Alle inzendingen over wit morene raadsel

Er woont een wolf in het Witte Huis voor hem is echt iedereen gespuis hij leeft van de haat verspreidt zo het kwaad zelfs in schaapskleren is hij niet pluis…

een witte zwaan alleen spreidt zo naarstig haar vleugels kleine rimpels vormen kringen dansen gelijkmatig op het stille water de avond valt nu langzaam het wordt een donkere nacht alleen sterren aan de hemel verlichten het spektakel de zwaan danst met haar schaduw een waterballet van pure klasse ontstaan in alle stilte ergens… aan een…

bruine chocola geteeld door zwarte mensen thans ook wit gekleurd…

een laken zo wit waaronder heel stil een nieuw jaar wordt ingekleurd…

Ja daar lopen er witte bij bosjes rond. Ze blijven altijd naast je staan en ben je weer gezond, dan laten ze je weer gaan om verder op eigen benen te staan.…

witte strepen tuimelen vlokken snijden de lucht en de wolken nijd klitten samen tot het wit tapijt git alomvattend wit getooid met zwart dat contrasteert totdat de zon het heeft ontdooid en alles weer opnieuw onteerd kraaien kreten schor vergeten spreuken in de natte westenwind hongerig in kliek getroept bezeten de naakten worden wit…

Over het winterse landschap rustte een tapijt van pure witte sereniteit. Vlokkig dwarrelde bevroren wit in de ijlheid van ijskoude lucht en vormde mijn kristallijne adem die brak in de blanke leegte. Op het netvlies van mijn oog schetsen zich de kleuren van een regenboog, ontdooit het eerste groen. Voorbij is het witte seizoen.…

deze kleine witte lieve tornado gaat nergens naartoe deze kleine witte lieve tornado laat alles met rust deze kleine witte lieve tornado neemt het zoals het komt en over tien minuten gewoon verdwenen verwaaid … en natuurlijk is het gratis zoals alles altijd nooit iets hoeft te kosten…

breek de zang met het stille woord als de lucht zich opent in een wit accoord dat sneeuwend onze verten ziet op een wit omlijnd en traag gebied…

Simpel rood laat me niet lachen Rood-harigen zijn de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit en hun zorgzaamheid en betrouwbaarheid Er valt heel goed met ‘rooien’ te leven “Never een dull moment" simpel rood, ik dacht van niet…

Voor aanvang zien we een wit doek. In de pauze en na afloop ook. Ook illusies worden geprojecteerd. Mensen zijn als witte doeken. Zijn gewaarwordingen. Bewustwordingen. Van rust.…

Zwart waar ik kijk heen Onwerkelijkheid Een witte grafsteen Onbegrepen waarheid We lopen samen Samen in het licht Ons beide namen In leven gegrift De wolken huilen Niet kunnen schuilen Dan een witte steen Huilend en alleen De werkelijkheid samen maar apart met als onderscheid Witte steen, verward…

Het dorp ligt wit -wàt een sneeuw! - Ik klim naar boven met twee verse broden onder mijn arm. Ze luiden, het is acht uur. Het begint weer, witte vlokken en witte woorden, het daalt zò maar. O zie, het is woord geworden! - op mijn donkere mouw het kristal. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1980.…

Waar red, waar berg ik 't aanschijn, Graaf me in de mors'ge grond! Droeg ooit een mens zijn aanzijn In 't licht, zó wond? Maar als met handen neemt gij Mijn hand van voor mijn oog, Als met uw adem zeemt gij Mijn wangen droog. En als een kind geheven Op armen, zie ik nu Alleen uw ogen leven, Uw lippen, u!…

