Alle inzendingen over literatuur

(voor J.J.Slauerhoff) Door vele kwalen ingehaald, zwierf hij van zee naar zee, door burgers grof vermaald nam hij zijn noodlot mee en waar hij ook kwam, tussen de dijen van een vrouw of toen hij opium nam, zijn obsessies werden grauw, zodra het land veroverd was. Liever jaagde hij maar voort met een duistere grimas rond de lippen…

(voor Herman Brusselmans) Te beseffen dat zijn waaier om verkoeling een ijsparapluutje is wat nog altijd meer is dan Nix en toch vermoed ik dat hij de minst geile bromfiets van heel Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen te kijk zet aan een schandpaal, terwijl hij van nature zo schuw is als een misplaatste kangoeroe, feit is dat men loslopende…

Boekenbal is boeken met zijn allen Lekker bij de schrijvers met hun ballen Over lekkerder en lekkerst kallen Carnaval van katten, muzevallen Terwijl de oude druk nog veel te duur Er honger, het oorlog, literatuur Zie ook: http://www.omroepbrabant.nl/?news/1148761183/Boekenbal+ernstige+literatuur+op+sterven+na+dood.aspx…

Hij stond voor de spleet van zijn venster, In ’t zonnig middaguur, En keek naar de bloeiende fruitboom, Aan de overkant op de muur. Wat mocht hij daar bespieden, Dat al zijn aandacht nam? Het was een kleine vogel, Die telkens wederkwam. Hij droeg in zijn bek een halmpje, Een graspijl, een paardehaar, En vlocht die tussen de twijgjes Tot…

(voor Adriaan Morrien) In een moderne burcht te Utrecht: 'Pardon,mevrouw,dat ik zo onbeschaamd in uw tepels knijp,maar de manier waarop Adriaan het woord 'tepels' uitspreekt,maakt mij razend van verlangen. Maar wat zegt u? het geeft niet,want die dichter doet het meestal ook,wel verdraaid, dan is zijn wereld toch kleiner dan ik dacht.…

mag ik even het woord ik ben boek niet zomaar een boek een gebonden boek deel I en deel II ik heb een harde kaft en knisperend blad geregelde letters klein en groot een paar ezelsoortjes en vaalblauwe afdruk op m’n eerste blad, en oh ja ik ben genummerd heb een streepjescode en sta met mijn rug tegen de muur van de bieb afgeboekt…

(voor Ronald Giphart) Uit de teugels van valse geruchten en ontaarde mijlpalen (typisch weer dat rare sujet) weergalmt het gebrul van de jongeling, de gestaalde kanonnier, een Waterloo van zinnebeelden klettert op hem neer als melkproducten van Maria's, inclusief de pittige smeerkaas van tedere jongedames en het gevecht van krolse poezen…

Dwalen, en niet verdwalen dat vraag je nu aan mij maar ik zal mijzelf herhalen dat brengt waarheid dichterbij zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig, niet langer verlegen hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over de golven het zonlicht en mijn burgerplicht geen…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

(voor James Joyce) De witte eindeloosheid achter het zwarte ooglapje van een Ierse druide, een dag vol groeiende doolhoven twaalf kilometer onder de zeespiegel, zeeslangen liggen roerloos achter purperen pilaren,dat ene oog,zoals de vervaarlijke cyclopen,speurt sneller dan het hoogste licht, dwars door de stalen muren van een ziekelijk…

Je hebt goddank twee goede longen want Een vrouw beminnen is Fietsen op de Mont Ventoux Nauw zichtbaar wiegen In eindeloze deining Door zolderramen langs de lucht bewegen Langzaam over verdronken sterren varen Traag door oneindig laagland gaan Vliegen als een schaduw Een vrouw beminnen is Een daad van bevestiging Van al de dingen…

Tijd voor een gedicht over de tijd. De bomen heffen hun armen naar de lucht die ons omgeeft, De mensen, klein en beweeglijk als we zijn. Zoals jij, die je armen weer opent als ik daar aan kom lopen. De bomen, de lucht, de meeuwen en de eenden in de vijver, Ze schrijven zonder woorden hun gedicht op deze dag.…

Nog erger dan de streekromans uit een net verlichte provincie is de hedendaagse poëzie uit Holland, vertaald in het Frans.…

een sober graf voor een schrijver die heel goed wist dat de dood een punt was achter het leven tussen stenen vinden we een briefje een Duitse bewonderaar doet verslag van zijn ontdekking naar aanleiding van des schrijvers literaire werk hij schrijft dat hij in de winter de warmte heeft ontdekt van de zomer hetgeen toch maar bewijst dat…

