1917 resultaten.
Spraakgebrek
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.703 ‘Wij delen u mede, tot onze spijt
dat uw plexus niet meer geleidt.
Van de pectoralis major, volstrekt logisch
is nu de gehele musculatuur atrofisch.
Door de laesie van de nervus brachialis
en zonder innervatie van de ulnaris
Raakt u van de rechter bovenste extremiteit
de gehele endo- en exorotatie kwijt !’
En ik ?
Ik voel soms wat scheuten…
Overtroffen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 605 De avond viel
er was niets
dat haar schoonheid overtrof
totdat in het pastel
een gors haar glimlach
verdorde.…
Geen ruimte
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.106 Ze heeft haar kind begraven
samen met het stil verdriet
niemand die het ziet
terwijl ze blijven draven
Ze zwijgt de stilte dood
laat geen ruimte voor het lege
ik ontwaak en laat achterwege
te luisteren naar het bloot
in haar ogen, te kijken
naar het bloed in haar oor
barrevoets in het slijk en
afgeweken van het spoor
Wat fluistert…
Verhoogd oord
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 896 Spaarzaam kruipt het licht voor mij uit
een armlengte verder daagt de horizon
dichtbij en onraakbaar sluit
zich de hemel als een nachtjapon
alle schoonheid is gehuld
in aftasten en geduld
Ik blijf de hoogte zoeken
langs de flanken van verdriet
in de verte wapperen doeken
onzichtbaar achter wuivend riet
de vloer kraakt maar ik schuif…
Beeldspraak
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 959 Waar de taal doodstil
van de daken rolt
de woorden mijn tong
niet kunnen bereiken
een hakkelende klank
met mijn kaken dolt
golven getemd geluid
achter wallen en dijken
daar wordt het zwart
in het wit gebeiteld
wellen niet eerder
verschenen beelden
daar krimpt de één
terwijl een ander bijtelt
voor vrijgesprokenen
en veroordeelden…
Woestijnwoorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.743 In het schrale licht, ingeklemd
tussen de winternachten
lig ik naast hem op het marmeren bed
dieper kunnen we de slaap niet vatten
zo ijl zijn de afstanden
onraakbaar dichtbij gedachten
van weleer, gevangen in de weigering
om volwassen te worden
een koperen voorhoofd weerkaatst
de voortjagende donderwolken
rond het wegvluchtende levenslicht…
Het klappen van de zeis
gedicht
3.0 met 122 stemmen 68.011 Dood: daar schrik je
niet meer van. Opa,
mamma's oma en oom Gijs.
Twee katten, een hond
en alle kippen. Je kent
het klappen van de zeis.
Vanmiddag dus bijna verveeld
gekeken hoe vader haar
het hok uit trok. Ze was
zo stijf als een ding.
Geen traan gelaten
toen hij haar begroef
maar later liep je langs
het hok, begon in neus en…
Waar?
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.718 Leeg is het strand
de laatste golven opgerold
ingepakt door vroege schemer
stil is het land
waar het morgenlicht samensmolt
met jouw kleuren en ik neem er
iets van mee
waar is de zee?
