Verhoogd oord

Spaarzaam kruipt het licht voor mij uit
een armlengte verder daagt de horizon
dichtbij en onraakbaar sluit

zich de hemel als een nachtjapon
alle schoonheid is gehuld
in aftasten en geduld

Ik blijf de hoogte zoeken
langs de flanken van verdriet
in de verte wapperen doeken

onzichtbaar achter wuivend riet
de vloer kraakt maar ik schuif voort
zoekend naar het verhoogde oord

Nu draagt het versteende water
het zwaarste bestaan niet meer
zinkend denk ik niet meer aan later

de zon breekt door, de laatste keer
een stil heengaan zonder gekrijs
de toekomst heeft haar stem verloren

Dan ontdek ik onder het ijs
de top van de hoogste toren.

Schrijver: Kees Keizer, 4 januari 2006

k.keizer1chello.nl

Biografie van deze schrijver

toren stem riet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 896