Alle inzendingen over muziek

ingeslapen muzieknoot blaast nieuw leven in waardoor zich een vloeiende melodie ontbloot instrument al eeuwenoud bespeelt zijn magische snaren adembenemend door al zijn eenvoud naderend slotstuk heftige klanken snijden door mijn ziel doet deze stervende muzieknoot weer leven…

Voor Yehudi Menuhin Violen zingen de ruimte vol en kleuren klimmen omhoog langs pilaren. Een wind uit de bergen fluit gierend en dol op een warme middag van zingende snaren. Een statige, kleine, wat grijzige man speelt Bach met zijn vredige verende klanken. De kerk wordt heel licht en kijk eens hoe dan zélfs stenen vergroeien tot volrijpe…

gestroomlijnd en gestemd gehavend en ongetemd vertellen ze hun verhaal hij bespeelt respectvol de snaren en mijn ziel ik luister met een haast voyeuristisch genot naar de unieke klanken die zij enkel voor hem schijnen te behouden en mij slechts toelaten als voorbijganger…

Bass tonen trillen van snaren met speakers gestuurd vermengd in scherpe klanken door verhoogde kruisen en verminderd in doffe geluiden van mollen gemixt met hoge akkoorden van vier banden in een knallend stemgeluid omlijst door licht in spetters en kleuren gezien als golvend enthousiasme in een ritmische maat door maten met mate in…

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik ga jouuuuuuuuuuu verlaten verlaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaten mijn dooooooooooooooooooooolk tussen de riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiibben iiiiiiiiksterfff voooooooooooooor mijn maaaaaaaaaaaten oooooooooom het geweeeeeeeeeeeeeten te suuuuuussen ik steeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerf iksteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerf…

Wat is mijn hart toch, Wanneer gij, o klanken, Mij met geluid overspuit Uwer spranken? - Is het een gaarde, Waar bloemen, die bloeien, Daar 't felle steken der zon bezweken, Van dorst verschroeien? - Is het een bloemperk, Waar goudgele bijen, De geuren stelen der paarsfluwelen Violen-reien? - Is het de boekweit, Waar hommelhorden…

droogstand in de kweek van illusies geeft verzuring ontstemming bij de organist men ziet vooral bij mondorgels groene doorslag in pijpjes men vermoedt het vale grijs van schuim op lippen met afgewend gelaat wordt ontluisterd…

amadeus je schepte je muziek uit een onuitputtelijke bron hemelse klanken kwamen door je gouden talent zomaar op het papier als iedereen er zo blij van zou worden als ik zou de wereld een feestzaal zijn…

Speel Jimi, speel laat snaren resoneren, als banden in een rauwe keel, de trilling intoneren Jimi, -SPEL- gitaren eren jouw linkerhand en snelle vingers, Hendrix- stand met snaren slim bespannen en Woodstock buigt, als eerste bommen vallen…

Toon in melodieën Klanken in schakering Een harmonieus samenspel van adem en trilling Een gevoelige snaar is geraakt…

zijn sprankelende tonen weerklonken in het zingen van de zee tot we stilstonden en zelfs het water zweeg nee, zei hij de maan verdween in tintelende golven droegen tere loopjes ons zwevend in de sterrennacht er was een droom…

zijn kauwgom net achter de deur van het toilet geplakt want het past echt niet voor een virtuoos met een das gelukkig mocht gel nog wel intelligent klemt hij de partituur tussen mouw en revers van zijn iets te grote jas het publiek klapt en hij lacht zijn ontbrekende melktanden bloot kleine vlegel, grote vleugel…

Snaren trillen nog na van warme strelingen die stemming brengt zonder woorden tot zinnen te rijmen. Golven van gevoel transpireren door de lucht geur verwijzend tot het land waar iedereen in fabel leeft.…

dat was vader zwoegend op het harmonium zingend met ingehouden stem en later in de Bavo het weergaloze orgel zo uitbundig soms dat het voorgestoelte trilde en ik trilde mee tot de stilte vulde het gebouw in zijn geheel en David op het orgelfront voor Saul en het kind tokkelde een lichte voorjaarsregen. 1 februari 2002 ZONNELEEN…

Geboren label ritmisch als het hart adem, leven gospel spel donker label kopstem zingt zoetvloeiende verzen octaven langs de nacht al kristallen harten rillen versmelten wit in zwart…

even dacht ik ze haalt het niet maar vlotjes neemt ze een octaaf met het gemak van een appeltje schillen zo zingt ze een baby in slaap en wiegt hem verder door de nacht mezzo, niet matig maar zachtjes deinend op de golven van een wiegelied een diva in jeans en slobbertrui met de verfrissende glimlach van een dauwdruppel en een…