Kaal is het huis
kamers met geroofde wanden
geen vloer meer om ons te dragen
koud is het grind
koel knisperend door mijn handen
stenen jaren blijven…
De verminkten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 394 In wegsmeltend koud winterlicht
dwars door onherbergzaam duister
uit grijs geruis en vaag gefluister
nu de aarde achterover ligt
ontwaken de verlaten oorden
klinken de verminkte woorden
Ik vang ze op het perkament
zeef ze uit de klamme nevel
loos verdriet en gehoekte wrevel
uit laatste wens en testament
Ik giet ze uit gebarsten vazen…
beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed
gedicht
2.0 met 11 stemmen 8.669 beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed
de groepen bomen, groepen van een vormend, groeperen
hun onderscheidloosheid en stellen hun enigheid
hun plaats is het dat tussen hen, door hun omspreiding
genodigd, in die de grond zacht is van zoveel herfsten
als haar jarental en voelt als zwichtend, voorbijgegaan
worden tegelijk twee en…
Dag zonder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.671 De zon verdwijnt terwijl het nog dag is
verlaten de vertrekken van vertier
flarden van voorbij die ik nu opvis
vage restanten van verkoold plezier
Het treurlied kent slechts de laagste bassen
de fluiten schuilen in de schemering
gestaalde naden niet meer te lassen
alsof elk drijvend schip die dag verging
Verre kusten bleken onbereikbaar…
Obstakel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 436 Ik zou weer eens wat moeten dichten
over het stil verlaten perron
de duizend oranje gezichten
een weggeblazen kinderballon
over de onbeheersbare kunst
van stil leven en een loslaten
het genieten van verstrekte gunst
nog te dichten kieren en gaten
over een opnieuw vergeten God
lichtjaren en roestige nachten
zacht zoete honing en boterpot…
Petrus
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 935 De steen is week geworden
geen uur gewaakt
en het nachtvuur dooft
terwijl een oor nagloeit
kust een haan de dageraad
een keer of drie
in de verte wordt al
het kruishout gezaagd.…
Jorwert
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.237 Er verschijnt een zee van zoemen
boven 't vlakke Friese land
geurig kruid en paardenbloemen
stempelen het florissant
een grutto kuiert
door het groene fris
'k geloof nooit dat
God er verdwenen is.…
Ouderdom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 725 Lopend over de naad waar schim
en kille siddering samenkomen
krijsen de zilvermeeuwen langs de kim
pikken de echo’s van de dromen
terwijl afgebladderde lokeenden
en drenkelingen de zee
uit worden geduwd
en de laatste waarheden
tevergeefs beademd worden
Mompelend schopt de oude man
het wrakhout voor zich uit
een lege fles met een verlaten…
Over het dichten
gedicht
2.0 met 37 stemmen 26.217 Ik kan schrijven waarover ik wil
alleen: lang niet altijd wil ik en ook
het onderwerp moet bij mij horen
En zulke onderwerpen zijn moeilijk te vinden
ze moeten je in de schoot vallen
en dan plots denk ik: hé, dat hoort bij me
Zo ben ik een nachtegaal in de herfst
een krekel in de nazomer, een kind
van het late seizoen: ik ben oud
Met…
Afgezonken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.044 Op helder kiezelzand rust mijn rug
boven mij het nimmer stilstaand water
wegglijdend naar straks en later
hier vind ik de fossielen terug
de herinneringen van weleer
van stroomopwaarts en het gletsjermeer
Aan het oppervlak spiegelt het beeld
van daagse oevertaferelen
oorlogen en kinderspelen
een schilder die het riet penseelt
in de koele…
Dijkbewaking
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 571 Nog verder draag ik mijn verleden
het weelderige riet in
waar de mandjes groeien
bruinverpakte gorzen de wacht houden
over elke doodgeboren lentemorgen
en vroege klanken stroomopwaarts
de eerste zon ontmoeten
Een rapsodie in tegenlicht
bewaakt de ijle dijken
in de laaghangende kilte
trek ik mijn rietkraag verder op
buitendijks wachten…
Samensmelten
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 6.173 Na deze dag
worden nieuwe morgens geboren
en nachten samengebracht
binnen de ring van versmolten liefde
Nog zoveel dagen niet geteld
geheimen nog niet gedeeld
woorden onuitgesproken
strelingen niet gevoeld
Twee horizonnen vloeien samen
culturen zacht gekneed
alle talen kennen liefde
geen land dat niets van passie weet
Ze zullen vloeien…
Bloemrijk
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.088 De eerste breuklijnen
