Alle inzendingen over individu

Ze ligt altijd stiekem eerder in bed dan ik. In een hoekje. Vederlicht. Ze wacht. Ik wil haar aanraken, maar ook weer niet, haar gelijkenis verlamt me. Als ik slaap is mijn hoofd een bioscoop. Zij vindt op de tast altijd wel een zere plek en drukt op de knop. De spoel draait. Daar vlieg ik al door het raam naar buiten. Verpletterende kinderhoofdjes…

Wat is realiteit tijd gaat zo snel voorbij Ik kijk links rechts Duizenden dingen passeren mij Niet stilstaan Geen gedachten Ik zijn en tegelijk mij De toekomst overkomt mij…

Patience. Stel dat je opnieuw, had je hetzelfde lichaam gekozen, wieg die zo verrekte opgetogen je op stond te wachten? Had je eenzelfde eenzelvig liedje gezongen en je lijf even verlegen links en rechts goeddeels verzwegen? Stel dat je opnieuw kon bij even na twintig, je bouwde een liefde een huis een kind, beminde beminde, vermeed…

Laat me rennen, ik ben ziek van stil zijn moe van het stil staan. Laat me zijn, wie ik wil. Laat me kiezen, wat ik zal doen. Ik kan fouten maken ... Ik zou verkeerd kunnen zijn ... Maar uiteindelijk, ben ik toch ik?…

In het leven moet je leren Je krachtig te positioneren. Erop te letten De juiste zetten te zetten Je kunt het allicht proberen. Positioneren Niet laten koeioneren.…

het is al best verwonderlijk dat ik al zoveel gedichten heb geschreven over verschillende onderwerpen dat niet alles me is bij gebleven maar goed, misschien is 't wel beter want ook ik scheid kaf van koor en misschien heb je 't nu wel door dat ik zonder te rijmen een steek verder kom en voor wie wil zijn ze welkom de mensen die een nieuw…

Als onze ziél niet zong, En vreugdedansen sprong, Zouden dan wel de vógels zingen, De bronnen uit de rotsen springen, En had de storm een tong? Als onze hoop haar schat Niet rustloos zocht, en bad, Zou dan de boom zijn bloei en twijgen Zó innig hemelwaarts doen stijgen, Dat hij het blauw omvat? Neen, als de ziel zeer diep In…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang. Sta in de rij bij de kassa, al die vrouwen treuzelen zijn zo onlogisch bezig, ik sta…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Zit er al structuur In uw karakterstructuur? Of lijkt de laatste stand Meer op los zand. Is het prematuur ? Met een goede structuur Verlies je de macht niet over je stuur.…

In de zee van onze gedachten is het soms moeizaam om de hoge golven te trotseren…

Overbekend dit huis: de andertijds maar onherstelbaar ingesleten klanken, de tafel voor de vrome spijs en dranken voorbij de stoelen, recht aaneengerijd en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid. Verweer dat bij de open kist verstomt…

toen je in een veld vol narcissen zat en je met een glimlach opkeek het kleine kind in je armen was je toen gelukkig? toen de meidoorns zich hulden in een groene waas en je naar woorden tastte voor het onderliggend verdriet zag je toen de stukgereten wolken? of voelde je de druk in het vroege blauwe licht de woekerende onpeilbare pijn…

Er wordt geklopt laat me toch met rust in mijn zelf verkozen isolement ze blijven kloppen graag respect voor het individu mijn god, het is mijn hart ik hoor mijn eigen hart ´t is fascinerend en ook beangstigend de ultieme zelfconfrontatie hoe lang houden we het vol elkaar te moeten aanhoren hoewel zomaar stoppen ook geen optie lijkt…

Het individu koning maken dat is wat hij doen wil niemand heeft hem nodig hij heeft niemand nodig heeft aan zichzelf genoeg zijn cocon is goed gevuld met een grote voorraad de deur sluit als vanzelf grendels worden verschoven voor een lange winterslaap…

de fletse zon hangt tussen het grauwe wolkendek en de grijze zee een kracht die geen lawaai maakt keert het donkere hart naar binnen onder een glazen stolp het stroperige gevoel niets dan wachten in de verte vogels als kleine stippen zoekend naar al het eetbare…

