Netgedichten

netgedicht (nr. 33.217):

dwalend hart/ontheemd

Als een ontbladerde boom
getakt in zijn naaktheid
ben ik een roepende
in de woestijn
waar geen weg is
om gehoord te worden,
de stroom van de rivier
geeft geen houvast
zij mondt uit in zee.

Dwalend is mijn hart
ik wil de verlatenheid
begraven in grotten
om op zoek te gaan
naar vaste gronden
om weer te leren leven
en lief te hebben
zo dat mijn dwaaltocht
ten einde is.