Alle inzendingen over verdriet

In stilte lijden veel mensen. In diepe eenzaamheid houden mensen hun gevoel voor zich. Te diep, te ver weg, voor begrip, vervreemden mensen van zichzelf... Stil verdriet kan slechts antwoord ontvangen van stille woorden ... bijna onhoorbaar ! In stilte voldoe ik mijn opdracht; in stil, doch brandend idealisme ! In stilte, in eenzaamheid meende…

Op de scherven van m'n leven bouw ik een nieuw fundament voor m'n levenshuis van morgen ook al is die toekomst onbekend neen ik wil geen nieuwe palen, vers cement of zand juist dat ouwe, dat eigen, vaak kapotte zal ik koesterend liefdevol lijmen tot 'n trots en stralend vernieuw levenspand Deze hartenkreet draag ik op aan Michel…

Het is alsof ik mezelf niet meer vind ben de weg kwijt zal de toekomst je van onzekerheid en twijfel bevrijden? kan niet meer nuchter denken verstand vertroebelt door psychische waanbeelden ik wil onbereikbaar zijn dan ben ik onkwetsbaar rondom is het stil maar in mijn hoofd is het alsof de donder mij grijpt telkens…

Ze zou zich nimmer meer snijden had zij zichzelf laatstelijk beloofd Ze was anders dan andere meiden om haar benen en ach..dat hoofd Ze zou nadien om het leed wenen om ‘t groot verdriet lucht te geven Ze voelde zich echter zo alleen en ze was lelijk, werd erin gewreven Ze zou het snijden voortaan laten haar bloed nooit meer laten…

Wat bezielt toch mensen die de pijn van een ander kwellen? Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

(vanuit het licht van die ene kaars bepalen of ze straalt) nooit meer haalt de tijd je in je bent ontsterfelijk geworden -in mijn hoofd jouw beeld bestaat nu uit het licht van alles, dat uit liefde aan jouw nagedachtenis gegeven is als alles weer verandert draag jij nog steeds de jeugd van witte vlinders in mijn hart en in mijn…

Traan De eerste traan uit`t paradijs begon alleen een wereldreis. Ze kwam voorbij aan Sara`s tent, misschien was Abram impotent. Er was geen kind noch kraai te zien en Sara huilde wel voor tien. Daar kwam ze ook langs Davids troon, zijn bladzij was beslist niet schoon. De tranen vloeiden zonder end, vol van berouw was deze vent. Even stopt…

ik zou zo graag willen huilen maar mijn lichaam kan het niet dus blijf ik zitten met dat verstopt gevoel daar vanbinnen tot de dag der bevrijding als de watervallen stromen…

In ‘t winter donker, enkel op de tast, vond haar hand bijna vanzelf de weg Vanuit haar bed zocht ze in haar kast naar het mes, dat ze vond bij de heg Nu al drie uur huilde ze zonder traan want ‘t eenzaam deed haar zo’n pijn Na zoveel jaar van altijd alleen staan dacht ze aan de dood onder een trein Voetje voor voetje, zacht de trap af,…

De laatste zwarte zon voor de aarde stopt met draaien Was dit de bedoeling? Of heeft iemand ons bedrogen? Een tikkende bom, een glimlachend masker. Wat als God toch bestaat? Traag verlies ik m'n grip op alles deze keer voorgoed…

onwrikbaar kerf jij al je gelijk in jouw levensboom hars drupt als tranen langs de bast, droogt op tot grillige sporen het contact met helend vergeven raak je kwijt…

Ik voel mij een drenkeling die zich vast klampt in zijn wanhoop aan het wrakhout van herinneringen als een sluipmoordenaar sluip jij telkens mijn leven weer binnen ieder jaar beleef ik weer die strijd om te overleven tranen ze vergezellen mij in mijn slaap zolang mijn mond gesloten blijft -blijft jouw leven voor mij bestaan…

Het doet me veel verdriet Maar ik red het niet ´t Is niet dat ik niet van je hou maar ik voel me niet meer jouw vrouw Voel geen liefde meer En dat doet me zeer Daarom ga ik nu weg En hoor wat ik nu zeg Het ligt niet aan jou Maar ik laat je vrij omdat ik van je hou Het was al even aan de gang Maar het maakte me bang Om te noemen wat…