Hokje na hok Kat en muis neem nog een slok en keer veilig huiswaarts muis slechts slecht komt van kwaad boos zijn nog meer pijn dezelfde raad Molukkers en Hollandse smaad slavernij wekt razernij duitsers en voetbal laat alles varen gooi er zand overheen we zitten allemaal op blaren maar zijn allen mens alleen…

het avondje was op bezoek ik was weggegaan --------------------------------- uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…

alles is goed en op m'n wolkje vertoeven is fijn met soms een koutje of wat groeipijn daar zijn pa en ma, ze zijn er altijd en zo zal het altijd voor mij zijn het ontbreekt me nergens aan de wereld voelt ook veilig aan mijn familie en vrienden zijn me heilig van driewieler tot een fiets met zijwieltjes speelgoed, snoepgoed en het goede…

toen jij kwam ontwaakte ik en met mij tijd en plaats je plaatste me terug in de wondere wereld van toen en daar overstelpte me met verhalen je keek door de ogen van de onvoltooide verleden tijd ik kwam dichterbij tot leven…

Here, zonder naam en zonder gezicht Zie vanuit den hoge Op uw droeve eenhoorn neer Die danig hunkert naar uw licht, Die sierlijk door de wouden dwaalt Maar bladeren geen voedsel vindt, die voor de poort der doden draalt, Allen bladeren op uw wind. Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd…

Mijn ziel was éens gelijk aan de' opgesprongen krater, Die steden zet in gloed met nooit-vermoede brand, Dan terugkeert tot de rust, maar voeden blijft voor later, Diep, het inwendig vuur onder geteisterd land. Waar éens de vlammenbrand deed daavren 't zwaar gevaarte, Gapen met brede wond de bergwand in zijn flank Ligt thans het rustig…

ik hou van gedichten die door denderen als treinen schoonheid is bijzaak hoofdzaak is dat het confronterend is zoals spoorbomen die voor je neus neerdalen om haastige treinen voorbij te laten gaan en ons daar achterlaten met de dromen over onbekende bestemmingen…

Kompas in het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, vastgelopen in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam…

Op de rand van een innerlijke beschaving waarin ik zwelg, hierin zijn de aardse glitters niet weg te denken verstrooiing heeft zich aan formules vastgehecht. het zwijgt, maakt stil, de dag wordt diffuse is mij kwijt, ik zie een schaduw in de spiegel die met zijn ego vecht, ik leg de z’n huid af maar ik ben een vreemde, een…

Verdoemd! Allen zijn klein, Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Mij schonk ’t geboortelot, bij flikkrend Dichtvermogen Waar ’t oude Griekenland zijn eigen geest in kent; (Voorvaderlijke vrucht, op d’echte stam geënt,) Een hart, voor ’t woest gekrijs der menigte onbewogen: Een ziel, aan tijd, noch lot, noch mensenwaan verkleefd, Die de Almacht en zich-zelv' alleen tot rechter heeft.…

Als ik kijk naar mijn spiegelbeeld, Is het in vakken verdeeld. Een klein deel, zoals ik ben, Een groot deel, zoals jij wil dat ik ben. De woorden die gezegd zijn, Maken mijn spiegelbeeld zo klein. Ik ben wie jij wilt dat ik ben, Het heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf niet meer ken. De angst is te groot, Waardoor jouw deel vergroot. Mijn…

Jouw stem nadert de betekenis van zwarte vogels boven het veen tijdens de herfstnacht en ik verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en…

Hij sprak, over gewone dingen die een ieder toch begreep, hij zeurde niet over kleinigheden en daar zat 'm net de kneep. De gewone dingen die hij besprak, stelde een ieder op gemak maar hen, die zijn taal niet begrepen, hebben zich de armen blauw geknepen. Het is soms beter om te weten, waar een mens toch over praat, want jij…