Netgedichten

netgedicht (nr. 11.315):

Ochtendstemming

Aardverwarmende orkestleider houdt zijn adem
even in laat twee altijd maar versterkende luchtaanvallen
de vallei van de niet voor niets nietsvermoedende stilte
in gang zwengelen
imponeert de natuur met een strengbedirigeerde triomfmars

Snaren klapperen van de smeltende kou
door een fletse of te gespannen nevel
wrijft hen de slaap uit de haren
piano’s likken hun gekuifde veren
in een goudgeelslaapdronken bui weer
tot toonbeeld van slepende elegantie

Klarinetten ontkrullen zich strekken zich uit
hernieuwen hun gelofte van uitwaaierende frivoliteit
slechts met lichte weerzin

Contrabassen protesteren revolteren vernauwen hun pupillen
laten enkel hun te lage noten vallen
tegen de achterkant van de verschijnende horizon

Laat ons opnieuw stemmen en
laat ons nu de nacht onze bitterzoetpure
klank doen weerklinken door
blauwontspannen en opgewarmde trillingen
romantisch te doen versterken en
aan te bieden
aan de niet voor niets
sprakeloze stilte