Alle inzendingen over thuis

wanneer ik nu het land bekijk dan vliegen de raven niet meer op alsof ze thuis gekomen zijn verstommen de dagen vertraagt het denken in ijs de herinnering blijft boven een dun sneeuwtapijt verdwalen prille lentekleuren in een verwaterd grijs trekken daar jaargetijden tot een puntig gemis…

Huiver bereikt haar frêle huid zacht laat geen sporen meer na en haar geest versmelt bij toeval met laatst gesproken woorden gebogen, ogen vochtig is de angst slechts dat waar zij thuis voor blijft vingers zoeken niet meer gevouwen handen willen naar huis…

dat ik nu voorgoed afscheid van je nemen moet je uit mijn leven verdwijnt verboden terrein wordt jij die mij jarenlang met open deur verwelkomde verwarmde en beschutte getuige was van mijn verdriet in jou mocht ik wonen bij jou was ik thuis in je wijdgespreide armen vond ik blind de weg naar huis…

Nu het stof was opgetrokken na barre omstandigheden, kwam hij thuis in een andere geestesgesteldheid, bij Haar, warm en levend, hemelhoog. Na een lange tijd van zwijgen, werd wat uitzichtloos en onoverbrugbaar scheen een lichtend voorbeeld: het was alsof hij opnieuw geboren werd.…

ik vraag me af of u die dit leest met mij mee geniet in gedachten zit u tegenover mij en zegt, net als ik, niets u bent prettig gezelschap begrijpen elkaar zichtbaar we wisselen blikken soms veelzeggend of zonder inhoud maar meestal met een warme glimlach ik voel me thuis bij u…

Het ging niet meer wij bezweken beiden onder jouw situatie ik kon je niet helpen je begreep mij niet meer daarom bleef je niet thuis dat was moeilijk gaf mij een schuldgevoel en jou veel verdriet je bent er niet meer daarom zet ik elke herinnering elke emotie op papier en overleef! maar, raak mijn wond niet aan.…

praat in de leegte tegen muren Hij kijkt in de leegte zonder toekomst Hij loopt in de leegte zonder vriendschap Hij zoekt in de leegte zonder rijkdom hij schrijft in de leegte zonder antwoord hij hoopt in de leegte zonder oorlog Dan stuurt men hem de leegte in uitgewezene op zoek naar veiligheid en leven in een thuisland waar geen thuis…

Door stress gebeuren bij het klussen thuis veel ongelukken. Er moet een schilderijtje aan de muur, Maar wie gezegend is met linkerhanden Wil liever niet zijn vingers daaraan branden, Een klusjesman is echter peperduur. Stijf van de stress ineens een puik idee: Verband paraat, mobiel op één - één - twee.…

Vrouw die trouw Is aan een man Die in het buitenland Zijn handen niet Bij zich houden kan Omdat het thuis van Lichamelijke liefde Niet meer kwam Kocht hij in Gambia z'n gerief En zij ging gewoon mee, z'n eigen lief Bron: weekendbijlage Algemeen Dagblad 4 augustus 2012…

“Tonight we’re gonna party like it’s 1999” zei Marianne en ging met haar fiets van huis van de disco kwam zij echter nooit meer thuis levenslust en jeugd, het mocht toen niet zo zijn asielzoekers, die waren hoofdverdachten dna onthult: een boer die moordde en verkrachtte…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

nog flakkeren kaarsen in de lucht die hun vlucht niet meer kon dragen levens in gods hand maar aards vertragen stortte neer en vloog in brand zij zijn weer thuis in het poolse huis maar het gezin is niet compleet zij gaven leiding en grandeur maar voor het volk sluit schrijnend nu die deur…

Twee grote grijze vogels staan in de brandende zon vlaggen wapperen zwarte bolides rijden stapvoets tot zij stilhouden moedige mannen en vrouwen dragen kisten, zij aan zij naar de gereedstaande wagens, om ze daar in te schuiven dan vervolgens te salueren (ze welkom thuis te heten )…

Geruisloos ontsloten in gezelschap dicht gepakt Langzaam verder schuifelend, vriendelijk abstract Wordt het spannend want u ontwaart Dat de een onderzoekend naar de ander staart Dan, alsof er niets is gebeurd, wordt het gesprek hervat Pas thuis vraagt d'een d'ander: wie was die gore rat?…

