Alle inzendingen over geweld

Dichtbij ben je en ik hou van je Je lijkt te begrijpen wat ik voel bent bij me en beantwoordt aan mijn vragen over samen en alleen Dichtbij ben je en ik sla je als je nog een keer zegt dat je weet wat ik voel, dat je mij begrijpt en weet waarom ik zo doe als ik doe Dichtbij ben je en er is geen ontkomen aan veroordeeld zijn tot terugkerende…

Het slapen bezig horen in het water, de struiken zien door wimpers van de nacht, naar konijnen tussen bomen staren. Zij kijken met hun rode oog mij aan. Het onbegrijpelijke slapen door de slaap heen overwogen op gevaar. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1993.…

Het slapen bezig horen in het water, de struiken zien door wimpers van de nacht, naar konijnen tussen bomen staren. Zij kijken met hun rode oog mij aan. Het onbegrijpelijke slapen door de slaap heen overwogen op gevaar. ------------------------------------- Uit: ' Verzameld werk', 1993.…

hij leefde op voet van oorlog met de zwarte rafelranden van zijn kindertijd die dicht op zijn geïrriteerde huid bivakkeerden grillig hinkte hij uit de maat met de wereld zilte tranen vonden hem na de stenen door de ruit zijn schreeuw en gebalde vuist zij brachten hem ver van huis…

O wek me, Hartendief Kus me wakker, Mijn engel Duizendmaal liever Dat jij me wekt Dan die wekker Met zijn eeuwige Gejengel…

een lichtflits de harde knal vervolgens grijze rook gegil en geschreeuw mensen vallen achter hun bagagetrolleys op de vloer hier wegkomen is een hele toer doden en gewonden blijven achter op de grond welke besmeurd is met glasscherven en bloed van veel mensen welke hier op deze Brusselse luchthaven hun ongewenste…

Het explosieve kwaad. De sluiers van de haat. Dat dood en verderf zaait onder de mensen. Dat bittere tranen doet vergieten voor hen die onnodig het leven lieten. De poging naar het waarom te vragen niet langer toelaat. Kwaad kent vele gezichten. En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat…

Een geschiedenis ongeloofwaardig zwaar _ toch lachwekkend doch bovenal WAAR drie Russische jongemannen overvallen verlangend naar buit het huis van een rijke dame eisen al haar dure spullen maar zij toont kranig verzet gooit de gewapende aanvoerder plat zit heersend bovenop hem jaagt beide handlangers angst aan die onmiddellijk verdwijnen…

Dat stervelingen, elkaar niet begrijpen. Dat stervelingen, elkaars geloof niet geloven. Dat is heel erg begrijpelijk. Dat stervelingen, elkaars bloed wel kunnen drinken. Dat stervelingen, elkaar naar het leven staan. Dat stervelingen, oorlogen voeren en doden, terwijl we al sterfelijk zijn. Dat is onbegrijpelijk. Dat is ongelofelijk…

hoe ver kun je gaan zonder dat de hemel huilt de druppels vallen stukslaan op beton verdampen tot leegte tot iets dat nooit heeft bestaan wat kun je vragen om te ontwijken wat kun je dan nog raken zodat het breekt en dat je met lege handen staat en valt - en de scherven niet meer opstaan…

Marmeren zerken gelardeerd met geaderd bloed dat moest stromen, om te kiemen zoektocht naar vloeibaar goud uit de schoot van het ongedeelde, gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, het diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling…

er hing een adem te verstikken in een zucht om te snijden   water hield op met stromen werd bloeddamp uit poriën   al het lawaai stierf eenzaam de stilte klonk steeds harder   ik bombardeerde mijn ziel en niemand die het hoorde…

Op onze wereld gebeuren voortdurend ellendige dingen die vooral mensen elkaar aandoen Af en toe sta je er dan bij stil denkt-wat erg wat daar gebeurde- blijf je overal lang bij stil staan kom je niet meer aan leven toe Maar soms komt waanzin erg dichtbij voorbij de grenzen van het veilig ik duurt het langer voor je weer verder kunt…

Leven als God in Frankrijk gemakkelijk en onbezorgd leven dat is nu wel voorbij velen hebben hun leven gegeven Hun onbezorgde leven is wreed verstoord door een stel gewetenlozen het is werkelijk ongehoord Welk recht heb je om voor een ander te bepalen hun leven te vernietigen voor jouw "idealen" "Idealen" moeten zijn medemenselijkheid…

Verlaten mens, treed uit de schaduw van je nacht, wat zit je nog te mijmeren over nieuwe vragen, er is brood, er zijn spelen hier, loop niet dood in slechts één karrenspoor, de ongelijke dogma’s achterna in slijtende verlangens op het lang verwachte dier, Het is om het even hoe dat heten mag, maar ik zal je blijvend strelen…