Alles wat ik dacht was gelogen. Hij gaf mij dat gevoel dat liefde bestond Maar al snel liet hij mij de tegendeel zien Misschien moest dit wel gebeuren om mij te laten zien dat ik niet zo snel verliefd moet worden. Maar hij liet mij denken dat hij anders was, anders dan die anderen. De dag dat hij mij hart brak, kan ik me nog goed herinneren…

M'n hemel is kapot En evenzeer mijn aarde Ik zeg dit onverbloemd Omdat mijn leven lijkt gedoemd Te zijn als 't Altijd was Wegkijkend En weggekeken Mensenkind…

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je…

De emmer is een handig ding Waar tot vandaag echt gewoon 10 liter in ging. En elke druppel die je er meer  indoet  Dat gaat dan niet goed...  Blub, blub en nog een blub  De bekende druppel die de emmer doet overlopen Ik ga vandaag maar snel een grotere emmer kopen Ik gooi daar dan  die 10 liter en die ene druppel in Want al die vergaarde…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

Ze was als een bloem die bloeide in schoonheid zich koesterde in wat het leven haar bracht tot plots een schaduw de zon liet verdwijnen het kil werd om haar heen ze langzaam haar kleur verloor toekomst voorgoed verdween nu leeft ze met angst en pijn maar heeft ook aanvaard dat het warme licht haar spoedig komt halen.…

In de tuin van haar leven groeide een kleine roos die zich een weg baande door obstakels van het bestaan schoonheid zich vertaalde tussen tranen van dauwdruppels door de wind gedragen naar het licht van de zon de groei te zoeken in het diepste zijn van kind naar volwassenheid om als een mooie roos te ontluiken dan in volle schoonheid…

De tuin bij avond heeft een droom verzwegen alles wat werkelijk gebeurde heeft getreurd om de dood toen ik je zag verzamelde je schilderijen voor een reizende tentoonstelling in het hoofdland bij het moeras en in alle talen werd de dood gehesen zelfs de eenzaamheid van liefde had een vooraf bepaald kompas. * Rutger Kopland…

Huilen wil ik Maar mijn tranen Zie je niet Hoofd overlopend van Gestold verdriet Maar mijn tranen... Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

Beide handen gaan langzaam naar het opgestoken haar verdrietige blikken proberen het venster te ontwijken wanneer een spiegel een glimlach om de vele herinneringen laat zien speelt een gele roos aan een struik met de eerste druppels ochtenddauw haar handen gevouwen bidt zij in stilte om niet meer vergeten kijkt zuchtend naar het album…

Hou van me! Ik bevind mij dagelijks in een stroom, ikzelf gecreeerd. Verstoten te zijn door de hand die mij opvoedde. Tevoren wetende niet aanvaard te zullen worden door het heden van mijn bestaan. Afgescheurd door het verleden, niet begrepen door het heden. Dat is mijn levenswandel Doch gelukkig zijnde met de persoon waar ik voor…

de boodschapper heeft het gedaan met pek en veren overgoten erft hij de pijn en het verdriet... is er nog iemand die het ziet..?…

Zichtbaar wordt de pijn van mijn hart in het vallend donker en het vale licht achterblijvend na de gestorven dag die louter pijn was voor de mens die zocht die zoekt en zoeken zal naar wie hij zijn kan Opgedragen aan mijn vrienden, de bezoekers van dak- en thuislozen opvang De Open Hof aan de Spilsluizen in Groningen…

Zwanger van droomgedachten baart zij fragiele woorden op een stukje wit papier "papa, waarom kom je mij niet redden uit de brandende zee" vraagt het kind met de zilveren lippen.…

ongenaakbaar vanuit opgedrongen tunnelvisie leven zij in wild verband samen apart in die andere wereld ik taal in gebaren al schrijvend probeert mijn hart tot hun hart door te dringen en spreek woorden voorzichtig en in omlijsting bang om te kwetsen maar ze horen me niet kijken me alleen glimlachend aan maar hun ogen blijven…

Liever nu ver weg, Waar geen mensen komen, Nooit meer terugkerend, Vooral stoppen met dromen. Liever helemaal alleen, Geen gedachten meer om aan te denken, Nooit meer iemand, Die mijn leven zal krenken. Liefst helemaal niets meer, Geen licht meer in de duisternis, Geen kleuren geen beelden, Alleen maar strontlucht en gore pis. Nog…