Máximakanaal Den Bosch lekt Willem-Alexander van Oranje -ja inderdaad de baas van ‘t Koningshuis- leek indertijd in ~WATER~ aardig thuis maar nu blijkt: dat was niet veel meer dan franje. Want wat ik heden las is al te gek: ~’t Kanaal van Máxima blijkt danig lek.…

Op de vraag of ik op bezoek kon komen antwoordde hij: - Nou liever als ik weer thuis ben, het is hier zo kaal - Het is de vraag of dat er nog van gaat komen. Het is hier stil, koud en verdrietig in Amsterdam. De tranen zijn niet van glas.…

Ik houd mijn spaargeld thuis, in het matras.…

De kans om door te komen was niet groot, Want kansloos was er in Parijs verloren, Zodat ze thuis wel vijf maal moesten scoren, Maar zie, er is toch leven na de dood. Waar tout Paris nou stevig zit te balen, Haalt Barça wederom de kwartfinale.…

Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar soms ook verfrissen.…

In het mokka van haar ogen kom ik thuis zoals op een krakend koude winterochtend slepend door mijn nog te hete koffie reeds drinkend 't aroma van haar pupillen zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…

het schip een paard van hout met vleugellamme stilte volgestouwd het vertrek valt hem zelden zwaar de thuiskomst steeds een smeulend verlangen maar thuis zijn gewoon thuisblijven dat kan hij niet verzucht Penelope het water huivert de veerman meert aan een roerloos wachten in onderbroken tijd…

mijn rust, mijn warm mijn ik, mijn huis mijn jij, mijn ons mijn wij, mijn thuis laat los, laat gaan laat zijn, laat staan leef blij, leef door leef mee, leef vrij nieuw lust, nieuw honk nieuw jij, mijn rust…

in bloemrijke tijd dwalen dralende handen door de poëzie in vertraagde tijd ogen lezen niet zo snel de vingers wachten in stilstaande tijd op die uitgelezen dag blijven voeten thuis in vergeten tijd kuiert het hoofd met poëzie stil en gebogen…

Een klein etter noemden we hem bij ons thuis. Eergister werd hij in zijn zwembad geliquideerd (en dat is echt waar). Een vrouw, een minnares of wat, een teckel en een slordige 80 miljoen liet hij na. Hij was pas twee- en dertig.…

mag ik je ontvangen zacht in mijn handen waar vlinders nog spelen met de wolken in je hoofd die jagen de storm uitdagen als rust is beloofd strijk maar neer toon me je vleugels ben trots op de kleuren ja je bent thuis in de muis van mijn hand geland in ons bedje van geuren…

de beelden vervagen, het geluid is alleen nog maar ruis ik kan hier niet langer naar kijken, wat een ziek bestaan voor nu heb ik één wens: breng deze mensen snel weer thuis…

Zonnetje op het gras, jas thuis, je voelt dat er nog genoeg overblijft. Al ligt hier en daar geel blad op het grind, herfst is heel wat anders. Keurig naaldhout zorgt voor altijd groen. ----------------------------------------- Uit: Recht onder de merels, 1971 van Tom van Deel (1945)…

Vandaag wordt een dag van grootse daden op straat trotseer ik de dwaze koppen niemand ontziend en bij mijn doel aangekomen ken ik geen genade ik wil alles alles of niets maar even later thuis terug van m’n strooptocht moe, trots en voldaan bleek ik dan toch weer ’t toiletpapier vergeten te zijn.…

jij bent mijn straaltje zon in mn donkere bestaan jij bent mijn ster bij een heldere maan jij bent mijn schouder om op te huilen jij bent mijn thuis om in te schuilen jij bent mijn steun mijn toeverlaat jij bent mijn vriend mijn kameraad…

Regen en wind verwaaien woorden als grauwe druppels naar de zinloze uitgang van een sprekend verhaal Niet elke ingang kan vertellen, noch welke taal van spreken kan verwoorden hoe de weg wordt gelezen Toch wordt elk hoofdstuk begrepen en uiteindelijk komen we allemaal thuis…