Staalwijn
(voor Bert Schierbeek )
Natuurlijk was hij een dichter van groot formaat,
al liep hij er niet mee te koop, wat hem zeker
extra sierde. Hij deed alsof hij een boer was,
die schreef met koeienstront en paardenmest, maar
achter dat ruwe masker verschool zich een ware
engel met een scherpe zwanenveer.
Er zijn maar weinigen die het mystieke geheim
van de zelfliefde hebben ontraadseld, inderdaad,
hij was een van hen, met volle stem. Waakhond
en postduif van een kop-romp-staart in pas geverfde
staat. Niet aanraken, want hij is tijdens zijn
dromende droogtijd met cobrabeten te chargeren.
Renovatie, continu. Een vervormend weekdier binnenin
zijn schelp van diamant. Het sierlijke Schierbeekeiland
had weliswaar zijn loopplank in Beerta uitgelegd, maar
dat verhinderde hem niet om als een vogelvrije zeerob
te reizen met zijn muzen, een eenvoudig Groninger met
rijke baronessen in zijn deftige herenboeraura.
Alleen de rijpste dichters zijn zodanig dronken,
dat zij parels braken uit hun magen van kristal.
Provincie Groningen, edel braakland, de geest van
Bert waait als een oude sage langs de donkere,
weerbarstige eiken.
Geplaatst in de categorie: literatuur
www.youtube.com/watch?v=-JJsKpXlT2Y