My language lingers thou my dear done thee unjust although sincere so fare enough I must confess my inner struggle more or less whilst poetry is not my thing Afresh thou love within my words although a well of pain endures I would not taunt to go along and jibber such in native tongue since poetry is not my thing Thou sees’st my lacking…

knopen eindjes aan elkaar en geen mens weet zich nog raad ouders slaan zich er wel doorheen kinderen en ouderen zijn de pineut de meteorologen zijn depressief de arbeiders zien werkeloos toe rijken worden de nieuwe armen en geestelijken geloven het wel door het tweestrijd zaaiend virus voelt iedereen zich alles genomen dus schreeuwen zij moor…

een rijker ingezetene van onze hof van Holland zal zeggen "mijn entreepas van de villa verde veda" een chique de friemel weduwe "de code van de ophaalbrug van mijn château prima de luxe" Ach lieve heer, ieder het zijne mors aequat immers omnia dood of de gladiolen, maar ook ik neem voor de zekerheid mijn have en mijn goed in…

wit, smetteloos wit even later leg ik vandaag af het is koud, twijfelachtig koud…

Wit tegen witte achtergrond Slechts per tijdstip leeft zij voort Zij ziet zichzelf door vreemde ogen en vergeet dat zij gehoord heeft welke vreemde voor haar staat…

Of zien we nog in een spiegel van raadsels, en weet jij dat ook nog niet? Wonen we daar gewoon in huizen, en hebben we er geen verdriet? Mam, als wij elkaar daar kennen, Is het wel goed daarheen te gaan, Maar jij moet de boel verkennen, dan komen wij achter je aan... Mam, wordt jij misschien een engel?…

betoverend als water kust de donkerblauwe spiegeling in de sluierende schemering waar een enkele zwaan zich naar de sterren richt dobberend onder het zuiver manelicht en vloeiend blijft de schildering In het duister water valt nog eens een enkel geluid, lichte aarzeling de laatste diepe koestering heel stil bestrijkt zij zwanezacht onthult het raadsel…

Iedereen probeert het raadsel op te lossen, Maar zonder bewijs voel je je een soort van schaap. Het schijnt dat hij leeft van dode dieren, Hij gaat op ze staan met zijn grote poten. En heel vreemd, is hij tamelijk bang voor mieren, Ze zijn met veel, daardoor voelt hij zich ingesloten.…

Maar 't raadsel dat het in zich sloot Was de nabije dood. Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen, u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd: uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid meent en mijn gebrek aan smart vervult gij met meedogen.…

Wat zoekt hij toch in kwissen, raadsels, steeds moeilijker wordende rebussen? Verband-houdende vragen plegen een aanslag op zijn herinneringen, voortdurend staat zijn koppie in reproduceerstand: 'Kom op, weet je het niet?…

‘k heb van je gehouden ‘k mocht je niet behouden wie splitste onze wankele wegen of kregen wij geen goede zegen wie brak er onze broze band of was die niet genoeg bestand tegen de harde druk van buitenaf schaafde die schamele glans er spoedig af ‘k wil jouw naam weer roepen de hemel om jou verzoeken ‘k wil jouw raadsels achterhalen jouw…

zij trekt draden uit stof, zwart en wit haar vingers te krom haar handen te groot vergaart zij zwart-wit, zwart-wit zij boert er wat bij, pluimvee en trotse paardenhoofden op een rij, kijken haar na wanneer Chanel haar roept wijsheid verweeft ze in pure kunst haar handwerk is het handelsmerk de allure en finesse van haute couture…

code wit wonderschoon winter tafereel antivries, antivirus kou en COVID vries maar kapot Friese meren wachten de schaatsen uit het vet daarop mag toch geen boycot de NS op zijn gat code rood, oranje wit is niet bekend de rails is spekglad zoveel lol en paniek bij Hollands wit code kleurloos is het meest karakteristiek kou in…

Wit berijmde bomen daken van huizen het gazon met glinsterende Pareltjes bezaaid grachten en beken met een dikke ijskorst bedekt de winterhemel helder wit scherpt de maansikkel om harder met de vrieskou door te gaan wonderlijk mooi ; een witte kersttuin!…

Wit hoeft niet stil te zijn in een iglo van papier is geen bubbel in de tijd maar constante geboorte wat gebeurt als je kleur met een moker kapot slaat wit is schansspringen wit is een spaceshuttle laat me aantreffen wat er voor mij nog niet was onder de tafel de postduif van een jonge vorstin de huid van een telegram een ansicht…