Alle inzendingen over vrijheid

gaan hard of zacht onzeker bestaan doodt de stilte zeker van de nacht de wind waait toch wel morgen mist de realiteit die niemand aan kan dus, waarom nog…

Alleen in het woud een kathedraal van stilte onbevattelijk…

Een stille vogel Zweeft door de heldere lucht En ziet de aarde onder zich Vormt geen gedachten Over het leven daar Van de aardse metropool Voelt de wind Langs zijn vleugels strelen En geniet van deze intimiteit Een stille vogel Bemoeit zich alleen Met het leven in de lucht…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

Groen en grazig schapen kijken glazig naar een zwierig stel lekker in hun vel tussen groene heuvels, door grijze nevels, over stille wegen. Gevoelens van vrijheid vallen met bakken uit de lucht.…

Vandaag wil ik Samen met jou Weer even zeven zijn En rennen door de plassen Die de regen achterliet Vandaag wil ik Samen met jou Springen en dansen Tot onze schoenen Net zo doorweekt zijn Als wij Vandaag wil ik Samen met jou Op zoek naar het goud Dat aan het eind van de regenboog Verborgen ligt En als morgen Onze kleren weer…

Het mag niet van de ander De andere De anderen De anderen in mij In mijn hoofd De anderen in mijn hoofd Het mag Niet Het mag niet Ik mag niet Niet Maar ik wil de ander De andere De anderen Ik wil de anderen In mijn hoofd De anderen in mijn hoofd Mezelf laten Laten zien Mezelf laten zien Aan de anderen Aan mezelf Mezelf…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

Nee, sprak de dichter tegen zijn gevoelens in Nee, het is mooi geweest het heeft toch geen zin Maar rust kende die dichter niet er lag nog zoveel in het verschiet Neurotisch ontgrendelde hij hem zijn weifelend aangetrokken rem Dus trok hij weer schrijvende ten strijde tegen onrecht en vervalsing van blijde tijden Vestigde de aandacht…

De tijd tikt brengt ons verder op weg ik zie een nieuwe horizon alles ligt open voor als je wilt en als je durft…

Een bejaarde besprak duizenden boeken uit zijn hoofd vele jaren aaneen logisch met zoveel paraat te Putten doel was per radio de trosfamilie cultureel te stutten zijn wil was spetteren tot het licht zou zijn gedoofd Altijd waren titel en auteur helder te verstaan luisterdicht werden velen het boek positief gewaar al was het hijgend hij kwam…

ik gaf je mijn hart ik gaf je mijn hoofd ik heb je mijn lichaam gegeven maar voor nog geen kwart had ik je beloofd dat jij ook iets kreeg van mijn leven…

achter de vitrage stond zij, bloeide rood aan, aan de andere kant waar haar silhouet haast kunstmatig bewoog in het felle neonlicht de straten smaller afliepen ramen indicaties waren van gezichten…

Zij tilt haar hielen over bergen van oneindig land huppelt met de wind en legt haar onschuldige glimlach bloot. Ik ben de buigende boom de nachtkijker die aan haar voeten ligt terwijl ze met haar zwaard een vuur van ongebonden passie spreekt. Het bloed stijgt en de hemel zwijgt waarlangs de vogels ijlen in het verre licht.…

Willen doen en niet kunnen doen Kunnen doen maar twijfelen te doen Elk doen begint met een gedachte Terwijl je in vrijheid kan doen wat je wilt met een gevoel van liefde en aandacht En dan de tijd die duwt trekt, meeneemt en wacht Je tegelijkertijd alles laten zien wat je had kunnen doen.…

als nevel optrekt geeft de aarde schoonheid bloot ontwaakt in mij heftig verlangen mij neer te vlijen in haar moederschoot deinend op het wuivend graan een bloem om kleuren te bekennen appelboompje, bereid zijn vruchten af te staan grazig als een grastapijt waarover prille pootjes rennen als nevel optrekt krioelen krolse beestjes nog dauwdronken…

op de man af of hij porno schrijft misschien erotisch dicht blijft hij droog op zijn vlakte thuis, de deur gesloten zweept hij zich al eens een spierscheur op zijn geliefde die blijft vragen zelfs smeken om ja, nog ja, meer ja, oh ja en als de lichten dan gedoofd, de wonden van die dag gelikt - ze kreunen soms met twee - blijft alleen…

