Alle inzendingen over overlijden

dag Jos ik zag je zo'n tien jaar geleden voor het eerst in 't Hoeckhuis je hield niet van hoeken en grendels, zei je toen je met mij naar binnen ging je bewoog een hoek naar het midden alleen voor mij je sprak zachtjes verder de avond waarover je struikelde het papieren zakdoekje waarin je mijn goedlachs naampje voor je verfrommelde en…

je voelde kou opkruipen jou omsluiten met een ijzige greep de warmte was snel vervlogen toen bronnen uitgeput verdroogden reserve en vitaliteit verdwenen in alle systemen naar een voltooid verleden tijd leven bij de dag in de terugslag van een nacht die weer wakend was doorgebracht wij wisten je verscheiden bescheiden na zoveel…

Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen met tepels groot en hard zijn billen als van draadstaal blonde lokken die wuifden in de wind in zijn hele postuur wat onbehouwen ontegenzeggelijk was hij het godenkind hij overtrof ons allemaal wij huilden dan ook brutaal alsof wij streden om wie de grootste smart totdat zijn dood werd…

Hoe zal het gaan als wij de ogen sluiten, na ze voor het laatst te hebben opengedaan? Zal er eeuwige stilte zijn? Een waarlijk Zwart? Een somber Niets? Een Einde zonder einde? Of zal het zijn aldus: Er kriekt een nieuwe morgen! Een andere dag breekt aan, uit nacht'lijk kluister ontloken! Zal het door opwekking of gewoon ontwaken…

In het duister gehuld Ik kan niet opstaan Wachtend op een teken van jou Is er nog iets, wat je me zeggen wou? Hopeloos, Ik voel Hoe je langzaam uit mijn zicht verdwijnt En toch tast ik de muur af Om nog iets van jou te vinden Iets kleins, Misschien Om nog even kort bij je te zijn Je warme hand nog heel even vast te houden Geef me toch…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten. En bij de dicht begraasde zoom Men plante een schaduwrijke boom, En bloemen, bont van kleuren; Ik heb de bloemen steeds…

Dank je wel lieverd Jij was mijn moeder ik was jouw kind Je hebt me geknuffeld en bemind liefdevol gedragen mij dat laten voelen al de dagen Onze tijd is nu voorbij het was altijd goed tussen jou en mij Tot ons laatste samenzijn was het telkens fijn al hebben we elkaar nu los moeten laten en zal ik alleen in mijn hart nog met je…

Ik zal wel zien in dat rotgebied van duisternis of daar nog iets is of opzettelijk niet; ja ik zal misschien nog even pogen daarheen te kijken met glazige ogen net als andere lijken of als een groeiende kreeft uit mijn strak huidskelet naar buiten breken om wat mij omgeeft te verlaten, met wat ik beteken. ------------------- uit:…

Al weken lag ze in het bed, gewoon alleen maar ziek te wezen, al weken werd ze lief verzorgd, werd zelfs nog voorgelezen, want zitten, ging niet meer. Al weken stierf ze van de pijn, dokter geef me wat, geef me iets, doe iets! Geen formulier had ze gemaakt, terwijl iedereen toch wist, zodra er geen kans op normaal leven is, dan…

Rouwen doe je het beste alleen niet met anderen laat staan in een grote groep Dat, je laatste afscheid is dan ook even doorbijten want iedereen leek z'n vriend Iedereen was wel ergens bij betrokken dat is ook zo, maar daar heb ik weinig aan nu en wellicht zelfs voor de toekomst Ik wil je alleen, alleen missen omdat ik, ik alleen, alleen…

Laat bij mijn graf geen tranen vrij, Ik slaap daar niet, maar ben nabij. Ik ben de streling van de wind, De open ogen van een kind. Ik ben de sprankel in je vreugd, Ik ben de overmoed van jeugd. Ik ben het krieken van de dag, Ik ben de parel in je lach. Ik ben zonlicht op het graan, Regendruppels op het raam. Ik ben de lippen die je…

Op het bankje bij de rozenhaag zit hij, de oude man en praat met haar, naar het schijnt want er zit niemand naast hem hij gebaart haar te komen na nog een poging staat hij op loopt het erf af richting dorp steeds ‘n bezorgde blik naar links van hem zijn hand in die van haar, zo lijkt het bij het graf aangekomen legt hij haar voorzichtig…

het overkwam mij totaal onverwacht was nog volop bezig het leven te bewijzen ineens vielen alle zorgen en eisen van me af zag wel alle mensen plotseling terugdeinzen in verwarring voor dat wat ik zelf ooit was ook omdat ik geen afstand genomen had kon horen zien en voelen zonder onderscheid het leek wel op gedachten lezen was ineens op…

terwijl de dichter danst met woorden tevergeefs roepend: mens, waar is uw liefde woord, waar is uw zin gaat de dood al weer rond voor een volgende ronde de vraag is alleen nog wie en wanneer…

