Alle inzendingen over moraal

Europa wier schoonheid gelijk' niet kende zakt nu weer bevend op haar knieën Want waar zij eens haar land herkende ziet zij nu louter rotting schieden Maar helaas, Aphrodite zal haar niet meer komen redden Zij ligt verkracht op de bodem van de zee te grienen En waar Zeus was om haar liefd'vol te beminnen, is hij nu in heel de wereld niet…

Gelijk een schaduw grauw, schiet de forel, En schielijk, uit de zwarte nacht der stenen, En ijlt de bergstroom ver vooruit, verdwenen In 't rimplend zonlicht, dat daar flikkert schel. En zie! ginds springt zij uit de klare wel, En glanst van zilver, door de dag beschenen, Doch plonst, dat vlokken spatten om haar henen, Terug, in 't vlietend…

Geef mij werk en ik zal werken Geef mij een zaag en ik zal zagen Zonder al te veel te vragen Geef mij een bijl en ik zal hakken Alle verdorde en dooie takken Geef mij een hamer en ik zal slaan LAAT mij gewoon aan het werk gaan Geef mij een huis en ik zal er in wonen Geef mij een vrouw en ik zal met haar vrijen Strelend over haar zachte dijen…

Kwade vreemde ogen kijken naar mij in het licht van woorden die veroordelen en niets meer geven om wat overblijft in de armzalige schaduw die niemand meer wenst.…

Geen die als Achterberg bericht van het barmhartige gericht van Jezus schrijvend in het zand bij vraag om striemend reprimand. Gewillig liet hij gaan bloedheet de vrouw, - gedreven in het nauw bleven de eisers in onthutsing staan.…

Mistroostig zat ik aan het water, Kijkend naar de kringen op het water uit niets ontstaan Beelden flitsen voorbij, Woorden die je uitsprak en ik maar niet begrijp, Tranen rolden langs mijn gezicht, Tot plots een boot mijn nare dagdroom verstoorde, Een man van op het dek riep: Hij is het niet waard, sta op en zing, Het leven is kort, geniet…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

Zittend in een stoel denk ik na Consequenties nemen en keuzes maken Het leven valt niet mee Beslissen, het is zo moeilijk Studeren of werken, staan of gaan Beslissen is niet aan mij besteed Het is waar ik mee leef Beslissen, het is zo moeilijk Zittend in een stoel denk ik na Ellende in de wereld, pijn in mijn hart Een schreeuw om een traan…

Toon me jezelf laat zien wie je bent ik wil je leren kennen of ben je met jezelf onbekend ? Misschien wil je me vragen maar misschien durf je dat niet wat ik over je zeggen kan wat men in je ziet Ben je de persoon waar iedereen naar uitkijkt of zoals je voor je houdt waar iedereen voor uitwijkt Ik kan…

Met een lach ben ik niet wie ik lijk. Want iedereen kent mij met een bril en een stropdas als de wijsheid die altijd belangrijk en onoverwinnelijk lijkt. Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

in het tikken van de klok proef ik de dagen geluiden vragen mij erbij te zijn ik zie de dingen tastbaar voor mijn handen hun vormen raken mij ze ronden zo mijn wereld in aanwezig zijn ben ik nu mijn bestaan of maakt er zijn het leven aan de gang voelen, lachen, dansen springen, laat de jaren dan maar swingen ik ben er nog niet…

Schoon het Haantje van ’t Vernuft Soms moet koning kraaien Moogt gij ’t Haantje in de borst Nooit de nek omdraaien!…

Spannend zijn de tijden die komen gaan. Zeker en onzekerheid komt voor de deur te staan. Je weet het niet, je weet het nooit wat tijd met je gaat doen. Spannend is het nieuwe jaar dat start met de nieuwjaarszoen. Werken, spelen, sporten, kortom… leven. Zoveel jaren al voorbij, hoeveel zijn je nog gegeven? Je weet het niet, je weet het nooit…