worden zichtbaar
en – de waarheid biedt
niet altijd troost –
overmorgen is verpakt
in een vage belofte
het leven is schaken
in de schaduw waar
het strijkend restlicht
wordt geliefkoosd
in uren van glas
haastig afgestofte
herinneringen herleven
traag maar intens
vluchten kleuren
in warm zwart
het sterven naast…
Los zand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 686 Als zwierige zandkorrels
in dwarrelende winden
drijven we doelloos rond
en kunnen elkaar niet vinden
We wonen in luchtkastelen
vol opgeblazen dromen
tollend aan de hemel
langs de toppen van de bomen
Jezus verbleef drie dagen lang
in het ’t Vaderhuis met open ramen
Zijn wijsheid ving het stuifzand op
en kneedde alles samen
Bijééngebald…
tot jij weer bloemen spreekt
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 103 wanneer het blad verkleurt
een einde maakt aan uren
onwetend
wanneer de winter komt
het slissend likken van golven
tot stilte maant
wanneer een sneeuwjacht het vuur dooft
en de laatste schaduw
van een lange zomer verdwijnt
in een stilgevallen zee
verwarmen wij elkaar
tot de levenloze souvenirs
te gronde gaan en jij
weer bloemen spreekt…
Geschoten goudplevier
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 491 Een mysterie fluistert door de duinen
op wiekslag en verpakt in glinsterend zand
over kale rotsen, langs weelderige tuinen
vast gestuurd door een onzichtbare hand
Dromerig glijdend door de lage delta
verlaat de vlucht de zware wolken
aangezogen door zee en laaglandflora
komt de plevier de pier bevolken
Het gepolijste glas op een verlaten…
Plattelandsstoet
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.431 Op die donkere dag bespraken we
de kist, de kaarten en de cake
Vandaag voert de stille tocht langs
achteloos weggeworpen boerenhoeven
langs verlaten erven waar geen zon
schijnt en toch de schaduw heerst
Traag stappend proberen we de einder,
waar aarde en hemel raken, te ontlopen
stemmen staken, een enkel gebaar
volstaat in de najaarsstilte…
wintersport
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 vogels en vlokken vliegen
tot eindelijk
de laatste slok
wanneer de deur geopend
wordt teruggedeinsd
en ik zie hoe condens
keer dan en schiet
in warm textiel
in de tuin min tien
wie niet weg is bevriest, helaas
nog niet gegeten vogels
duiken gretig
dan vlug sla rug en met handen
vol honger liquideer ik het uur
wanneer haar leeuwinnelijf…
Najaarsochtend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 617 Een Keltische mist polijst de uithoeken
restanten dwalend duister verdrinken
in het binnendringende morgenlicht
boomkronen, in onbeweeglijkheid
gevangen, spiegelen de herfstkleuren
De leegte wandelt met een glimlach
door de kalende akkers
hier waar de taal de dagen raakt
worden de woorden buigzaam
er is slechts licht voor een enkele stap…
Bede boven Wierum
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 508 Binnen klinkt het gezang devoot
over zee, aarde en de wolken
buiten zwerven als zigeunervolken
de zwermen over plas en sloot
Onder de gouden haan galmt het gebed
‘Uw wil geschiede en geef ons heden’
de vogels vluchten naar het verleden
over hoeves, kerken en een torenflat
Een dijk waakt over Wierums weiden
God over mensen, vogels…
En Hij zag...
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 658 Balancerend op een snavelpunt
een helivlucht boven bonte kleuren
onze ogen wordt dit nu gegund
hoog in mijn neus stijgen geuren
De blik gericht op het zoet daar binnen
elke deelseconde weer een vleugelslag
ook keizers, koningen en vorstinnen
buigen diep voor de 5e scheppingsdag
Muteren en evolueren, tergend traag
de wetenschap…
Had ik de liefde niet…
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 4.912 Nu de herinneringen
van twee volwassen metgezellen
in de verte op de deuren tikken
van feestzalen en rouwkapellen
wellen in omzien de tranen
van vreugde en geleden verlies
wordt warmte van jaren ingepakt
mengt zuidenwind met kille bries
maar ook na deze dag
worden nieuwe morgens geboren
en nachten samengebracht
binnen de ring van versmolten…
Herinnering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.080 Nu het verleden aan de dagen knaagt
wordt het tikken van de tijd tastbaar
kleurt het onvermogen naar kalm
en brengen alleen de meeuwen
onrust en beweging
over ons wachtend land
Een vroege beiaardier
braakt watervallen van geluid
nagelt een klank in elke kier
Terwijl dichtbij een dobbelsteen rolt
met uitsluitend zessen
schilderen wij…