Verscheurende bom: Vlaamse Reus, Vlaams Icoon Vos is niet meer. Aarde onder voeten pulvert, stof dwarrelt dwaas, de meester verdween. Plots. Klap op vuurpijl nog ver weg. Kleine schalkse ruiter, tussen pen en podium huilde je angst en hartenpijn, wars van glitterglam, de eeuwigheid in. En waar je nu bent, verhef nogmaals het wondermooie…

Een geliefde dichteres moest deze wereld ontijdig verlaten zij schreef lange tijd haar ruime denkbeelden met vreugde of leed verschool zich deemoedig onder de vereerde naam van een Oosterse zangeres deze gedichten geven vele lezers bemoedigend hernieuwde zienswijzen blinden kunnen hen ontvangen als kundige klanken moge haar werk…

Nee, zei je, ik wil niet wachten op nog meer pijn, op nog meer ellende Drie soorten kanker, en ik heb al een stoma: Nee, zei je, het is nu genoeg en het doet me ook allemaal zo’n zeer Nu heb ik nog zelf de regie in handen nu ben ik nog helder van geest Ik bepaal hier hoe het verder gaat Het was op een woensdag, we hebben nog samen…

herfstbladeren vallen nemen jou mee door de mist van morgen naar een meer vol herinneringen gevangen in een boek vrij in mijn dromen gesloten in mijn hart liefde sterft nooit waar jij bent is liefde oneindig bodem van het meer mijn herfstblad in een veilige haven…

Is er hierna nog wel een samen ooit, zien wij elkaar hierna nog ooit terug? Het voelt zo leeg in mijn hart, zo berooid. En ons afscheid, jij ging toch veel te vlug! Wat van jou rest, ik keer het straks de rug, laat het achter, maar niet wie jij ooit was, het volle beeld, jij, jouw lach en jouw bas, neem met mij mee, heel zoete gedachten aan…

De dood danst door de straat je hoort hem niet maar een jammerende viool klinkt van achter het behang of keukenkraan de dood danst door de straat je weet niet of hij verder zal gaan niemand die hem ziet maar je bemerkt het verderf en verdriet de dood danst door de straat het is al laat de gordijnen gaan dicht je dooft al het licht…

Zij ligt op bed als een verstilde pop maar met de ogen half gesloten, de wilde roos op het netvlies geboren, magisch beeld tussen het alles of het niets een bekend gezicht verschiet van tint als zij uit de transparante ogen kijkt als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vervliegt op die onverwachte morgen waarin een…

Alles is zo nietig, waar het voorheen groot was, alles is ineens zo klein, waar het voorheen volgroeid was, alles lijkt ineens zo niet ter zake doende, waar het voorheen ontzettend belangrijk was, alles lijkt ineens zo niks, terwijl het gisteren alles was! Alles is anders, alles is onbelangrijk, niet ter zake doende, miniem…

ondanks snel verwelken wilden jouw kelken nog een keer de wereld zien maar de herfst was daar en het oogsten al grotendeels klaar ongemerkt was hij naderbij geslopen sloot onverwacht de zomer af woordloos is er afscheid genomen en ging jij naar de wereld van jouw dromen maar herinneringen zullen blijven bloeien in kelken die nooit…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

Een lijntje had ik met de hemel, om zo te praten met jou, ik kon je toch geheel niet missen, vandaar dat ik bellen zou. Een lijntje had ik met de hemel en zo af en toe belde ik je en al nam je dan niet op, ik wist dat je me hoorde. Hele gesprekken voerde ik, antwoord kreeg ik niet, vanzelf, want dat lijntje met de hemel, was…

Ik moest je loslaten op zondag een dag dat we samen waren koffie, een drankje en een praatje ik moet huilen, kan me niet bedaren Ik mis je op maandag om 8.00 uur bloedprikken en 's middags het resultaat schikken Ik mis je op dinsdag je krentenbroodje was op 3 sneetjes per ontbijt even naar de winkel, ook voor appelsap en drop…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

ik heb de graven bezocht urnen vastgehouden van hen die mij hun dood toevertrouwden in afscheid nemen hadden wij het steeds over leven het samen delen van tijd de herinneringen zijn gekomen heftiger dan ooit terwijl jij hier ligt te dromen in het jullie missen ben ik gaan gissen naar de zin van bestaan en weer gaan ik weet dat jij…

Ze zijn nu weer samen de jongens van Deelder Na Arie en Jaap kwam Corrie het laatst Ze hebben op elkaar gewacht Arie en Jaap en die samen weer op Corrie die de jongste was Nu lopen ze rond door het Hiernamaals en drinken een borreltje op onze gezondheid Ze lachen en praten en hebben geen pijn en ze laten ons weten: Het is niet erg…