Alle inzendingen over geweld

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

haar lijf haar lief haar leden haar stem, gebaar, haar schreden, haar vreugde, pijn en spijt haar naakte eigenheid onteigend In 't verloop der tijd…

het was zo'n dag als ieder andere een dag van spanning en gruwelijkheid gedrenkt in hoop op menselijke toegankelijkheid in weerwil van 't idee dat de wereld zal veranderen de televisiebeelden soms rood gekleurd laten zien dat er bloed vloeit in het oosten vluchtelingen die behoefte voelen zich te laten troosten afkomstig uit een land dat…

met het kussen op het hoofd gedrukt ontstond de wil om te overleven lijf en leden, 't vrouwelijke luidde de pijn in, de duisternis als een wijde cirkel in waan naar latere jaren, de rug gedraaid om te kunnen dragen, in het verlaten van het kind en opzij gevallen dromen van het niet meer kunnen bewegen uiteindelijk gedoofd, de mond…

Ik heb uren zitten zwoegen op een diep gekweld gezicht starend in de holle spiegel onder 't scheren want ik wou dat ook proberen: echt een larmoyant gedicht om de vrouw waarvan ik hou te imponeren Maar al wat ik produceerde was een komische grimas met het witte schuim op kin en bakkebaarden die me hulpeloos terugkeek van 't beslagen spiegelglas…

Dreiging alom, eindeloos lang. Klein maar dapper, ik ben niet bang. De dagen zijn gevaarlijk. De zon, te fel, te licht, maakt ons zichtbaar. Paniek op mamma's gezicht. Te laat. Ontdekt. Terug naar huis. Je wilt niet maar je hebt geen keus. Geen opties dus je gaat. Dus knop om, gevoel uit, laat geen traan toe denkend aan wat komen gaat. Het…

Blonde engel uit Zuid Holland meisje van West Nederland Blauwe ogen, open lippen, liggend op het Noordzeestrand Mooi blond meisje in ’t zand aan de kust van Nederland Bebloede armen, open benen, huilend op ’t Noordzeestrand O lief meisje aan de zeekant van Wild west Nederland Afgetuigd en murw geworden met in elke hand een tand Arm…

Huiselijke echte rust is als een mooie kust om veilig te landen even niets om handen Het haardvuur dat je blust je lieve kind dat je sust je mooie vrouw die je kust Zo voelde het als thuiskomen in mijn persoonlijke dromen van vrouw en kind en wonen!…

en dan creëert de onmens zichzelf vanuit de angel van zijn bestaan de eeuwige dood is een metgezel die zijn ontvankelijke geest beheerst hij versleept en dumpt de medemens als lijk naar opnieuw gedolven graf waar zijn roedel heer en meester is eigen zelfdood niet ontwijkt…

zij zijn weer terug de stemmen in de boventoon van het geroezemoes ze schilderen woorden in ongehoorde kleuren raken aan het onderbuiks gemoed door hun scherpte vallen schellen van de ogen worden onzekerheid en angst weer troef zij jachten en jagen in spiralen van terreur en geweld maken van de anoniem een dode held er is een god…

In stukken glas Weerkaatst de zon Met onzekere kras Contouren op plafond Trillend verschijnen Scherven gezicht Grillige lijnen Van eigengericht Spiegel gebroken In de nacht Haat ontloken Uit onmacht…

vader: ik sloeg het kind moeder knikt: hij werkte altijd hard het kind bedeesd: kon je niet gewoon, gewoon van me houden? in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

uit het zesde couplet van het Wilhelmus: “de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.” Paris, La realité? het lijkt dichterbij te komen dat kruit van het verderf wij stoppen met dromen ervaren weer duidelijk de scherf tussen goed en kwaad het moet worden gezegd zonder respect voor jezelf en de ander kan het gif bij ieder…

op reis gestuurd door op reis gestuurd door op de zetel van God/Allah te gaan zitten onverschrokken het plan gesmeed om kleurpotloden te beantwoorden met lood kleurde het bloed van Charlie niet roder dan dat van zijn collega's (die zich nooit konden verweren tegen dat wat terrorisme heet) laten we de tegenaanval inzetten en heb elkander…

Waar, hoe.. Haar zoon en vele anderen Vermist Ze weet, gist Laveert Haar tranen tussen hoop en vrees Diep is de wanhoop die ik in haar gebroken ogen lees Verdriet om het wrede lot en angst is elke minuut wachten 't zwartste langst…

Al weer wakker de wind gaat buiten goed tekeer het is koud, het regent mijn gedachten vliegen heen en weer Het jaar is bijna gedaan een jaar dat niet uitblonk in blijheid zoveel tegenslag ook wereldwijd geen vrijheid Ik denk weleens waar moet dit allemaal naar toe is er voor mijn kleinzoon nog toekomst bent u net als ik hierover vaak…