Penoza 5: ondanks het geweld het extreme geweld het overweldigende geweld het meest gruwelijke kwaadste geweld zien NCRV EN KRO dat het goed is voor net boven de twaalf omdat seks slechts een geurrandje vormt De publieke NCRV en de KRO de christelijken en de katholieken begeven zich in een Evangelische Onderwereld waar ze de EO zeker…

ik zie mezelf in het spreken van de wind mijn ondertoon is zilt en grijs ’t maakt niet uit wat een ander van me vindt ‘k voel me thuis met mezelf als vrind ik merk dat ik niet ben en ‘k vraag me af of ik ooit iemand heb gekend mezelf ter vondeling leg in de avond die me kwelt en zo benauwt ik ben het gezicht van velen, doch mijn ogen zijn…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

haar lijf haar lief haar leden haar stem, gebaar, haar schreden, haar vreugde, pijn en spijt haar naakte eigenheid onteigend In 't verloop der tijd…

het was zo'n dag als ieder andere een dag van spanning en gruwelijkheid gedrenkt in hoop op menselijke toegankelijkheid in weerwil van 't idee dat de wereld zal veranderen de televisiebeelden soms rood gekleurd laten zien dat er bloed vloeit in het oosten vluchtelingen die behoefte voelen zich te laten troosten afkomstig uit een land dat…

met het kussen op het hoofd gedrukt ontstond de wil om te overleven lijf en leden, 't vrouwelijke luidde de pijn in, de duisternis als een wijde cirkel in waan naar latere jaren, de rug gedraaid om te kunnen dragen, in het verlaten van het kind en opzij gevallen dromen van het niet meer kunnen bewegen uiteindelijk gedoofd, de mond…

Ik heb uren zitten zwoegen op een diep gekweld gezicht starend in de holle spiegel onder 't scheren want ik wou dat ook proberen: echt een larmoyant gedicht om de vrouw waarvan ik hou te imponeren Maar al wat ik produceerde was een komische grimas met het witte schuim op kin en bakkebaarden die me hulpeloos terugkeek van 't beslagen spiegelglas…

Dreiging alom, eindeloos lang. Klein maar dapper, ik ben niet bang. De dagen zijn gevaarlijk. De zon, te fel, te licht, maakt ons zichtbaar. Paniek op mamma's gezicht. Te laat. Ontdekt. Terug naar huis. Je wilt niet maar je hebt geen keus. Geen opties dus je gaat. Dus knop om, gevoel uit, laat geen traan toe denkend aan wat komen gaat. Het…

Blonde engel uit Zuid Holland meisje van West Nederland Blauwe ogen, open lippen, liggend op het Noordzeestrand Mooi blond meisje in ’t zand aan de kust van Nederland Bebloede armen, open benen, huilend op ’t Noordzeestrand O lief meisje aan de zeekant van Wild west Nederland Afgetuigd en murw geworden met in elke hand een tand Arm…

Huiselijke echte rust is als een mooie kust om veilig te landen even niets om handen Het haardvuur dat je blust je lieve kind dat je sust je mooie vrouw die je kust Zo voelde het als thuiskomen in mijn persoonlijke dromen van vrouw en kind en wonen!…

en dan creëert de onmens zichzelf vanuit de angel van zijn bestaan de eeuwige dood is een metgezel die zijn ontvankelijke geest beheerst hij versleept en dumpt de medemens als lijk naar opnieuw gedolven graf waar zijn roedel heer en meester is eigen zelfdood niet ontwijkt…

zij zijn weer terug de stemmen in de boventoon van het geroezemoes ze schilderen woorden in ongehoorde kleuren raken aan het onderbuiks gemoed door hun scherpte vallen schellen van de ogen worden onzekerheid en angst weer troef zij jachten en jagen in spiralen van terreur en geweld maken van de anoniem een dode held er is een god…

In stukken glas Weerkaatst de zon Met onzekere kras Contouren op plafond Trillend verschijnen Scherven gezicht Grillige lijnen Van eigengericht Spiegel gebroken In de nacht Haat ontloken Uit onmacht…

vader: ik sloeg het kind moeder knikt: hij werkte altijd hard het kind bedeesd: kon je niet gewoon, gewoon van me houden? in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

uit het zesde couplet van het Wilhelmus: “de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.” Paris, La realité? het lijkt dichterbij te komen dat kruit van het verderf wij stoppen met dromen ervaren weer duidelijk de scherf tussen goed en kwaad het moet worden gezegd zonder respect voor jezelf en de ander kan het gif bij ieder…