Alle inzendingen over oorlog

Vliegtuigen getuigen van cigarettemerken schrijven nijver merknamen tegen de buik van God Met koortsig glanzende oogopslag en stramme arm signeren generaals de capitulatie in een theetuin vol roestige fietsenrekken ze laten heftig naar pis ruikende bunkers achter om de herinnering aan hun levenswerk concreet te houden…

gekwelde geest: schrijft in alle klanken regels op een blad licht in donker over moord en verderf schrijft de schrift een nieuw hoofdstuk toe…

De Ruftolanders rukken uit tesamen met de Boutianen. Hun darmen gieren stinkend luid. De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

grootvaders klok in de vestibule stond stil toen Sijtje van de Hoeve werd geraakt op haar klompen had ze aangevoeld en gewaakt tot de verzwegen vlet haar oog ontvoer met de beladen vracht verscholen tussen teer en lompen het doodsuur is nooit verzet…

Ze zijn er naar ontstaan door partijen gewetenswroeging om en om soldaat met macht machinegeweer knalt raketten ketsen in straten zelfmoordterreur in tempo agressie over en weer vader en kind liefde om te behouden wanhoop om te vernietigen eigen hand in de klem dicht bij elkaar zonder vijand te zien eindigend in afrekening door…

Elke krater door één reuzenstap gemaakt maakt stinkende wonden en verandert geluk in haat, verterend het voelen het verlangend bedoelen vernietigend elk teder woord er is niets dat dan nog baat... Oorlog is slechts zelfverraad!…

Hier in dit keizerrijk waar de keizer leidt komt het tot onderlinge strijd verscheuren volkeren elkaar het recht heeft niet gezegevierd het bandeloos bestaan kent grenzen noch gebod de orde van de dag het vuur smeult na de oorlog woedt steeds voort het is klinkklare moord de roffel van de dodentrom een aasgier strijkt al neer de inzet…

Plots staat hij tussen mij en De opgaande woestijnzon Een man gehuld in 't zwart Zijn blinkende sabel daalt Als de weerlicht op mij neer Ik pareer ‘t staal in ‘n reflex En stoot met een angstroep De bajonet in de schaduw Van zwak vlees en bloed De sabel valt in mijn voet Ik veer rechtop in m’n bed Masseer de pijnlijke plek De…

sluwe ogen kijken door de gaten van ingedeukt prikkeldraad. mensenmassa's zijn vervoerd door treinen die de dood voor ogen hadden. niemand wist waar ze het lot zouden vinden niemand wist of ze de vlaggen van de vrijheid nog zouden zien. achter het gaas liggen massa's doden en waar het prikkeldraad ophoudt stierf jij-…

kinderen zonder woorden hun blikken vragend leeg hun speelgoed de lege hulzen hun toekomst zwaar verknald…

Het meeste, oorlog, had ik je lief toen ze in sneeuwvelden sneuvelden ik beminde de bolsjewistische horden ik vereerde de fascistische beul vliegtuigen ontploften in wolken het regende gierend metaal hortende tanks in modder bevroren vlammend karkas van industrie walmende paarden in tuig van ijs vaal masker met bloed geschminkt neuriënd…

laat zijn tranen over Poolse akkers lopen bijtende kou kan hij verdragen maar nooit, slijt het snijden van stilte in voetstappen die vertragen weer ziet hij de barakken waar zijn ziel werd vermoord en waardigheid verkracht hij brengt zijn hand naar de borst zijn stem stokt, ze stalen mijn naam ik werd nummer B 0698…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God een God van smart?…

Het ritme van de trom dreunt vele jaren na daar stonden ze in streepjespak hun nummer zwart gekleurd de dood schreef reeds het laatste woord een man, een vrouw, een kind het leven kreeg geen kans het sterven werd een dagelijks goed het meedoen werd geluk en alles wat er over bleef was slechts die grote trom…

dag en nacht die vlam die namen en dat vragen: bewaar me berg me muren hier murmureren niemand snoert nog Job de mond 27 januari Holocaust Remembrance Day…

Gekweld tijdstip van opgespelde plichten Herkent door trotse ogenblikken Die gedetaïlleerd verdwijnen bij het uitstappen Een station met koffers latend Tranen wekken wat verwijst En geschiedde klanken herrijzen Zo baadt met kronen Zijn ark schonk.…

u begrijpt mij niet wij vochten tegen een vijand een vijand begrijp mij toch ons werd verteld dat er een vijand was ja we hadden een vijand nodig u begrijpt mij niet u begrijpt niet dat er oorlog was ik was degene van toen ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1999.…

