Alle inzendingen over vinden

Vader verzucht, in wolkendek gelegen, hoe zijn kinderen al jaren zijn huis niet konden vinden, terwijl hij vol van vluchtige irritatie een schouwspel van treurnis, met zijn zonen een-na-een op de voorste rij, gadeslaat. Nu is het te laat.…

Dakloos Ben ik in Mijn eigen gedachten - Geen plek waar 'k Schuilen kan in d'Allerdonkerste nachten En waar 'k vinden Kan die mens Die zichzelf lief Leert hebben zoals Hij zijn naaste Heeft liefgehad…

Als een herfstblad dwarrel ik van takken meegevoerd over vlakke velden door bossen tussen bomen met zwakke wind door straten tussen huizen tot ik aan jouw voeten mij neervlij en vaste bodem vind.…

zonlicht streelt liefdevol door mijn haar en ik sluit mijn ogen prachtige beelden verschijnen op mijn netvlies uit tijden die leken vervlogen de twinkeling op jouw gezicht hongerig probeer ik je te vinden door de werkelijkheid bedrogen…

nog heb ik je gevonden toch voel ik ogen priemen in m'n rug haren klauteren langzaam overeind en geleidelijk naar benee tot ik de jouwe vind en de mijne neersla, en me slechts kan hullen in stilzwijgen…

Dat jij zo helemaal jezelf kan vinden, in wat de tijd verzegelt als gegroeide tederheid. Je bent een eeuwigheid. Ik vat je in mijn pocket, langdurig blijf je daar. En ik kijk ernaar.…

Het leven dat ophield Toen het uit zichzelf Beëindigd was - en er geen Levend wezen meer te vinden was Op de aarde die inmiddels Net als alle leven Tot kunststof verworden was En jouw lippen en de mijne Tot plastic versmolten waren In een kus die altijd duren zou…

Die homo-optocht ligt weer aangemeerd Een mooie dag voor mij als potenrammer Alleen dit jaar – en dat is retejammer - Wordt homo’s meppen niet getolereerd Ze mogen ‘m van mij wel over slaan Want zo vind ik er dus geen flikker aan…

Men heeft het wetenschappelijk bewezen Die ‘letter’ DNA – zo weet men nu - Heeft niets te maken met een laag IQ Toch is bij mij de twijfel weer gerezen Een blondje zei: ‘Wat ik hier vreemd aan vind Eén letter...tjee...dan was ik bijna blind’…

De rare woorden die tweeledig zijn, kunnen klinken als in refrein, geestdodend, zwaarmoedig, hartverwarmend, bomvol kortom er zijn genoeg woorden te vinden die zonder je erover op te winden, grappig genoeg zijn, voor een meer dan eerste plaats refrein!…

In verband met de verbouwing van dit pand, zijn wij verhuisd naar de overkant, waar u ons kunt vinden op nummer 103 Met dezelfde zorgzaamheid en klantvriendelijkheid, die u verder in deze stad niet meer vindt dan aan deze en vroeger in de straat aan de andere kant…

stel je voor we missen pijn deleten de dood met slechts een enkele druk op de juiste toets in deze nooit aflatende eeuwigheid zullen we daar dan wel het oneindige geluk vinden…

Het is vandaag weer Complimentendag En straks moet u weer bezig met het eten Toch denkt u even: 'Ik moet niet vergeten Een pluimpje uit te delen', nou dat mag Er is nog plaats genoeg, u moet maar zien Zelf vind ik ook dat ik het ruim verdien.…

ik schrik wakker in een leeg bed waarin ik je adem hoop te vinden roerloos wachten schoenen op de instap van jouw voeten niets is meer zoals het gisteren was zelfs de zon kleurt anders…

Waarschijnlijk heeft hij het niet kunnen vinden.…

Ik heb naar de Tweederdeweg gezocht, Die in Nieuw-Buinen haast niet was te vinden. Ik moest daarheen met vrinden en beminden, Naar iets waarvoor ik kaartjes had gekocht. Geen flauw vermoeden had ik bij het boeken Mij naar die weg een breuk te moeten zoeken.…

Dat stiekeme kijken vind ik maar nergens op lijken, dat moet niet lang meer duren. Hoelang je ook zult gluren, Het gras blijft toch groener bij de buren.…

de dichter tracht te verwoorden wat zich in zijn hoofd heeft genesteld alsof hij het zelf is die het ei heeft gelegd en tijd neemt het uit te broeden met gedrevenheid en een portie nestwarmte zal hij de gevleugelde woorden vinden waarmee hoofd en hart het eens kunnen worden…

Sommigen zeggen dat God hen schiep, maar op afbeeldingen hebben zij navels, dat vind ik wel een beetje raar.…

geboeid laat ik los dat wat nooit van mij was in de eerste plaats de vrijheid die ik inhaleer doet mijn lijf goed het herpakt zich na al het onrecht dagen kleuren dieper dan nu ik de antwoorden vind binnenin mezelf…

We spraken elkaar dagelijks als kind totdat één van ons verhuisde en langzaam het contact vergruisde wat ik nog altijd jammer vind Want nu is onze enige vorm van communicatie eens per jaar een facebookfelicitatie…

moeilijk ben je te vinden vooral in een hooiberg nochtans je hebt een oog maar je ziet er niet door soms kruip je er doorheen en dan heb je geluk mensen slaken kreten wanneer je kunt prikken dus voor mij… kan je eeuwig stikken…

onder de dichte bladerkroon van de iep vroeg je wat ik dragen kon de leegte zei ik vind ik zwaar en de duisternis ook maar een wonder kan ik wel dragen we tuurden naar het dichte bladerdak je bent niet geworteld zei je toen…

laat het leesbaar zijn gemakkelijk zonder stekelige wendingen laat het in mijn straatje met stokpaardjes wonen zonder hobbels en in galop laat het zijn wat ik ook vind zonder subversieve tegendraadsheden laat het sterk lijken op wie ik denk te zijn anders niet…

de dichter tracht te verwoorden wat zich in zijn hoofd heeft genesteld alsof hij het zelf is die het ei heeft gelegd en de tijd neemt het uit te broeden met gedrevenheid en een portie nestwarmte zal hij gevleugelde woorden vinden waarmee hoofd en hart het eens kunnen worden…

zonder woorden spreek je vloeiend mijn taal alsof ik uit je schoot ben geboren zo liefhebben wij nu elkaar geen moeder en kind wat ik vind is jouw liefde die maakt mij in samen ervaren nooit blind…

Ik vind ook dat de lidwoord “het” verdwijnen moet De allochtoon spreekt dan goed Nederlans Want de verschil wie weet dat nog bijkans We halen “het” dus uit de Neêrlands bloed De “kofschip” moet ook worden afgezinkd De probleem d of t zo afgevinkd…

Ze zei: “Ik vind er nu geen reet meer aan!”…

Voor jezelf gaan staan Betekent trouw zijn Aan je eigen kern Durven zijn Wie je bent Je eigen wensen En behoeften belangrijk vinden Deze erkennen En ze durven uiten En je met respect Laten behandelen…

gesloten deuren vinden sleutels in mijn ziel ze openen terwijl de klink haar klanken geeft mijn voet de drempel niet heeft overleefd en ik mijn lach weer aan een vreemde kapstok zag voordat ik binnen was…