Het verlies doet pijn

Achter je kist aanlopend weet ik:
je bent beter af de stoet volgt
en toch voelt het als een straf,
dat je me afgenomen bent.
Doodstil lig je, stil is ook de stoet,
alsof men voelt, dat praten niet kan
en moet, nu.

Dan ineens klinkt er een loepzuivere vogel
met het allerhoogste lied en DAN weet ik:
je bent er lijfelijk niet maar je bent er wel.
Langzaamaan verschijnen er sobere glimlachjes
op de eerst bedroefde gezichten.
De tocht wordt lichter,
de vogel blijft ons volgen met zijn gezang,
maar wij, wij zijn niet langer bang.

We brengen je weg in de wetenschap
dat elke vogel met een stem als deze
zomaar een overledene kan wezen
en in dit geval mijn lief, ben jij dat.

Blijf zingen, dat weet ik dat je er bent!

... De stoet en de vogel ...

Vogelgezang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 520