Alle inzendingen over maatschappij

“Kop op, mijn beste, zet je schouders eronder; je weet het: ‘willen is kunnen’ ”. ’t is makkelijk gezegd, we hoeven het zelf niet te doen maar het alleen maar te ‘kunnen willen’. Is onze inschatting juist, dat de ander, spontaan en mentaal het ook echt en oprecht ‘zou willen kunnen’? Dus gaan we mee op weg, houden voorlopig een oogje…

Vroeger Werd er na zonsondergang bij u aangebeld wist u, er is iemand in nood. Heden Wordt er na zonsondergang bij u aangebeld weet u, ik ben in nood.…

Wars ben ik Van mooipraterij, Zei de stoere Vent die overal Wars van was Tegen zijn chef En kwam zo bij Hem in 't gevlei…

het bootje drijft nog stuurloos in verwachten wordt het de oceaan of blijft het zwalken op lokale plassen het dundoek in de top zal nationaal of europees gaan vlaggen de bemanning klaar om het met eigen middelen aan te pakken ooit zal de koers zijn uitgezet en weet de beste stuurlui staan aan wal te lachen…

deuren op slot ramen met gordijnen gesloten mensen als mieren in hopen wij mijden de ogen lopen gebogen zonder te zien alleen thuis lukt ontspannen misschien wonen naast buren zonder gezicht en zijn blij met geluidsisolatie door muren ik ga spelen met dromen in vergezichten een nieuwe wereld belichten maar zij willen niet komen…

denkend aan Holland zie ik brede riolen dik door oneindig laagland gaan, rijen denkbaar verdorde populieren als hoge kale vingers aan de einder staan; wordt de zon langzaam in grijze smog dampen gesmoord, en in alle gewesten staan de schandpalen midden op het plein, de goedendag en ijzeren maagd sussen het populistische bekrompen geweten…

Kom in de armen van mijn geloof, strooi de enige woorden van waarheid. Wees voor alle nieuwe kleuren doof en vrees vooral geen stammenstrijd. Om hoger te rijzen dan de wolken en argeloze simpele zielen te belagen. Door ontvolkte oevers te bevolken en dromen met daden te verjagen.…

Hypotheek Onderpand voor wonen harde steen en ramen schulden zonder pijn zolang de mensen kunnen overmaken Mening Verloren in de massa privégedachten de waarheid in een eenzaam huis Belang Financiële rompslomp ijzeren greep lenen om de bovenstand hoorbaar stemgedrag hogere verlokking…

Zoals ik het Leven zie - Geloof het of niet - Zien de and'ren Het meestal niet…

Kind Het was saai gelukkig vrije tijd computer en nintendo bliep bliep bliep chips met verse melk Forenzen File informatie toch vertraging berusting, niemand komt te laat de klok is niet de baas Aandelen De koers gaat op en neer het humeur is in mineur winst is niet genoeg bedrijven aan de ketting de stemming is de baas…

Een geknepen dageraad is niet onbevreesd als de zon angst kent voor ingevroren repliek, als de wond geen verschroeide huid geneest door repercussies van een schaamtepubliek. Wat anders rest er nog dan van lieverlee te wijken naar een ingegraven verlangen, en maar weer met alle stromen mee een vrije vlucht in de kooi aan te vangen.…

O jee het is weer raak: ieder krijgt zijn deel van het gekakel en gekrakeel. Wat moet een mensenhart ook anders als mededelen wat er in liefdesnaam speelt. Ons verstand kan er niet bij, bij de woorden van deze bezige bij. Toch kan niemand eromheen: hier helpt geen fopspeen.…

Salaris Kijk de vijand gaat weer oogsten met hem te werken elke dag verandert hoogte variatie Collega’s Acht uur vrienden lachen om de zaak delen oppervlakte gescheiden samen tussen muren dik Op straat Een ogenblik zoeken ogen naar elkaar, het stinkt de auto’s razen verloren is de tijd…

Pasjes, Pasjes, Alleen maar pasjes Wat is een Mens nog Meer dan pasjes Alleen - Het pasje Van genegenheid Ontbreekt in 't algemeen…

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

Er wat van zeggen is nooit genoeg tevreden zijn waarmee begint de rust?…

In deze tijd Van Nul en Generlei Zitten zij Op een bankje Bij elkaar en hebben Elkaar nog te vertellen Wat beslist ongewoon is In deze tijd Tolbertervaart, 17-07-2012…

