Alle inzendingen over wekken

De week die zeven dagen stilte scheurt En lang in mij de uren telt Met het heelal de grens, dit bekende hoofd Tot gestalte verwant. De mummies van de adem Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef Onder dezelfde tong herkend de uiteinden Van lichaam en haat, de wazige naald Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam.…

Bent u van plan fors te gaan kweken zonder u zwaar in schulden te steken ? Word Europeaan zoek een goede baan en duik vaker onder het deken...…

de eerste dag van de week laat ik maar wat lezen ik maak mezelf van streek de Thuis wat ik ze vroeger gaf ligt waarschijnlijk vergeten in 'n hoek ze hebben allemaal hun eigen leven 't ouderlijk huis is 'n dichtgeslagen boek…

Maar eerst nu koffie met gebak Nu effe zonder zorgen Of zeg een dinsdag met vergadering; met koffie en een echte koek een krakeling Of woensdag midden in de week na eerst een goed gesprek het delen van een vers gebakken cake Dan is het al weer donderdag discussies met collega’s waarom dit wel en dat niet mag de waarheid kwam tot…

Na een week te zijn gescheiden, een week van pijn en lijden. Het moment is nu daar, eindelijk even alleen met haar. Er spookt heel veel door mijn hoofd, ik hoop dat ze mij ooit nog eens gelooft. Gelooft als ik zeg dat ik van haar hou, gelooft als ik zeg "ik ben alleen van jou".…

Ik weet hoe liefde voelt En ook de vlinders in je buik Wat daarmee wordt bedoeld Ondanks gebrekkig taalgebruik Het was een machtig meisje In Frankrijk, aan de Côte d’Azur Na drie etappes, want zo reis je Was zij twee weken onze buur Eerst liepen we wat langs elkaar Met afwasbak en pleepapier Maar de tweede avond vroeg ik haar Of ze lopen…

Dat grijpt Misschien zie je z'n klauw 4 weken gevangen in 't gekooide hart Het is het einde Waar was de start?…

men trok heel voorzichtig het stuk steen weg de Moeder die al uren had geschreeuwd uit pure wanhoop, zweeg plotseling iedereen om haar heen keek zwijgend toe de baby lag daar, stil , zo klein, zo klein helemaal gaaf en het was alsof hij sliep de krankzinnigheid in de ogen van de Moeder stil, smeekte ze….stil, hij slaapt, wek hem niet…

Een weekend vader, je kind om de week De gevolgen van een relatie die overleed Een weekend vader Een weekend compleet, je huis wordt ineens geleefd Het voelt zo goed, samen met je eigen gebroed Samen eten, samen spelen, samen allemaal verhalen delen Of gewoon samen leuke dingen ondernemen Samen lopen hand in hand, een knuffel van je…

Een dag in april, een dag in de week. Jan liet Jo alleen, hij liet haar in de steek. Het ging zo snel, het idee was er niet eens. Nog maar twee maanden erna, had Jo de kracht niet meer en verliet ons eveneens. Zo snel als het ging met Jan ging het met Jo, ze is nu samen met haar man, op een plek hier ver vandaan.…

Een paar weken, het leken maanden Soms ver weg, soms nog zo dichtbij is het alweer zo lang geleden? Kom je echt niet terug bij mij? Ik weet dat het voorbij is Ik weet dat het zo moest zijn Ik weet dat het zo goed is Maar God, wat doet het soms nog pijn…

wil er nog wat van weten van die gehandicapte vent geen vrienden geen sociale buur z’n vader en moeder kwamen nooit meer liever doen alsof je hem niet hoort en dan hopen dat hij jouw perfecte leventje niet verstoort alleen was hij niemand bevestigde dat hij nog leefde het enige wat ze zeiden was dat het er stonk omdat hij al drie weken…

Levenskracht - die van mij week - laat mij achter, roerloos, bleek; wimpert ogen dicht met dromen, waar ik zelf niet uit kan komen.…

De dagen rijgen zich aaneen, worden weken, maanden, wie weet járen. Steeds verder gaat ze terug in de tijd, tot ze niet meer wéét dat wij er waren?…

De buren gaan verhuizen als dieven in de nacht ze doen 't stukje bij beetje nu al drie weken lang. Ze slopen de plavuizen boekenkast, ooit aangebracht soppen keuken en het plee'tje ragen stof van het behang. Ze gaan als eenzame muizen nu, met hun allerlaatste vracht en niemand denkt, ach jeetje dát is toch wel 'n beetje wrang.…

De biologische klok geeft het aan tijd voor een welverdiende rust de koffers die gereed staan de familie reeds gedag gekust Mijn dromen nu realiseren visioenen van zon, zee en strand en gewoon heerlijk epibreren in luilekkerland Alle gedichten nog eenmaal bekeken voor u beste lezer wellicht ietsje sneu dus tot over een drietal weken…