Baan brekende poëten herken je aan hun voortvarendheid meteen ze zetten zonder pardon alles in en schuiven er niets voor opzij bij de eerste de beste kans op erkenning door de maatschappij Bij de voorverkiezing van Dichter des Vaderlands reed er één van de short list op stemming uit vanaf gene zij met bulldozer in dichte mist met zijn…

mijn kopvacht is geweken met juist gereedschap toegerust blijkt rein in mij niet uitgeblust vertoont nog immer streken mijn snuit in ieders zaken ben ik als steeds op buit belust heb slachtoffers in slaap gesust men kan mijn daden laken dus hoed u voor mijn gading een poot van mij is nooit oprecht en dekt –vaak achteraf gezegd- als valse…

'geluk lag voor het grijpen' als dit geen mooie eerste zin is voor een roman dan weet ik het niet meer... maar daarna hoe dan verder welke kant moet ik uit zo'n eerste zin maakt heel wat los de tweede echter is dikwijls een stuk minder om over het vervolg nog maar te zwijgen zou de ultieme roman misschien louter uit eerste zinnen…

In de nachten Van al dat wachten Gaan gedachten Dwalen Ze gaan tekeer Triest naar weleer Emoties zoveel meer Blij Erbij Dichterbij Dichter je moet wel bij Het dichten blijven -Ja, Ik ben weer bij- In de stilte van de vroege ochtend Maken ze me erop attent Waar is je dichttalent Gaan ze snel weer leven Om zeven het is maar om…

Verslaan Van gevoelens Tijdens de vele Reizen van onze geest DICHTEN! Uitleg Met minimaal Aantal woorden vraagt Maximale kennis van thema’s GEDICHT! Gedicht Die beklijft Als een melodie In ons hoofd blijft KUNST!…

Doof was hij voor haar nederige smeken Al wist hij dat zij ‘s morgens zou gaan huwen Hij zag het bloed niet haar wangen stuwen Hij kon haar maken en hij kon haar breken Hij was de meester, hij bezat de zwepen Iedere slaaf kende daarvan het klappen Vooral wanneer hij trachtte te ontsnappen Menige rug had littekens en strepen En vele oorlogen…

er zijn mij uit de poëzie twee esdoorns bekend de eerste ontdekte ik in het werk van de dichter C.Buddingh' de tweede onlangs in de nieuwe bundel "toen ik dit zag" van Rutger Kopland... beiden geven ze een beschrijving van de boom en vooral de vergankelijkheid ervan zo blijft de mens (en zeker de dichter)in de nadagen van zijn bestaan…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

Wat was dat toch met ons Onze wegen kruisten elkaar geregeld Mijn verlangen werd dan een beker Die ik niet ledigen kon Ik raakte verdwaald tussen Gethsémane En Calvarie, wilde mijn geest in je handen Bevelen, mij Ik noemde mijn eerstgeboren zoon naar je Hoewel je niet zijn vader was en al die tijd Bleef het bevatten uit Ik ging verder…

De weduwe van Windsor zucht Sinds hij zijn laatste adem blies Koestert ze een intens verlies Het rouwen is niet van de lucht Ze is pro puriteinse tucht Hult zich decennia in zwart Gebroken is haar vrouwenhart Negen maal droeg ze zedig vrucht Negen maal baarde ze nieuw leven Ze heeft geschiedenis geschreven Na ‘t heengaan van haar echtgenoot…

Op leeftijd keert ze zich naar binnen Waarbij ze beide ogen sluit Ze maakt er mooie beelden buit Die ze het liefste vast zou pinnen Op leeftijd keert ze zich naar binnen De tijd sneed vouwen in haar huid Ze ziet een rimpelloze bruid Het feest van het gesteven linnen Dan roept haar schel de telefoon Ze schokt het heden in en schrikt Verkeerd…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

Als de liefde geschiedenis geworden is baant een manuscript zich een weg naar een ontroerende liefdesgeschiedenis. gedicht bij het gelijknamige boek van Nicole Krauss.…

leven blies de schrijver in een vergankelijk relaas met taal als goddelijk instrument beeldde uit in enkel woorden de werkelijke mens – al schrijvend ingekleurd en verkend met de sentimenten van die tijd kleine eigenaardigheden innerlijke en fysieke strijd typische geuren kleuren klanken miskenden uit een triest verleden danken…

Voor dag en dauw, als licht al aanbleekt op het lover. Ga ik op pad. Ik weet wel dat jij op me wacht. Ik trek de bossen door en trek de bergen over. Ik heb te vaak te ver van jou mijn dagen doorgebracht. Ik ga,ik hoor geen geluiden,kijk niet om mij heen. En houd mijn ogen slechts gericht op mijn gedachten. Een onbekende,met gekruisde handen,…

Vertel me het verhaal van het licht in het donker, van de golven die elkaar overspoelen tot ze aan land omkeren naar het oneindige. Het licht dat nooit dooft, baken in zee, houvast in de chaos van wat begin, midden en einde verhaal is van Genesis tot Openbaring, van woeste leegte naar het Eeuwig Licht. Gedicht naar het gelijknamige…