Het is toch abnormaal Om te spreken over menselijk kapitaal. We kunnen het toch niet gedogen Om mensen te zien als vermogen, Dat is toch karikaturaal. U wist het vast: Een kapitaal komt uit de bovenkast.…

Sorry? 'k Heb je even Niet begrepen ´k Heb je heel Even niet gevolgd Bedoel je soms... OK, OK, OK, Ja, je zei ´t Een beetje rottig, Maar bedoelde het Vast wel goed In ieder geval Heel anders Dan je eerst zei, Of komt dat Misschien door mij?…

ik zwaai de oranje doek encierro, de stieren weer in doodsangstige paniek door de straten bloedgewiste estoque reeds geslepen ik zwaai de oranje doek zes gewonden slechts hij staat voor de spiegel draag ik links of rechts? parmantig stapt deze fattige dandy doodsengel door de arena lucht bezwangerd van bloeddorstigheid…

Huizen met torens van prijzen en schuine balken in de etalage achtertuinen en serres openslaande deuren en een zilveren bus die in de toekomst rijdt; noch de paraplu met het opengeslagen hart in de prullenbak noch de dorre palm op de begane grond kan mij dragen. Laat iemand hem weghalen hij siert niets en niemand zo vaal en geknakt. ik…

De betweter is opgezouten. Er was reeds maagzuur opgerispt. Vandaar dat ik nu eerst moet bouten, steeds na beklag werd ik gegispt. Ik koester nimmer oude koeien, gedregd uit sloten vol met drab, hoewel men vindt dat zulks moet boeien, klootschietend tijdens achterklap, bij borreltafels tussen schrootjes, waar plebs gedwee saamhorig…

Geld was niet zo mijn ding, ik was vaak lauw geïnteresseerd, had het meestal niet bijster nodig, totdat de Staat had gedicteerd: `Wie niks heeft is thans overbodig!’ Want Geld is schaars, Europa zuigt. Men mag het haast niet zeggen. Want:`Welvaart is de bron van vrijheid die in het Westen is bevochten’. Een straffe Europese krapte…

Waar wel bijna honderd mensen keken naar niets, wachtend op mijn sein waar diensten werden samengevoegd tot grootste gemene deler, met de nadruk op gemeen waar ambtenaren als vuile dieven nu hun kans schoon zagen, formulieren rondstrooiend met als aanhef: - in naam der koningin- onderwijl achtendertig euro eisend komop zeg, mij maak je…

Mijn huis staat niet zover van de bewoonde wereld vanuit mijn raam kan ik in straten mensen zien lopen als ik mijn deur open kan ieder mens naar binnen kunnen ze zien dat ik niet zover woon van de bewoonde wereld in de straat die ik zie vanuit mijn raam blijven mensen liever buiten dan dat ze binnenkomen door mijn geopende deur.…

zij hebben een ster van jou gemaakt je stem gemoduleerd maniertjes bijgebracht voeten in de juiste pas dromen gegeven zonder de kracht om zelf te leven je zweeft als een verloren puber door glamour en show losgeslagen tot je breekt en voorgoed wordt afgeschreven…

Je kan weer denken je schrijft een brief dat je blijft bij mij in mijn verloren dromen kan jij de werkelijkheid ontlopen en als je het nuchter wilt bekijken zonder veel te zeggen niets nader aan mij uit te leggen staat het gewicht van mijn geweten gram voor gram, letter na letter op het boodschappenbriefje geschreven er is in brailleschrift…

de caleidoscoop gaf kleine drama’s van de afgrond waarin jij dook totaal euforisch verkende jij de hemel brandde in een stervenskoude hel baadde goddelijk in ezelinnenmelk na een aangegaan duel ontweek de scherpe messen die zij naar jou gooiden vastgeprikt op het draaiend rad vocht met tijgerinnen wie het eerste recht op paren…

zie in je ogen het werk dat je handen niet klaren gedachten stapelen zich op in het zorgen baren nog breek je niet jouw vezels zijn al zo lang strak gespannen burn-out zei de arts jij had de bui al zien hangen de regen begint nu te vallen…

alleen de langste sprieten van de grasmat buigen onder felle tegenwind zichtbaar zijn de sporen die maatschappelijk verval in het weidse land getrokken heeft het snel door bochten maaien maakt modderpoelen in het al jong gekneusde gras eindelijk knakken zij die jarenlang hun zaad hebben geschoten in de luwte van het onverdiend succes…