Netgedichten

netgedicht (nr. 29.021):

het doorgangsland

wie heeft nog nood aan poëzie
als het gaat
om zichzelf aan de hand slaan
en de lichtvaardigheid zwaar over de rand tolt

wie wijst me het ongenaakbare aan
met vingers van vertrouwen
en het geweten van de onderbuik
van al wat is ligt met de bezwangering
op de maag en ook daar is doorgang

van moeilijk te verteren

metaal trekt zware strepen
in het lichaam, stalen linten
doorheen de thuisbasis of liever haven
het blinkt er zo mooi vanaf de overkant
je zou het ook littekens kunnen noemen
de zere huiden worden er verkocht aan
gemoedelijke prijzen als ik eerlijk mag zijn