dat weet spring ik niet. --------------------------- Uit: 'Versjes', 1961.…

"Als ik hem nou eens niet had doodgeschoten", Zo sprak vervolgens trots Balthasar G., "Dan telde Willem zeer beslist niet mee Als een figuur van nationale grootte. Nee, eigenlijk zijn wij dus met ons beiden De grootste Nederlander aller tijden."…

O heer geef Lance nog weer de kracht Om deze tour te winnen, en met macht Nog eenmaal bovenaan te kunnen prijken Zodat de renners met verbazing naar hem kijken Naar deze kleine, grote man Die 7 maal de tour toch winnen kan Reaktie op wielergebed van Driek van Wissen…

Woorden snoeren mij de mond lichten me beentje vallen over mij heen als sneeuwvlokken als herfstbladeren als woestijnzandkorrels woorden bezorgen mij kippenvel doen mijn haren recht overeind staan slaan waarschuwingen in de wind raken kant noch wal noch gemoed de doolhof die woordenschat heet sluit zijn ingang hermetisch af verbergt…

vanuit grand rapids draagt oom christiaan voor mij met stentorstem zijn werkstuk voor: de wereld staat van boosheid bol maar mister president staat pal his right en waarheid zegevieren door bloed en zweet en tranen heen hij volgt de schaduwen des doods te land ter zee en in de lucht hij slaat de daders in de boeien hij brengt ze voor…

Ik begreep niet voelde slechts de woorden van je moeder ze herhaalde een rimpeling in jouw zuiver bestaan verkrampt door zachtheid en verwarring sprak je in de lente op vleugels vluchtig stil kuste je vogels van papier je witte zomermond wat ik zag was het einde jij las de herfst en de winter niet meer lavendel kleurt…

"Ik heb voor jullie volkstuin alle lof", Sprak Maxima, "en al die leuke bollen Waardeer ik als natuurvriendin ten volle, Maar waarom heet dit park nou Keukenhof?" "Wel", liet de kroonprins aan zijn liefje weten, "Die bollen werden vroeger veel gegeten."…

U weet toch ook dat Claus in alle jaren Zich naar behoren van zijn taken kweet In alle functies die hij heeft bekleed; Alleen zijn nierfunctie gaat zorgen baren. Betoon u dus een dankbaar onderdaan Door aan de prins uw nieren af te staan.…