Als ik kon spreken zou je alles weten: hoe ik een zomer lang in een vitrine heb gelegen, tussen domme dolken lag te geeuwen en op een vreemde feestdag door vijf verwarde vingers werd bevrijd. Bevrijd. En in een dekenkist verstopt. Er waren avonden dat ik werd gestreeld. Dan zei een stem: 'Ik heb oren, ik hoor dingen. Hoe kan Deborah zoiets…

met zijn modderpoten trapt hij op haar hart grof en onzorgvuldig neemt hij haar ruimte af langzaam raakt zij adem kwijt in haar benauwenis haar ziel schreeuwt om bevrijding in dit grauw gevang tot op een dag zij vlucht uit die gevlochten kooi beurs geslagen komt zij aan bij lotgenoten…

De wereld is te klein meneer om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen, één fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

in een bijbels sprookje verschenen op wonderlijke wijze tekens aan de wand van het paleis van Belsazar ze spelden groot onheil als goddelijke straf voor de verwoesting van zijn tempel vandaag staan de tekens als moorddadig geweld en genadeloze terreur bloedrood en kamerbreed op ons netvlies geëtst we willen ze niet zien en…

weer wapperen banieren gedoopt in bloed hun wellustig lied schreeuwen de torens in lange uithalen de honger naar nog meer gebied het rigide polariseren onder druk van geweren werkt tot het ultimatum barst in de opmars naar macht worden vrouwen en kinderen meedogenloos wreed omgebracht zij treden in sporen die de mens lang heeft…

Burgervlucht Geraakt In...... 298 levens, hielden gisteren, plotsklaps op te bestaan 154 Nederlanders 28 Australiërs 24 Maleisiërs 11 Indonesiërs 6 Fransen 4 Duitsers 4 Belgen 4 Filipijnen 1 Canadees 47 nog onbekenden Slachtoffers Een dag van intense rouw Voor ons land en al die andere landen Hoe troost je de familie in zo'n groot…

Opbouw is in essentie leven. Afbraak hoort daarbij en moet. Eeuwig leven duurt maar even. In de kern is doodgaan goed. Angst is het echte kwaad. Vader van geweld en moord. Geef angst daarom liefde. Nooit het laatste woord.…

tegen niemand, op voorhand in fragmenten, schroot splinterlozen, anderszins een hand zet een glas klaar; water, tekengif, dan weer kwallendril - kneedbaar mogelijk een jurk bestippeld met ketchupvlekken ter hallucinatie, ter voorbereiding onvergeeflijk, in bloedbaden op een tafel van verderf tot de tanden dronken van haatzaad, nachtschade…

Waak cynisch zal ik hopelijk nooit teveel zijn tranen op lach om pijn achter de heuvel een vijand Een gezicht in het droge zand hij lijkt op mij sprekend allebeide getekend en de wereld lacht het weg het lot dat je ach pech mischien zie ik dat gezicht ooit terug en keert het lot en wij de rug…

Oprechtheid Eerlijkheid Fatsoen... kom daar vandaag nog maar eens om lees ik juist over een beroving met geweld op een oude man van 85 jaar die op het kerkhof het graf van zijn vrouw bezoekt of het stelen van een rolstoel aangepast busje van afhankelijke mensen dan begrijpt u wel wat ik bedoel…

Het is algemeen bekend Dat je voor je rechten Als je die gehonoreerd wil zien Er voor zult moet vechten. Maar daarmee is niet gezegd Dat je vrede hebt met vechten Want menig meningsverschil Kun je ook anders beslechten.…

hij sloeg nadat zij hem getergd had sloeg helemaal door… is dit iets wat je doorgeeft aan je kinderen? dit blijft op hun netvlies staan kijk later niet vreemd op als ze geen respect voor je tonen neen, Moeder ook niet voor jou het bloed op je gezicht, je gegil gewoon bij hem gebleven kinderen lazen in de boodschap dus dat is wat ze wil…

Ik laat je lopen, al heb je dat nog niet geleerd. Ik kom vaak wat ongelegen, maar word nooit genegeerd. Je wil mij snel weg hebben, maar toch neem je de tijd. Zelf heb jij mij ingenomen, maar nu wil je mij kwijt. Misschien ben ik wat dunner, dan jij dat bent gewend. Misschien ben ik wat natter, iets dichter bij jouw krent. Wees niet zo gespannen…

Vanochtend heeft ze er een eind aan gemaakt Ze heeft zich van het leven beroofd Ze heeft zich met alle kracht die in haar was naar beneden gegooid Van twaalf hoog kwam zij nedersuizen De man beneden moest het zien Het kraken deed zijn hemel gruizen De tijd stond stil om zes voor tien Gruwelijk was wat van haar restte Benen en armen tot…