Bij de vingers van pianist denkt men aan afgeleide zaken. Sigaret pils een dronken kroeg hij tilt een lach en anderen naar muziek en krullen vingers martelen vol gedrevenheid toetsen de tintelende sounds van jazz en blues dwepen zacht in varianten octaven jagen in het rokerige beelden klanken als weeën hard zacht klevend aan golfjes…

twee knopen houden de snaar strak die ik te grof, te gretig ontstem een golf trilt door het trommelvlies tot in de haren van het slakkenhuis tonen wringen binnen hun maat elke tel volgt de harstslag elke ademstoot een zin ik struikel over kwinten en kwarten één noot hupt over de maatstreep heen het galmt door een gepolijste kast…

als laatste geeft de triangel een driehoekige tjing één tjing geen twee dat is het moeilijke niks teveel juist op tijd één tjing geen twee…

Gij hebt de geselende regen Gedreven door het dorrend lof. Tot vaste vloet ligt 't mulle stof Gebonden langs de hete wegen. Een vogel, uit zijn vleugelveren Klappert een kleine zilverbui, Verschikt zijn natte halskraag lui, En fluit verwonderd een paar keren. Gij hebt de wereld rein gewassen. De velden gonzen; in de plassen Vist kalm…

je vingers laten klanken geboren worden ze kussen mijn oren…

Opnieuw weer die prachtige noten Op herhaling die swingende dans Overtreffende trap, superlatieven Madonna breekt opnieuw weer lans Dans, muziek Dans, publiek Dankzij Madonna een nieuwe kans…

splinters van bestoeft viniel. scheurend splijten ze de binnenkant van die buizen met hun stilgezwegen naam 'Eustachius waer bestu bleven' schreeuw ik, dat mijn huig ervan gaat rillen en mijn mond zich stom met trillingen vult het gedrum van oude noten op rust, stof zie'k nog van vellen springen, trommelt m'n vliezen aan diggelen…

Nu is de lucht zo teder groen Als 't ritselen der vroege lente. Knapen plantten hun blanke tenten In schaduw van het fors plantsoen. Nu, na de lang genoten dag, Liggen ze stil omhoog te staren, En zien de sterren statig varen En zijn vol goedheid en ontzag. In deze wijde dadenloze Dagen is niets door hen verkozen Dan lach en milde heiligheid…

hie hef geliek, hie hef geliek de zang goat altied oehoe oehoe oehoerend hard dansen da deeien zie nooit da vonden zie toch maar tied verknooid da ’s nie oerend hard nie ellerbarstend gein bij ‘t onmogelijke høkersleven op de onwys heftige høkers site dan verget i-j iedere vrouw walze foxtrot da deeien zie nooit kwamen zie daor aangescheurd…

de muziek komt ijl en zacht als stralenbundels door de ochtendnevel zwevend op tederheid komen we in oneindigheden waar de schepper zich met ons verheugt in dit mysterie…

binnengeknald misschien, voor een moment een leven vergald misschien ben ik dement ik heb een liedje in mijn hoofd tralala, hersens gestoofd het gaat er maar niet uit klok het leven in geluid en, voordat ik sterf zet ik morgen mijn dag in de grondverf…

hoe zou het zijn alle dagen zang in diep gewelf van binnen als vanzelf door de mond naar buiten? zou het samen kunnen met d'and'ren niet meer enig maar vereend in koren vol met dichters vol uit bezongen d'harmonie desnoods met fanfare nog daar bij? zou dat dan echt uit zelf komen voelen van?…

De bloemen dringen om U samen: De rozen koninklijk en rein In rode zijde en wit satijn, Edel van stam en hoog van namen; In geur van meidoorn en seringen Der duizendschonen stijve rij; En werelds in bruingouden pij De muurbloemen, de boetelingen. Ach Heer, in dit uitbundig leven Heerst reeds een onbekend gevaar. Als zij hun zoetste geuren…

De knoppen der kastanjes kleven, De struiken schieten kreuklig uit, En ’t glimmend rijs, dat nog niet spruit, Staat met gespannen bast te beven. De sappen stijgen in elk leven Dat zich voor Uwe drang ontsluit. Heer! Zie uw dienaar! Zie Uw bruid! Bereid, hun volle bloei te geven. Bloeien wij, Heer, alleen gelaten Met schaduw en met spiegelbeeld…