Ik heb je van de week plots gezien Zomaar op de hoek van een straat Je stond bij een auto en stapte in Ik wilde roepen maar was te laat Ik ben je vannacht tegengekomen In mijn dromen de vlucht van de dag Het was net voordat ik wakker werd Dat ik je lieve glimlach eventjes zag Ik heb je vandaag gevoeld in mijn hart Net zoals gisteren en…

Je moeder heeft je gevonden toen je in het trapgat hing voorzichtig maakte zij je los en droeg je naar beneden Wilde je iets uitproberen misschien, in je spel of was je levensmoe de twijfels zullen blijven Je zou pas twaalf worden aan het eind van de volgende week maar niemand zal ooit je laatste momenten kennen Vaak kom ik haar tegen…

Jouw overtuiging overtuigde mij twijfelen mocht niet meer Daarmee zou ik je tekort doen en doe ik je lieve hartje zeer Ik zag de beperkingen voor me en negeerde constant mijn gevoel Alles beter dan jou mis te lopen dan maar liever "op mijn smoel" Nu alweer enige weken later voelt het echt zo vreselijk goed Weet nu ineens weer hoe het…

Ik ben: een glinsterende mozaïek met weke rode voegen en een hart van sneeuwwit. ------------------------- uit: 'Op het oog', 2004.…

Winter heeft nauwelijks kleur bekend Schroomvallig groent het aan staken en stekken Lente laat zich als 'n sprookjesprinses wekken Toverhazelaar en 'n veel te vroege Blauwe Regen Komen bedeesd uit hun vergeethoek Vegen geel en blauw als op schilderdoek Slechts 'n noordoostenwind wakkert aan,stribbelt tegen Duwt en trekt…

Een simpele dag in een simpele week net zo’n simpele maand in een evenzo simpel kwartaal. Een simpel jaar waarin van alles goed, maar net zoveel fout kan gaan, zeg maar. Goede dingen verdwijnen als sneeuw voor de zon, zodra er een ramp in je omgeving gebeurd.…

Toen ze ons niet zagen die nacht bedroefd en aan onszelf kwijt de deur met bloed beslagen de dood een gang vol geur en hinderlagen toen vuur en wind zich schaarden om onze afgedwaalde roep weken wij af van het bestaande af van onze roep. Vielen samen, raakten aan wat hangen bleef.…

Gedachten op hol door handen en stem, je maakt me week maar jij hoort bij haar en ik bij hem. Toch nóg een zoen handen om je gezicht, een laatste streling van mijn tong en je knopen dicht.…

creatuur van het wilde twijgen in het braakland dat zich tot jungle zal wassen waar ze ook gaat het talen wordt gedanst het ritme voert het hoge woord schamper vel belooft een ritueel verbindingen worden gesmeed ieder telraam slechts gewaardeerd om zijn subtiele ronde vormen Voodoo spruiten zijn verworven vruchten de zaden te weken…

Je er thuis te voelen stoel en leuning te kennen Haar zitting stof of leer het aantal poten het evenwicht Niet te hoeven wennen aan bed of bank kussen of deken Niet bang voor behang of schilderijen uit een donker verleden Je nauwelijks los kunnen weken uit je favoriete hoek waarin louter licht Geen hoofdpijn weltschmerz…

Eigenlijk ben ik meer van aarde Weeg zwaarder dan kip,haan of eend God en hemel hebben mij een fraai ogend verenkleed geleend Waarin ik kan flaneren anderen de ogen uit steek Menig pauwe-vrouw wordt -bij mijn schouwspel- een weinig week Van mijn kledij mijn tooi bij dag en...nachten Zij kunnen van mij spel en ernst…

Ik wil jou altijd om mij heen zelfs als ik jou nooit meer zie zonder jou is mijn hart alleen en leef ik in valse harmonie Jij mag mij altijd wekken zelfs uit mijn mooiste droom met jou wil ik dan vertrekken met pure hartstocht onder stroom Jij bent mijn oase in de woestijn daar waar ik mijn gevoel neerleg jij mag ook altijd mijn vlinder…

schaduwen leven Rorschachvlekken flikkeren dit psychedelische verknettert cellen dag en nacht weken, maanden weet ik veel hoe lang al het hele systeem op tilt snij mijn oogleden af die hebben geen nut meer met naakte ogen kijk ik de wereld in, dat wat er van over is… doorklief mijn schedel met een botte aks zoutzuur druppelende, zelfs…

nu kou de adem nam van zachte bloesems twijfelt leven of ze verder kan, de kille dood neemt kleur uit welig groen de lente wacht alsof ze stilletjes vertellen wil dat uit één nacht geen gram valt te behalen over zeven weken bloeit april in witte jacobsladders tree voor tree beklimt mijn spijt langs bloemen die er niet toe doen…