Alle inzendingen over verschijnen

Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…

Nu somberend en laat mezelf meeslepen door een stroom aan vergrijzende gedachten ronddwalend in het hoofd, plekje nabij In aanraking komen met donkere dagen die al in de ochtend verrijzen terwijl mijn steeds meer rimpels en vlekken verschijnende lichaam verdrinkt in grauwe mist.…

Dwalend en verdwalend tussen hoop en wanhoop waarin zij iedere sirene met verleidelijke stem en onweerstaanbare zang probeert te achtervolgen in deze geruisloze sliert daar alles is gedempt tegelijk verschijnen de dingen op het allerlaatste moment.…

Geheel onverwacht raakt wind het tenger lichaam waar men ook luistert naar een stem die steeds dichterbij komt, ogen spreken terwijl de eerste scheuren verschijnen Gedicht met nieuwe ervaringen, een aangrijpend moment om nooit meer te vergeten.…

Vlinders vermommen zich als blozende bladeren terwijl ontwakende paddenstoelen en zwammen als glinsterende sieraden heel snel en in grote aantallen overal verschijnen Van lauw tot vochtig, een met dauwdruppels bezaaid grastapijt draagt bij aan frisgroen decor.…

In d’ ijzige nachtstilte had Jozef zijn hoogzwangere Maria naar de stal gebracht de os en de ezel keken verschrikt naar ‘t vreemde bezoek maar Jozef gaf ze vlug een maïskoek in duisternis en in damp hield Jozef bij Maria de olielamp en toen in een vaag licht een klein Wicht ging verschijnen stortte Jozef tranen van geluk In zijn…

Jouw verschijning is een teken voor een nieuw begin. De eerste nakomeling voor een nieuwe derde generatie. Je bent net op deze harde wereld en nu al ben je een sensatie. Jij bent zo klein en kwetsbaar, maar toch ook zo compleet. Ik kijk naar dit mensje en het lijkt of ik alle zorgen vergeet.…

Laat me het je vertellen hoe ik er over denk Hoe het is om pijn te lijden Hoe het voelt om je geliefden kwijt te raken Hoe ver men bereid is om te gaan met zijn brutaliteit Laat me het je vertellen Dat ik het daglicht niet meer zie verschijnen Dat de ogen van de onschuldige kinderen vol tranen zijn Dat de huilende blikken zoekend zijn Laat…

knijpen Ja, heel goed - sprak achter mij een zware stem de kunstenaar die mij liet schrikken in een ogenblik waarin ik was gebleven Het moet rijpen met uw blik - zei hij vooruit, toe - kijk nog even en vertel mij wat U ziet in uw zo wezenloos gestaar Het viel mij zwaar hier iets te zien op zijn zo witgestreken linnen dat zo wit was in verschijning…

Getooid met botoxiaanse lippen waar Pamela A niet aan kan tippen (de rest natuurlijk minder strak; zodat een Baywatchbadderig pak mijn kledingkast nooit heeft bereikt) en mijn huid die is verrijkt met zonnefactor honderdtien, dan snap je wellicht, dat het zien van mijn verschijning zorgt voor meer dan lichte deining.…

Het water dat verdampt, het stijgt op naar boven, wolken verschijnen, wolken verdwijnen. Het wordt dag, het wordt nacht. De zon zien we schijnen, achter wolken weer verdwijnen, het wordt Donker het is nacht. We zijn gezond, we zijn ziek, binnen een dag hebben we griep. We voelen liefde, we voelen haat.…

Vincent waren van de zenuwen laat hij van alles vallen en hij gloeit bij de stadsaanblik die ooit door Vincent is vastgelegd terwijl hij de gastvrije vrouw des huizes dierbaar kust in datzelfde Parijs zocht ik ooit zo op deze manier de restanten van Arthur Rimbaud ik ging alle huizen na waar hij had gewoond en ik probeerde hem daar te zien verschijnen…

Jouw tijd is nu verleden jouw kleur jouw passie jouw galante verschijning is met een ruk wind mee verdwenen uit het heden. Kan ik licht in licht zien een menselijk wezen in de diepste natuur heeft dood nog leven in zich? Het onwetende blijft een heilig vuur.…

soms werpen ze een kus, soms stokken of grappen dat ik me mooier moet maken tegenwoordig verschijn ik in een lange zwarte tutu draai steeds rond of ren van licht naar licht ver kom ik niet, blijf waar ik hoor onder een lantaarn zou u dat willen, samen gaan liggen na een lange zomerdag luisteren naar wat gonst, wat zingt onder het asfalt…

Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies.…

Een fraaie verschijning van wie de kleuren en patronen elke keer weer variëren wanneer de zon haar licht doet schijnen op de ragfijne vleugels waar op hetzelfde moment allerhande gedichten en verhalen ontspruiten van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Verder biggelen ze in een variërend tempo van waar noten mij laten zinderen tot diep in mijn breekbare-en-kwetsbare Al met al kleuren zij het vervolg van deze dag mee maar meer dan ooit zal er een regenboog verschijnen achter dit geschilderd gesluierd weersverschijnsel; een zin nabij.…

Open, onbevangen en nieuwsgierig fladdert jouw glans rustig voort tussen de kronkelende lijnen van gras en takken in een landschap waar glooiend groen zich van haar beste kant laat zien tot wanneer laatste zonnestralen hun blik nog even werpen op jouw verschijning; een schaduw nabij.…

Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies.…

Een fraaie verschijning van wie de kleuren en patronen elke keer weer variëren wanneer de zon haar licht doet schijnen op de ragfijne vleugels waar op hetzelfde moment allerhande gedichten en verhalen ontspruiten van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

en aarde heerst Hij neemt me mee op Zijn wonderlijke wegen ‘k zie overal van Zijn werk ‘n overvloed en zegen maar vaak blijf ik toch ook vol ongeloof staan heeft Hij dat werk toch helemaal alleen gedaan hoe kende Hij al die soorten bomen en struiken en liet Hij elk in een eigen blad en geur ontluiken hij liet vogels voor elk seizoen verschijnen…

Nu somberend en laat mezelf meeslepen door een stroom aan vergrijzende gedachten ronddwalend in het hoofd, plekje nabij In aanraking komen met donkere dagen die al in de ochtend verrijzen terwijl mijn steeds meer rimpels en vlekken verschijnende lichaam verdrinkt in grauwe mist.…

Januari worden we wintermoe winter doe vlug uw deurtje toe al die stormen, regen en wind maken mensen niet blij gezind februari moet het zonnetje schijnen sneeuwklokjes lieflijk verschijnen maart moet tere bloesems brengen en de dagen zienlijk doen lengen april toon niet teveel van je grillen en laat jonge bloesems niet rillen…

roodbruine haren Langs stilvallende menigtes die eerlijk zouden praten En het water van het meer dat blijft spiegelen en staren Een kind van de herfst met verblindende schoonheid Diep en puur als een element van onaangeraakt woud Helaas tegenwoordig, leeft zij nog in verleden tijd Huilende tranen glanzender, dan zilver of goud Een zeer geliefde verschijning…

als een droom verschijn je ten tonele als een engel verlicht je mijn wereld echter voor jou ben ik een toevallige passant een van die schimmen in het dagelijks bestaan al treft jou geen blaam want hoe vaak heb ik je blik niet ontweken mijn ogen weggedraaid om maar niet te onthullen wat ik werkelijk voel dus begraaf ik mijn gevoelens…

Verlangen als een droom verschijn je ten tonele als een engel verlicht je mijn wereld echter voor jou ben ik een toevallige passant een van die schimmen in het dagelijks bestaan al treft jou geen blaam want hoe vaak heb ik je blik niet ontweken mijn ogen weggedraaid om maar niet te onthullen wat ik werkelijk voel dus begraaf…

Het kaarslicht vervormt tot haar fraaie verschijning Door de bloedrode lippen van schoonheid gekust. Beneveld vervlieg ik door de krochten des tijds Aanschouw in haar ogen de vragende lach. De eerste ontmoeting in gevoelens gevangen Brengt weemoed als zonlicht op een sombere dag.…

Jij kreeg andere vrienden, en moet nu voor de rechter verschijnen. Meer dan 50 misdrijven gepleegd, mijn schuld! Al anderhalf jaar gek van een jongen, Altijd geheim gebleven. Nu is het uitgekomen, iedereen spreekt erover. Ze zeggen “niet doen, hij is te oud”. Afstand genomen maar toch, de gevoelens blijven en worden alsmaar erger.…

Heer, zou ik ooit voor U moeten verschijnen ik weet niet of het zal gaan als men verteld, dat ik U dan in de ogen kijken zal, en U mij in de mijne, weet U, ik weet niet eens of U wel bestaat Want laten we elkaar geen mietje noemen Heer, als ik de krant zo af en toe eens opensla, of ik kijk naar het nieuws op de TV: ik zal eerlijk zijn, dan…

als ik eenmaal achttien ben en dan word je twintig, dertig veertig vijftig de jaren vliegen en er verschijnen de eerste grijze haren van de week luisterde ik naar het liedje van Willeke dat ze niet langer een tiener meer was ze werd twintig gossie mijne schoot het door mijn koppetje dat is veertig jaar geleden is het waar ben ik twintig is…