Langzaam loop ik, stap voor stap naar het einde van de weg Tot ik een glimp kan zien van de horizon Die uitnodigend naar me lacht Me roept, me wenkt En ik loop verder, stap voor stap Daar, waar de stilte me omhelst als een deken van fluweel Waar de vrijheid mijn zorgen verjaagt en me een zee van zonnestralen schenkt Daar zal ik heengaan…

dwalend kwam ik hier dacht een plekje te vinden voor mijn onuitgesproken relaas helaas moet het hierbij blijven ik groet u met een hoofse knik u mag zichzelve blijven maar ik ben ik…

O leven zo bijzonder somber voorbeschikt dagelijks gedonder je hebt mij in gelikt nu mijd ik je patronen loop niet langer vast wou jij dat ik zou wonen heb ik jou verast ik verdrijf je leven als tijdelijk verblijf rijm wil ruimte geven geen binding met dit lijf jij kunt niet bevangen je dood is mij geen grens ik zal vrijheid langen…

Gedreven door de wind die achter me waait, door de zon die boven me schijnt, en het water dat onder me stroomt, drijf ik naar de monding. Die ligt daar alleen maar en biedt toch duizenden richtingen die ik op kan drijven. Totdat de wind gaat liggen, het water stilstaat en de zon ondergaat.…

Toen was het de tijd Gebruiken werden gebroken Bezwaren aangedragen tegen voorgeschreven gevaren Het voelde vrij zo vlak voor de ontsnapping De plaats waar je heen ging kende je beter dan de plek die je zou verlaten Het bleef bij dromen over het stukje aarde dat de zomerregen dronk Vanwaar de muziek vredig zweefde in de wind En in het…

het mooie van een potlood, het fijne van een pen. je schrijft iets op een blaadje, verstopt het in je laadje. niemand hoeft te weten, wat jij niet wilt vergeten.…

O wereld van het licht mijn angsten en mijn hoop mijn brandende verlangen doorbreekt de bliksemschicht op het ritme van mijn hart voel ik het leven kloppen de geuren en de kleuren mijn denken is ontward mijn zinnen nu ontwaakt zal ik alleen maar zijn ik hoef nog slechts te leven zo door het licht geraakt…

met haast geen merg meer over ontvlucht ik het bezet gebied duik onder in de stadsdouche zinderend en schuimend spoelt zij de spanning uit mijn gekwelde dag weldadig die cocktail van geluid en geur kleurrijk verlichte wandelaars en het ballet der obers opgelucht slik ik dit vertrouwde beeld er is nog een andere wereld…

Loop de weg zoals de weg loopt loopt de weg zoals 't is…

ik houd niet van veel woorden daar laat ik het bij…

kiezels zijn te gek om bloemrijk vervuld nazomers te betreden niets gaat er werkelijk niets boven zwijgen en dan wandelen over het slingerpad langs de amstel elke stap die je zet hoor je jezelf knarsen niets hoef je te doen dan het in lucht verheffen en laten dalen van je schoen…

. Het warme meisje wankelt onder de grijze mijter. Droomt zij een zomerslaap zonder krullen? De overburen klieven goud uit oud hout, wakkeren de haarden en zwaarden. Het warme meisje strekt haar benige tenen, scherpt blanke nagels en splinters. De overburen spannen touwen over het pad. Worden de bouwvallige houtwallen verhangen?…

voordat je begint om me te geven, je denkt te weten dat je me kent misschien ècht voor me gaat voelen wil ik je toch even zeggen dat je zover nog helemaal niet bent wil me ervan vergewissen dat je het serieus bedoelt dus heb wat dingen op rij gezet zodat je daarna kunt beslissen of je nog steeds wat voor me voelt dominant,opstandig,recalcitrant…