Wij rijden met een boemel door de Knin Waar enkel nog verlaten huizen staan, Gedeeltelijk in vlammen opgegaan Ofwel kapotgeschoten zonder zin. Het schouwspel dat wij zwijgend gadeslaan Is treurig om te zien, maar niettemin Laat blijkbaar de Kroatische boerin Bij ons in de coupé hierom geen traan. Doodleuk neemt zij een hap van haar banaan…

Mijn geweest, lang zonder twijfel, in geest verward, vallend hart heeft een zwarte rand gekregen. Houd een dag de oorlog in mij weg, de gebroken oorlog van zuiver incomplete liefde. Vertel strijder, waar is je oorlogsdagboek, moet ik het wapen laten zakken? Alles was nog rest is niet weggegeven. Het was de laatste dans en wens in jou,…

Kom maar. Sta daar maar. Dit is uw portret. Desnoods gebonden aan iets uit dat verleden van u, ons verbluffend met dat oranje lint in uw revers, en toch iets afzijdig bij de wagens van die oorlog - omdat het goede uiteindelijk wel wint? Voor mijn part als hier op deze foto in driedelig en met sigaret - zo'n wilde Mei was het - als een waar…

Voor Frances S. Een najaarsstorm ver op de oceaan, met hoog water en wind, heeft de kust ondermijnd, huizen verdronken. Wij liepen naar het strand van de binnenbaai, dat geen geweld kan doorstaan. Zand over het pad, ruwe sporen van water waar zee door de duinen brak, planten afgerukt en nog bloeiende, slap op het strand. Eb en vloed zaaien…

onmacht broeit en groeit in een beweging die niet te stoppen lijkt met bloed bekochte opstand doet de gemoederen koken vrouwen jammeren als de onschuld wordt vermoord het gereedstaande vliegtuig een stille getuige…

Soerabaja Atjeh. Hoe je het schrijft is niet de vraag. Hoe je het slijk van je schoenen krijgt, De stank uit je sokken wast, De vlekken van je broek veegt Des te meer. Soerabaja Atjeh. Keer op keer. Blik op oneindig, Handen in elkaar gevouwen, Het beeld op zijn netvlies nog gebrand. Te breken, ontsteken, te duiken, te zijn…

Op een planeet vol vreemde mensen zoekt men begrip van liefde en strijd tegen massale schendingen van overtreden mensenrecht. Vreedzaamheid in alle harten raakt de diepste gronden.. waar heerst de toestand van rust? Waar vrede geen vrede is, maar een verworven must perfecte vrede in jezelf bescherming tegen wapengeweld, komt de schijn…

Op deze plaats komen zij samen hier hangt de vlag halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan…

Indianenland verentooi, geesten en visioenen rode uitgestrekte krijgershand bebloed niet de strijd om eigen land Native spirit moet donker in de vallei passeren langs de vredespijp van wilde rivieren, grijze onafzienbare beproeving, die langs dorre grasvlakten wegtrekt rook, verteld in wolken leed schildert het indianenkleed Native…

Het nieuwe antwoord ingekleed, had een lijst van joden gemaakt. Leed heeft de lange weg afgelegd, om zich opgesloten te verbergen. Gruwelen die zo rap niemand vergeet, dramadagen dragen ongerijpt begrip. Gebaren gevuld met korte woorden, verwijten met haast dodelijke stilte, versterkt met intensiteit, ditmaal nood, melancholie van duister…

het kon geen oorlog zijn er was melk en brood ze hadden een koe de klok aan de wand tikte gewoon verder vanuit de witte vlek op het behang en vader was stil in zijn urne zo vredig…

Een kindje in een sloppenwijk loopt langs de straat te dwalen. Het vraagt zich elke dag weer af waar kan ik eten halen. Een kindje dat geen liefde kent groeit op met het geweld, De angst in de ogen van hem, spelend op een vuilnisbelt. Zijn ouders heeft ie nooit gekend, door oorlog omgekomen. Soldaten in hun groene pak hebben hem alles…

Legers en/of militarisme, oorlog en wapentuig, egoïsme en/of fanatisme, hard of gewoon ruig. Oorlog en kanonnen, raketten of het zwaard. Zo gewonnen, zo geronnen. Is dit een overwinning waard? Gebruik van “ ‘t vuile wapen”, atoom en/of mosterdgas. De mens kan “rustig” slapen, of geen vuiltje aan de hemel was. Hoe komt men toch aan…