Vergeten met een wetende blik is schuld mijn geroofde gedachte en weet ik dat jouw wegende blik mij weer zal veranderen in de dief die alleen zichzelf beroven kan…

Naakt met de woorden die ons weer laten spreken zijn we onze schaduwen ontgroeid en volgen we elkaar waar we zonder schaamte elkaars leugens ontdekken…

De dood zou me kunnen vragen wat ik mis en ik zou hem antwoorden wat ik het leven altijd zonder gebeden vraag.…

de feldwebel werd generaal, de kampdokter, professor en wij, joden, het is banaal wij zijn jood gebleven, zonder twijfel !…

Aan iedereen die vóór de doodstraf is Wil ik het onderstaande adviseren: U laat zich als zodanig registreren (Dat kan bij elke strafgevangenis) En als u dan iets laakbaars heeft gedaan Kunt u met recht de doodstraf ondergaan. (Demissionair minister Nawijn (LPF) ging onlangs de discussie over de doodstraf aan)…

De woorden zijn stenen die vallen in de cirkel van beloftes die nooit breken in de verlaten schaduwen van vrienden die niet in vijanden geloven en minaars die alleen hun eigen eenzaamheid beminnen.…

Het issue dat alles weerkaatst bij daglicht laat het hoopvolle openen van deuren; zonnige warmte straalt over op teruggave gericht, in samengaan door zielen uit grondig kleuren.…

Nooit zal ik kunnen begrijpen, waarom mensen de kat in het donker knijpen. Want wie mijn twee katjes beziet knijpt ze zelfs in het donker niet.…

De stilte is elke gedachte die begint met een stem die verstopt vraagt waar het leven wacht. Wacht in gebeden zonder geluk en de koude hoop weer tot leven wekt met de verloren waanzin en de vertrouwde dood die weer een stenen stilte van grafstenen achterlaat…

Een fraai decolleté blijft niet onopgemerkt De bloesjes worden kort, zodat de jonge schonen Nu ook al zonder schroom hun naveltjes vertonen Hetgeen de sex-appeal aanmerkelijk versterkt. Zo wordt het manlijk deel der mensheid sluw bewerkt En voert aldus de druk op de geslachtshormonen Zelfs tot de wijziging van hun gedragspatronen Hetgeen de…

de ruige stad waar ik ter wereld kwam weende een man zeeën die hij bevoer vertellend over zijne beleving een plaatselijke rooie havenhoer dat kon niet anders dan in Rotterdam een oriënt zag men aan zijn knipoog leek vergeeld maar voelde zich…

Vooraan zie ik mensen die lachen met dezelfde gedachten die ze achteraan altijd verloren omdat ze niet konden wachten.…

in elke celdeling schuilt een kans op een nieuw levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat…

de kale man kijkt naar de maan met zijn handen in zijn zakken hij heeft zijn ochtendplicht gedaan want het brood is bruin gebakken en boven langs de hemelbaan daar groeien de sterrentakken het lijkt of ze heel langzaam gaan net als glinsterende slakken de kale man lacht heel voldaan maar laat zich niet verlakken al gaat hij op zijn tenen…

Groot is de leegte die je vol praat met kleine woorden die als insecten je leugens verteren. Je bent geen tovenaar maar je goochelt met emoties van iedereen die volgt als je lacht en weet elke zwijgende dankbaarheid is jouw deel. Want val je niet dan zul je verder gaan als de schim die een schaduw…

Zie Keesje! deze dode mug vloog nog zo even blij en vlug, Maar ‘t is door onbedachtzaamheid, Dat hij nu dood op tafel leit. Hij had in ‘t kaarslicht zulk een zin, En vloog er onvoorzichtig in. Nu ligt hij daar: maar ‘t is te laat; Er is voor ‘t mugje nu geen raad. Hij werd bedrogen door de schijn. O! laat ons dit een lering zijn, Dat, eer…