Netgedichten

netgedicht (nr. 12.575):

Geschoten goudplevier

Een mysterie fluistert door de duinen
op wiekslag en verpakt in glinsterend zand
over kale rotsen, langs weelderige tuinen
vast gestuurd door een onzichtbare hand

Dromerig glijdend door de lage delta
verlaat de vlucht de zware wolken
aangezogen door zee en laaglandflora
komt de plevier de pier bevolken

Het gepolijste glas op een verlaten strand
volgt elke stap en bevriest een pose
dwingt mijn blik naar het eindeloze
de gouden regen is op ivoor geland.

(foto goudplevier: Ben Nagtegaal)